Anne van de Swaluw

Ik ben eigenlijk al van jongs af aan geïnteresseerd geweest in alles wat met het nieuws en politiek te maken had. Zo keek vroeger altijd al het jeugdjournaal. Mijn vader zag op de middelbare school al een politiek dier in me. Alleen ik zelf nog niet zo. De smartphone en met name twitter waren later dan ook een uitkomst voor de nieuwsjunk die ik toen al was. Uiteindelijk leidden ook het discussiëren en dergelijke op twitter dat ik in 2017 in het Radio1 Lagerhuis terecht kwam met Patrick Lodiers. Vervolgens kwam ik in 2018 terecht in het De Wereld Draait Door Lagerhuis. Na deze bijzondere avond besloot ik dat ik het niet alleen met praten wilde houden, maar ook echt wat wilde doen. Omdat ik eerder al met Jo - Annes een dagje mee had gelopen en ik op één uitzondering na altijd CDA stemde, was de keuze gemaakt. 

Voor mij vooral als een hele fijne club mensen. Ik heb persoonlijk een paar zware jaren achter de rug, wat ook wel de nodige nasleep heeft gehad. De hoeveelheid bloemen, kaarten en berichten die ik van leden, die ik niet dagelijks spreek, heb mogen ontvangen in die periode laten voor mij zien dat we een hele fijne club zijn. Het doet me dan ook wel eens pijn dat landelijk, of in ieder geval het beeld van buitenaf zo hard is. Ook zie ik het CDA als een club waar je kansen krijgt. Ook hier zorgde mijn persoonlijke situatie ook wel eens ervoor dat ik ze niet kon pakken of moest uitstellen, maar uiteindelijk krijg je toch een kans om te leren en hopelijk verder opgeleid te worden voor de politiek. 

Voor mij is dat het hoofdstuk Cultuur en Sport. Ik bezoek graag het theater, museum, concertzaal of bioscoop. Ze zeggen wel eens dat cultuur de ziel van de samenleving is. Het zet je aan het denken en inspireert. Volgens mij is dat heel belangrijk in ons bestaan. Ook de ambities met betrekking tot sport omschrijf ik natuurlijk. Sportverenigingen ondersteunen met hun belangrijke maatschappelijke functie, bewegen in de natuur mogelijk blijven maken (fietspaden en wandelpaden), maar ook bewegingsarmoede bestrijden. Wat mij betreft mag de overheid nog wel een stapje verder gaan en echt gaan inzetten op de gezonde omgeving. 

Wonen in Zeeland went nooit. Als wielrenner rijd ik graag een ‘rondje bruggen’. Daar zit voor mij alles in: wind, water, het weidse en het fietsen over de Zeelandbrug en Oosterscheldekering. 

Met Sifan Hassan. Ik vind haar ontzettend inspirerend. Allereerst qua levensverhaal, omdat zij al op zeer jonge leeftijd alleen in Nederland aan kwam en zich zelf naar de top gelopen heeft. Maar ook verbazen haar prestaties altijd weer. Van 1500 meter tot marathon; overal is ze wereldtop. Het gemak waarmee ze zoveel verschillende loopdisciplines combineert, is echt verbluffend. Ik zou graag eens ervaren wat het is om zo hard te kunnen lopen. 

Volgens mij willen we in de politiek over het algemeen wel hetzelfde bereiken: goed wonen, werken en leven in Zeeland. Ik maak me echter wel over een aantal zaken zorgen. Allereerst de wereld om ons heen en dan met name de Russische agressie en klimaatveranderingen. Dichterbij huis de Zeeuwse infrastructuur en de mogelijke komst van de kerncentrale naar Borssele. Omdat ik me geen illusies maak dat ik dat allemaal alleen ga oplossen, probeer ik altijd te kijken naar hetgeen waar ik wel invloed heb en dat is kritisch, maar ook constructief meekijken naar de stappen die de provincie zet. Neem bijvoorbeeld het IPO, de tolvrije tunnel, maar ook haar eigen bedrijfsvoering. Daar ga ik als burgercommissielid eerst eens mee beginnen.