Spreektekst van Eppy Boschma CDA-congres
Zoals ook jij
Onze dochter Fenna, de middelste van 7 en ik, fietsen door onze woonplaats Gouda.
Mamma, roept ze plotseling. Wij kiezen toch ook voor Jezus?
Ja, hoezo, vraag ik een beetje verbaasd. Maar ik zie het al.
We fietsen langs een enorm bord aan de kant van de weg met daarop de tekst ‘ik kies voor Jezus’.
Toch wel geraakt door deze directe vraag fiets ik verder en denk er over na.
Want wat betekent nu echt het geloof en vooral die persoon van Jezus voor ons, voor ons gezin en voor onze samenleving?
Wat betekent dat werkelijk….. ‘kiezen voor’?
Voor ons gezin betekent het dat je je inzet voor een ander, probeert bij te dragen aan de samenleving, niet alleen aan jezelf denkt maar verder durft te kijken, niet wegduikt als het tegenzit, niet teveel moppert en blijft kijken wat je kunt betekenen voor elkaar.
Maar ook dat je mag weten en er op mag vertrouwen dat je er echt mag zijn en dat het in het leven niet van jou afhangt.
Een ‘bevrijdende’ gedachte in ons dagelijkse bestaan.
Een gedachte waar we ons aan vast mogen houden.
Voor ons gezin betekent het ook actief zijn in de kerkgemeenschap en onze kinderen opvoeden met de verhalen van de Bijbel en tegelijkertijd openstaan voor mensen met andere levensovertuigingen.
U zult dan ook vast niet verbaasd zijn, dat ik mij thuis voel bij het CDA. Onze partij waarin de Bijbel het richtsnoer is voor ons handelen en onze inspiratiebron vormt.
Vanuit de christen-democratie die diep geworteld is in de joods-christelijke traditie en instituties.
Een traditie die ons ook universele begrippen aanreikt als naastenliefde en uitgaat van een relationeel mensbeeld.
We komen pas tot ons recht in relatie tot anderen.
Het politieke handelen laat zich door dié traditie inspireren.
Maar wat betekent dat vandaag de dag?
De wereld staat in brand, de vluchtelingenstromen zijn enorm, mensen in oorlogsgebieden zijn in nood, verlaten huis en haard op zoek naar een veiliger bestaan en zijn bereid om hun leven te riskeren op een woeste en open zee.
Ook aan de deur van ons land wordt geklopt, in Gouda ook.
Het roept vragen op bij mensen, die ik ook wel begrijp, want hoe moet dat allemaal? Kunnen we dit als land aan?
Het roept ook spanningen op, weerstand zelfs en die veroorzaakt veel pijn, ook bij mij.
Tegelijkertijd zien we hoopvolle ontwikkelingen. Mensen die helpen om in korte tijd noodopvang klaar te maken. In vele gemeentes bepaalt het nu de orde van de dag.
Pasklare antwoorden zijn er niet. Maar wel gedeelde waarden.
Waarmee we het verschil kunnen en moeten maken in mijn beleving. Waar we elkaar op kunnen en moeten aanspreken, zonder weg te kijken of weg te duiken.
Juist wij staan vanuit het CDA in die traditie.
Gedeelde waarden. Ja. Zoals naastenliefde, barmhartigheid, rentmeesterschap, liefde en ook respect. Respect tonen en hebben voor elkaar.
De komende week is het de week van het respect.
Op tal van scholen wordt er in de lessen aandacht aan besteed. Belangrijk. Immers jong geleerd is oud gedaan.
Tegelijkertijd weten we dat er juist op dat vlak nog een wereld te winnen is. Automatisch zal het niet gaan.
We zullen onszelf er voor in moeten zetten, durven op te staan, ons uit te spreken en te roeien met de riemen die we hebben.
Ik durf te zeggen dat we allen samen in één en dezelfde boot op deze wereldbol zitten.
Een boot die moet blijven drijven!
Rabbijn Soetendorp vertelde er een paar weken geleden tijdens een Inspiratietafel over de nieuwste encycliek van de Paus ‘Laudato Si’, een mooie anekdote over.
Twee mensen zaten samen in een boot. De één was aan het roeien en de ander begon een gat in de boot te hakken. Wat doe je, vroeg de roeier aan de ander. Je hakt toch geen gat in de boot, dan zinken we. Nee, zei de ander, maak je niet druk, ik doe het alleen aan mijn eigen kant.
Tsja, zo dus niet.
Het sterkt mij in het idee dat we niet een ‘ieder voor zich’ principe mogen hanteren. Dat brengt ons niet verder.
Samen de schouders er onder, is wat ons te doen staat.
We leven in een welvarend land, met heus de nodige problemen.
Simpel is het niet en nooit geweest.
Maar verantwoordelijkheid nemen en tegelijkertijd realistisch zijn, is toch wat van ons mag worden verwacht?
Tot slot wordt een antwoord op de vraag van Fenna, 'mamma, kiezen wij ook voor Jezus?, mooi verwoord in het gedicht ‘Zoals ook jij’ van Hans Bouma, waarmee ik afsluit.
Zoals ook jij
Die ander-
Geen vreemde,
Een mens als jij,
Een mens
Even kwetsbaar,
Even breekbaar,
Een mens
Even hunkerend
Naar licht en geluk
Ontzie hem,
Doe hem geen pijn,
Een mens als jij,
Zie naar hem om,
Doe hem recht,
Een mens als jij,
Leven wil hij,
Leven zoals ook
Jij wilt leven.