8 mei, raadsavond met als belangrijk onderwerp: sluiting van de Alkeburcht

Maandagavond 8 mei werden de (burger)raadsleden onthaald voor het gemeentehuis door een bevlogen groep mensen, gebruikers van de Alkeburcht, die lieten horen en zien hoe gehecht zij zijn aan de Alkeburcht, hoe zeer zij voor hun activiteiten afhankelijk zijn van dit gebouw. In de raadszaal werd hun protestlied nogmaals herhaald waarna de gezamelijke gebruikers van de Alkeburcht een bevlogen inspraakreactie gaven op de aanstaande sluiting van "hun"gebouw, waarna zij een petitie met 1800 handtekeningen aan de voorzitter van de avond aanboden.

Hierna was het woord aan de politici, bijgaande de het betoog van onze fractievoorzitter Karin van de Kaaden

1.       Wat me van het hart moet

Allereerst moet me van het hart dat ik in zo’n korte tijd nog nooit heb ik zoveel Veense (misschien ook Oude Weteringse en Nieuwe Weteringse) volwassen cultuurbarbaren  op Facebook gezien. Het was bepaald geen poëzie.

Als er in de gezinnen zo over andere mensen (of ze nu groot of klein zijn) wordt gesproken  vraag ik me af wat je kinderen aan taalcultuur bij brengt.  Fijn dat de insprekers daar ook afstand van nemen.

En ik vind het al helemaal diep triest dat je hoort (en dat geldt niet alleen bij deze kwestie) “als je dat doet, ben je niet meer één van ons” (stilte).  Dit staat naar de mening van het CDA haaks op iedere gemeenschapsgedachte.

Gelukkig zitten we hier een zaal met allemaal mensen zowel rond de tafel als op de tribune die wel fatsoenlijk met elkaar omgaan en open minded naar elkaar luisteren. Elkaar informeren en discussiëren met respect voor ieders mening. Dat is namelijk ook nog een kunst.

2.        Kunst en cultuur nemen een belangrijke plaats in en hebben een sterke bindende factor

Voorzitter, ik ben heel blij dat het actiecomité de gedachtegang van de gemeente steunt: “het gaat niet persé om het gebouw De Alkeburcht, maar om de gemeenschapsgedachte” .   Om het samen komen om verbinding te leggen.

 En daar gaat het om:  kunst en cultuur hebben net als sport een sterke bindende functie: het brengt mensen samen als toeschouwer en participant, het legt verbinding met de gemeenschap. En zo beschouwt  heeft KenB een rijk en bindend  kunst en cultuur leven. Waarbij locatie er niet lijkt toe te doen. Met kunst en cultuur wordt verbinding gelegd:  

a.       In het Spant of in de Spreng als Scala optreedt en waar iedere bezoeker meezingt en meedeint

b.       In de Petruskerk als Vox Laeta zingt en stilte en emotie teweeg brengt bij de toehoorders

c.       In het gemeentehuis of de Spreng als de schilderclub het Palet exposeert en belangstelling trekt

d.       Op het Noordplein als Totaal  fit of Monique’s Move uit zijn dak gaat, kinderen samen meedansen en aan mama vragen mag ik daar ook op

e.       Op straat als de Uitkaik aan begin van de kermis wordt georganiseerd en mensen lachend en bewonderend samen genieten van het straattheater

f.        Als  Wij presenteert een cabaretier laat optreden in de Spreng, een clown voor kinderen in de Kaskade  dieren laat toveren uit ballonnen, een theaterstuk over alcohol en drugs opvoert in de Bona

g.       Als Patrick Deters ons lachend terug laat kijken naar het afgelopen jaar op het toneel in achterzaal van een kroeg.

h.       In de hang-out als kinderen bij de VJR samen genieten van spelen met elkaar

De locatie (ofwel het gebouw) lijkt van ondergeschikt belang voor de bindende factor van kunst en cultuur in de gemeenschap. Een gebouw legt immers geen verbinding maar dat doen de mensen zelf.  Dat geldt voor kunst, cultuur, sport en zelfs de kerk:  wie herinnert zich nog de kerk in de kroeg De Vergulde Vos.  Verbinding leggen kan dus op heel veel plaatsten door heel veel mensen. En daar is gelukkig volop ruimte voor of we maken ruimte door een  grote tent neer te zetten. Iets waar de Veen heel goed en groots in is. 

