Vanuit Europa: Zeitenwende

Niemand had gedacht dat de lente op deze manier zou beginnen. Na jaren van relatieve vrede is het weer oorlog op ons continent. En, in tegenstelling tot de tijd van analoge televisie en avondkranten, komt het verschrikkelijke nieuws over de Russische aanval op een soeverein en democratisch buurland nu elk moment bij ons binnen.

We kunnen er met zijn allen naar kijken, maar we kunnen ook de schouders eronder zetten en nu iets doen. Na jarenlange bezuinigingen op defensie kondigde de Duitse kanselier Scholz ongekende investeringen in de Bundeswehr aan - een trendbreuk met de afgelopen 75 jaar: door zijn zwarte oorlogsverleden hield Duitsland zich liever afzijdig bij militaire missies. Commentatoren noemden het een “Zeitenwende”, een keerpunt in onze geschiedenis. De Europese Unie besloot tegelijkertijd in een rap tempo tot ongekende sancties tegen Russische oligarchen en de oorlogsmachine van het Russische regime, inclusief militaire steun aan de Oekraïense president en zijn troepen.

En toch is het niet genoeg. Want wanneer Europese ondernemingen elke dag nog scheepsladingen vol Russische fossiele brandstoffen afnemen en de gaspijpleidingen nog volop aardgas uit Siberië blijven leveren, blijft de Russische agressie ongetemd. Sterker nog, dan blijven we meebetalen aan Poetins oorlogskas.

En dus moeten wij, Europeanen, ook keuzes maken. De belangrijkste beslissing is dan ook het snel afbouwen van onze afhankelijkheid van Rusland als energieleverancier. Wat mij betreft betekent dat het direct stoppen van de import van olie en kolen en zo snel als mogelijk een gasembargo. Dat gaat niet vanzelf. Het is dan ook zaak om werk te maken van meer energiebesparing en het investeren in alternatieven voor aardgas, aardolie en kolen. In Den Haag en in Brussel werkt het CDA samen om hier met rasse schreden snelle stappen te zetten die onze energieonafhankelijkheid mogelijk maken. Natuurlijk moet dit met oog voor onze gezinnen en het midden- en kleinbedrijf, dat voor een grote uitdaging staat door de energiecrisis, maar zonder heldere keuzes en een bijdrage van iedereen gaat het niet. Pappen en nathouden heeft een steeds hogere prijs. Laten we ons als EU uit elkaar trekken door de grote wereldmachten die weinig ophebben met democratie, vrijheid en rechtsstaat of behouden we onze eenheid en varen we onze eigen koers? Alleen dan zal deze ‘Zeitenwende’ zich ten goede keren.

Esther de Lange