Van de fractievoorzitter: wat een jaar!
Wat een jaar! Zo begon mijn tekst ook in december 2019. Nu ik terugdenk moet ik denken aan het boek ‘Die Welt Von Gestern’ waarin Stefan Zweig onder andere schrijft over zijn leven vlak voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. Hij schreef hierover: ‘Wat een windstille tijd, wat een lilliputter zorgen hadden wij toen’. Zo denk ik, en waarschijnlijk u ook, inmiddels over december 2019.
Het was begin februari waarin ik de ‘eer’ had dat ik als eerste in de provinciale staten begon over het coronavirus, wat toen nog vooral iets was wat in China leefde. De vraag die ik tijdens een commissievergadering over de wielerronde de Vuelta stelde is achteraf gezien bijna lachwekkend, namelijk: ‘Moeten wij bij de organisatie niet eventueel rekening houden met het coronavirus?’. Nou, eventueel was dat wel een goed idee geweest want een aantal weken later zaten we in een lockdown.
Een groot deel van onze aandacht is dan ook naar de bestrijding en de gevolgen van het coronavirus gegaan. Direct bij het ingaan van de lockdown lanceerden we met een aantal Utrechtse CDA'ers het initiatief #AlsJijZorgtPasIkOp waarbij we kwetsbare mensen hielpen met bijvoorbeeld het doen van boodschappen. RTV Utrecht maakte hier nog een item over, bekijk die hier. Dit initiatief had ook alleen gelanceerd kunnen worden door CDA'ers en daar mogen we best een beetje trots op zijn.
Kort daarna ben ik zelf nog 1,5 week ingezet geweest als reserveofficier bij de ondersteuning en hele logistieke operatie die daarna moest worden opgezet voor bijvoorbeeld het inrichten van noodhospitalen maar ook hulp aan de Caribische eilanden. Echt een hele leerzame periode.
Maar naast leerzaam is het vooral een waardeloze periode waar veel mensen hun geliefden zijn verloren, ondernemers hun levenswerk in rook op zien gaan en de polarisatie in onze samenleving toeneemt. We hebben als CDA aan het begin van de lockdown nog gezorgd dat de hulp die de Provincie verstrekt aan culturele instellingen niet alleen terecht zou komen bij de grote theaters in de steden maar ook vooral in de regio, met succes. Alleen hadden we toen nog het idee dat we het ergste wel gehad zouden hebben. Inmiddels weten we beter en zitten we in de tweede lockdown.
Niet alleen in families en bedrijven heeft het virus grote impact, ook in de politiek. Begin dit jaar werd bekend dat FvD de grootste ledenpartij van Nederland zou zijn, overigens blijkt achteraf dit nog helemaal niet zeker te zijn. De Statenleden van FvD begonnen dit jaar dan ook steevast hun bijdrage met ‘Als grootste ledenpartij van Nederland’ om vervolgens te beginnen met hun pleidooi. Trots stapten ze rond in het Provinciehuis, overtuigd dat zij de toekomst waren. Nu, 9 maanden later, is FvD veranderd in een rokende puinhoop en hebben wij de zogenoemde ‘Onafhankelijke Statenfractie Utrecht’ in ons midden. Wel gaven ze aan in een persbericht trouw te blijven aan hun kiezers en uitvoering te geven aan hun verkiezingsprogramma. Dat ze overigens helemaal geen provinciaal verkiezingsprogramma hadden doet er schijnbaar niet toe.
Gelukkig draaide het jaar niet alleen om corona en de gevolgen daarvan. Het college heeft ondertussen stug doorgewerkt aan de uitvoering van het coalitieakkoord. Hanke zal hier verderop in de nieuwsbrief kort bij stil staan. Ook afgelopen maand hebben weer een aantal grote besluiten kunnen nemen zoals de aanpak bij Maarsbergen, Willem zal hier kort iets over vertellen. Verder is er ook weer nieuws te melden over het stikstofdossier, waar Chris iets over schrijft.
In januari zullen we de Economische Visie gaan bespreken waarbij dankzij onze inzet de nodige aanpassingen zijn gedaan voor het MKB en onze Utrechtse maakindustrie.
Maar voor het zover is, wil ik u toch ondanks alle beperkende maatregelen een gezegend kerstfeest toewensen en laten we hopen op een gezond en voorspoedig 2021 voor u en uw familie!