Herfst: bezinning en voorbereiding debat over de meerjarenbegroting

De politiek in Lansingerland kan even op adem komen, want het is herfstreces. Dat geeft niet alleen ruimte voor bezinning en voorbereiding van het debat over de meerjarenbegroting, maar ook om de herfst te beleven.

Kleurenpalet

De herfst verwarmt de natuur met liefde en licht. Dat gevoel wordt nog eens extra versterkt door het kleurenpalet: goudgele of rood vlammende kleuren aan de bomen en de roesttinten van het bladerdek. Het maakt gevoelens als opgewektheid en optimisme in ons los. Herfstwandelingen in kleurrijke bladerdekken met laarzen en grof gebreide sjaals in een roestkleurig park. Veelkleurige bladeren in de lucht gooien. Je adem in wolkjes en de zon die haast goud kleurt. Als de avond valt en het grote licht van de natuur uitdooft, dan flitsen thuis de lampen aan. Eenmaal thuis is er koffie met kaneel op het melkschuim gestrooid. Geuren die doorgaans de mogelijkheid om (lang vervlogen) herinneringen te koesteren die we tijdens gelukkige momenten hebben gekend. Dat alles draagt volgens wetenschappers bij tot de aantrekkingskracht van de herfst.

Fijne herinneringen

De herfst begint in september. Vanuit sociologisch opzicht zijn onze emoties onlosmakelijk verbonden met de betekenis aan wederkerende gebeurtenissen aan algemene perioden in het jaar. Het zijn oriëntatiepunten in de tijd die ons leven helpen navigeren. De kans is groot dat de meeste mensen fijne herinneringen aan de herfst hebben. Voor velen was het de periode waarin ze terug naar school mochten, hun vriendjes weer zagen en nieuw kaftpapier mochten uitkiezen. Het seizoen waarin hobby’s of voetbal hervat werden; het seizoen van Sint-Maarten en Sinterklaas én de periode waarin er naar Kerstmis werd uitgekeken. De avonden die je binnen met vrienden en familie doorbracht zorgden voor innige momenten waaraan je met liefde terugdenkt. Geen enkel seizoen doet ons zoveel decoratie aanslepen als de herfst; huiselijkheid als een gouden schaal met kastanjes, dennenappels en ander loof dat je op de oprit van de buren bij elkaar hebt gescharreld. Hét symbool van de herfst is de pompoen. De vrucht wordt gebruikt als ornament, als logo, als boekensteun, of als ingrediënt.  

Geen universele voorkeur

Een groot deel van onze liefde voor de herfst hebben we dus zelf bewerkstelligd. Want hoewel sociale media het anders doen uitschijnen, is er geen universele voorkeur voor dit seizoen. Het is soms moeilijk te begrijpen waarom mensen week worden van een jaargetijde dat herhaaldelijk in stortbuien wordt ondergedompeld. Dikwijls toont het raam een grijze lucht en grauwe gevels achter een gordijn van miezer. Voor zover we weten is er niets inherent aan de herfst dat ervoor zorgt dat het een gelukkiger seizoen is, maar als mensen het seizoen betekenis geven, kan het een gelukkiger seizoen worden. Als wij er dus voor kiezen om te focussen op hoe fijn een herfstwandeling is en het gekletter van de regen op het dak romantiseren, zijn wij ook meer geneigd om er daadwerkelijk van te genieten. Eigenlijk is heel veel van wat we ervaren in het leven afhankelijk van de betekenis of interpretatie die we eraan geven.

Ankerpunt

In 2020 hebben we het eigenlijk zonder herfst moeten stellen. Ja, er waren hoestjes en hete drankjes, maar het was geen echte ­herfst. Waar de herfst voor staat -het samenhorigheidsgevoel, de geborgenheid- was verboden. Je zag je vrienden alleen op meer dan een armlengte afstand. Tradities zoals het kerstfeest of het sinterklaasfeest, waar we doorgaans veel veiligheid en comfort uit putten, kwamen op de helling te staan. We moesten noodgedwongen nieuwe rituelen uitvinden waarbij knusheid plaats moest maken voor groeten met de elleboog en de connectie soms wankel was. Het is dan ook logisch dat we reikhalzend uitkijken, of eigenlijk eerder terugkijken, naar de herfst en alles wat daar doorgaans bij hoort. Want zelfs nu de vaccinatiecijfers ­positief zijn, durven we nog niet te hopen op een normale herfstgang van zaken. Wanneer je accepteert dat je toekomst onzeker is, heb je als enige ankerpunt je verleden. Mensen wentelen zich nu meer in nostalgie, niet per se omdat ze dat willen, maar vooral omdat ze bijna geen andere keuze hebben. Het verheerlijken van de herfst is dus evenzeer ontsnappen als dat het overleven is. Het romantiseren geeft ons een gevoel van controle in onzekere tijden, het benadrukken herinnert ons aan wat belangrijk is. En er is bovenal de hoop dat het weer wordt hoe het hoort te zijn. Het is maar wat je ervan maakt, bevestigen ook psychologen.