3.       Tijden veranderen

Tijden veranderen: inmiddels heeft  12% van de inwoners van R’Veen, OW, NW  getekend voor behoud van een gebouw waar meer in wordt geoefend dan opgetreden.  Dat zegt overigens niets over de overige ruim 80%. Die zijn waarschijnlijk net zo kunst en cultuur minded zijn. Ze hebben daar alleen geen gebouw voor nodig:  staan mee te zingen met Scala in de Spreng,  te dansen op de muziek van Monique Move op het Noordplein, genieten van kunst in de polder tijdens het fietsen en zo kan ik het hele palet aan prachtige kunst en cultuurevenementen nog wel opnoemen.  Ook ik geniet daarvan en dat moeten we vooral zo houden. Kunst en cultuur moet je gewoon doen en beleven.

En als je zo naar het gebouw de Alkburcht kijkt is het niet zo gek dat we de afgelopen jaren daar alleen maar geld naar toe brachten  ipv dat we een meer evenwichtige exploitatie hebben.  Er wordt meer in geoefend dan dat er voorstellingen zijn.  En natuurlijk zouden we de bezettingsgraad omhoog willen krijgen. Maar de Alkeburcht is daar gewoon niet meer geschikt voor:  onvoldoende multifunctioneel, te weinig flexibel en ook gewoon te klein.  We vieren, exposeren, etaleren kunst en cultuur  hier immers vaak weids en groots.  Zelfs zonder hart op de Noordhoek stroomt en bruist kunst en cultuur door de aders van de Veen. Een vuur dat we zelf levend houden. We zijn zo hard toe aan een totaal ander concept.  In het rapport van de verenigingen wordt dit ook aangegeven

En dat is nu precies wat de gemeente (raad en college) aan beleid voor staat met de volledige wetenschap dat dit tot moeilijke besluiten zou kunnen leiden.  Dit proces is sinds oktober 2016/ januari 2017 gestart en het CDA wil dit ook niet terugdraaien.  Alleen al niet vanwege de precedentwerking naar andere kernen waar het al speelt, maar ook vanwege  de broodnodige beleidsverandering om toekomstbestendig te blijven. Daarover moeten we met elkaar in gesprek.  Daarbij hoort dat het  omarmen van het nieuwe vraagt om het loslaten van het oude.

Ook de bieb kiest voor een decentraal concept om toekomstbestendig te zijn en oud, jong, boek en taal met elkaar te verbinden, straks in de brede school.

4.       Van reactief naar pro-actief en de zomer is nog niet voorbij

En als je durft los te laten is er ruimte, creativiteit en energie voor nieuwe uitdagingen.  Daar moet je direct mee beginnen. En zo ken ik de Veenders (of eigenlijk alle inwoners van KenB) ook. Niet besluiteloos achterover leunen, maar knopen doorhakken en proactief aan de slag.  Het college heeft daarvoor de helpende hand al uitgestoken (Driemaster / aanpassingen faciliteren) en zelf hebben de verenigingen al de nodige voorzetten gedaan in hun rapport en ook vanuit de gemeenschap wordt meegedacht.

 Met de nodige aanpassingen (en ik heb daar wel ideeën over) zijn er resultaten te boeken om zo snel mogelijk tijdelijk onderdak te vinden en daarna aan de slag te gaan met nieuwe ideeën /concepten.

Als we de handen ineenslaan belooft het volgens mij nog een mooie creatieve zomer te worden en die duurt niet tot 1 juli of 1 augustus!