Nienke van de Giessen
Samen met mijn twee prachtige kinderen woon ik in het mooie Katwijk aan de Rijn. Ik ben opgegroeid in een gezin waar het inzetten voor de maatschappij hoog in het vaandel staat.
Vanaf mijn zeventiende jaar werk ik als verpleegkundige in de zorg met kinderen en jongeren. Bijna 20 jaar ben ik werkzaam geweest op de kinderoncologie in het LUMC en sinds twee jaar werk ik als verpleegkundige bij Xenia, een fantastisch huis voor jongeren met een levensbedreigende ziekte. Deze belangrijke zorg is mogelijk door de inzet van vrijwilligers en is een mooi voorbeeld van burgerparticipatie en een samenleving in verbinding. Het avondmaal is een wonderlijk moment. Gasten, vrijwilligers, jong en oud eten samen met elkaar. Er is begrip voor elkaar en de mooiste ideeën voor de samenleving ontstaan daar aan de keukentafel. Mijn ervaring neem ik graag mee naar de politiek. Meer dan voorheen leven we in gescheiden werelden. Er is een steeds groter wordende kloof ontstaan tussen arm en rijk en veel mensen leven in hun eigen bubbel van waaruit er steeds minder contact is met mensen met een andere achtergrond. Dat is niet goed. In een coöperatieve samenleving hebben we elkaar altijd nodig en zijn gedeelde ervaringen belangrijk om het idee levend te houden dat we een gemeenschap vormen. Nieuwe ontmoetingen zijn belangrijk in de strijd tegen toenemende eenzaamheid en eigen bubbels. Een bubbel vernauwt je blik en begrip voor de ander. Ik pleit er daarom voor dat ontmoetingsplekken een grote rol van betekenis spelen in Katwijk. Buurthuizen, evenementen, parken, en sportvelden zijn kruispunten waar generaties elkaar ontmoeten, waar elkaars verhalen worden gehoord, er begrip kan ontstaan, levenservaringen worden gedeeld, er ruimte is voor een goede grap en een helpende hand wordt geboden. Ofwel ruimtes voor kruisbestuiving. Ook roep ik een ieder op om af en toe zijn of haar keukentafel beschikbaar te stellen voor een ander. Ik geloof in stevig verankerde buurtgemeenschappen waar ieder met zijn eigen talent voor elkaar en zijn omgeving zorgt.
Naast mijn werk als verpleegkundige studeerde ik orthomoleculaire geneeskunde en Klinische Psycho-Neuro Immunologie. Vanwege mijn interesse in de menselijke psyche studeer ik momenteel dieptepsychologie in Amsterdam. De ervaring die ik heb opgedaan als therapeut en in mijn werk als verpleegkundige, hoop ik in te kunnen zetten voor de jeugd. Steeds meer jongeren zijn eenzaam, kampen met depressie en andere psychische klachten. De maatregelen rondom Covid hebben een behoorlijke impact gehad. Daarnaast spelen woningnood, studieschuld en de toenemende verarming van contact een grote rol bij het wegvallen van toekomstperspectief. Laten we alles op alles zetten om jongeren niet op te laten groeien als de ‘Corona generatie’ van later.
Ik geloof in de kracht van verbinding en de vrijheid van burgerparticipatie.
Vrijheid gaat samen met verantwoordelijkheid, democratie is een werkwoord. Hoe meer we als burgers zelf verantwoordelijkheid dragen voor de samenleving des te minder bureaucratie, technocratie, (lees: regels) er nodig is. Laten we een vuist maken tegen de overregulering met al haar protocollen en systemen. De toeslagenaffaire is een schrijnend voorbeeld van wanneer regels de leefwereld gaan domineren. Dat moet stoppen, de menselijke en persoonlijke maat moet altijd een grotere rol spelen dan de systemen zelf.
De afgelopen jaren is de individualisatie doorgeslagen. Ik hoop bij te dragen aan een samenleving die van ik naar wij transformeert met behoud van ieders authentieke talent. Het houdt niet op na het uitbrengen van je stem. Je hebt invloed wanneer je jouw talent inzet in dienst van de samenleving. Wanneer je hulp biedt, of een leuk idee uitwerkt. Wanneer je je eigen straat groen en schoonhoudt èn iemand een plek biedt aan jouw keukentafel.
Laten we het samen doen.