Hoor ik u nog?

Er zijn verschillende zaken waarover ik het met u kan hebben. De bezuinigingen, het nieuwe bestuur van Cascade, het belang van vrijwilligers, de noodzaak van snelle internetverbindingen voor het bedrijfsleven.

Allemaal zaken van belang en allemaal vrij willekeurig omdat er legio andere, voor u misschien belangrijkere, onderwerpen zijn. De vier onderwerpen die ik vrij willekeurig gekozen heb, zeggen iets over mij. Het zegt iets over wat ik belangrijk vind.

Maar waarom is dat belangrijk genoeg om via deze column uw aandacht voor te vragen? Een antwoord kan zijn: omdat ik volksvertegenwoordiger ben. Dat geeft mij een podium. En dat podium deel ik met heel veel andere volksvertegenwoordigers.

Sommige volksvertegenwoordigers zijn vriendelijk en het beluisteren waard, anderen meedogenloos en minder verheffend. Maar ook dat is een mening. Zodoende wordt u bestookt met meningen en u haalt daaruit wat u van belang vindt. Maar omdat er zoveel meningen zijn, wordt het moeilijk om de stemmen die zachter klinken te horen.

Het gaat tegenwoordig in de politiek om wie het hardst en vaakst zijn stem kan laten horen aan een zo groot mogelijk publiek. Niet meer de boodschap zelf maar hoe hard de boodschap aankomt, is van belang. En dus verdringen politici elkaar met een grote mond en ongezouten meningen, hopend dat u dat waardeert.

En u waardeert dat steeds minder en kan dat steeds beter laten horen. Omdat we tegenwoordig gewend zijn dat je hard moet praten om gehoord te worden, wordt uw geluid ook steeds harder en het vermogen om te luisteren wordt zodoende bij iedereen minder.

Vandaag de dag wil niemand meer luisteren en iedereen alleen nog maar zelf praten. De boodschap van deze column is eigenlijk: wees een keer stil als een ander wat zegt.

Het zou voor mezelf ook goed zijn eens wat minder te praten en meer te willen luisteren. Maar het is tegenwoordig wel erg moeilijk om te bepalen naar wie.

Column De Kombinatie - Patrick van der Giessen