Van de gedeputeerde: groene schoolpleinen

Het enthousiasme spat er van af. De twee moeders die verantwoordelijk zijn voor het ‘groene’ schoolplein geven me stralend een hand. ‘Mooi he?’, glundert er een. ‘Ik had het niet kunnen doen zonder haar hoor!’, zegt de ander. De tuin staat er ondanks de droogte best goed bij. De rozemarijn groeit goed, net als de salie. De bessenstruiken zijn groen en de grote boom geeft veel schaduw. Van overgebleven stoeptegels is een muurtje in de vorm van een halve cirkel gemaakt waar de kinderen op kunnen zitten als ze soms les buiten krijgen.

De tuin is mede tot stand gekomen dankzij een subsidie van de provincie Utrecht. We willen graag de grijze schoolpleinen, zoals ik die ook uit mijn jeugd ken, vergroenen. Dat geeft meer bescherming tegen de warmte en houdt het water beter vast. Het trekt daarmee ook insecten en vlinders aan en soms zelf ook een egeltje. Verder leren de kinderen over groente, die ze zelf in het moestuintje verbouwen. De directeur van het IVN, de organisatie die aan natuureducatie doet, vertelt me dat zo’n schoolplein er ook voor zorgt dat de kinderen anders met elkaar spelen

Ik word altijd vrolijk van dit soort werkbezoeken. Hier zie je hoe de provincie impact kan maken met heel eenvoudige middelen. Maar niet zonder de samenleving. Als de ene moeder niet het subsidieformulier had ingevuld en de andere moeder niet de tuinschets had gemaakt. Als de tegelleggers verderop in de straat niet hadden geholpen de tegels te sjouwen en de tuinder niet om niet de bomen had geleverd. En als de vuilophaaldienst niet had gezegd dat de school mag bellen als er weer veel takken en groen langs de weg komen te liggen. Dan was het niet gelukt.

Maar dat is het dus wel. Hoera voor iedereen!