Tweede Kamerleden in nieuwe tijdelijke vergaderzaal

Afgelopen week namen de Kamerleden eindelijk plaats achter de nieuwe bureaus in hun nieuwe, tijdelijke vergaderzaal. De nieuwe plenaire zaal is een geslaagde kopie van de zaal aan het Binnenhof. Het is een hallucinante ervaring vanwege vernuftige vormgeving en gedurfde kleurstelling. Verder dezelfde Kamerbankjes inclusief slijtplekken en koffievlekken, dezelfde tulpvormige stoelen en dezelfde opstelling in een halve cirkel. Minstens vijfenhalf jaar is dit de plek waar het politieke debat gaat worden gevoerd. De verschillen zijn miniem: een interruptiemicrofoon minder; minder stoelen in Vak K voor het kabinet, waar het zeker in de debatten na Prinsjesdag dringen zal worden; de stenografen, eerst in het hart van de zaal, zijn naar de zijkant verbannen en het spreekgestoelte is verkleind. Er is een mixed zone waar pers en politici elkaar kunnen treffen en ook de indringende bel die de Kamerleden oproept te komen stemmen heeft de verhuizing overleefd.

Renovatie hoognodig

De renovatie van het eeuwenoude Binnenhof is hoognodig. Het complex is al jaren niet brandveilig. Het kabinet koos in 2015 voor een renovatie in één keer: een verbouwing van 5,5 jaar waarbij iedereen die er werkt moet verhuizen. Bij een verbouwing in fases, waarbij mensen dus in het Binnenhof zouden blijven, zou het namelijk veel langer duren. Het Rijksvastgoedbedrijf verwacht dat de Kamerleden tijdens het kerstreces van 2026 weer kunnen terugkeren naar het Binnenhof. Het kostte 161 miljoen euro om het tijdelijke onderkomen aan de Bezuidenhoutseweg klaar te maken voor de politici. De totale kosten van de renovatie worden geschat op 718 miljoen euro.

Kunstwerk

Op de achtergrond in de nieuwe zaal hangen vijf panelen die de uit Zeeland afkomstige kunstenaar Jos de Putter voor de nieuwe plenaire zaal maakte. Aarde, is de titel van zijn kunstwerk, dat bestaat uit opgehangen klonten modder en klei in verschillende staat van bewerking. De kunstenaar hoopt dat door zijn panelen iets van de wereld buiten de vergaderzaal in de debatten doordringt. Zelf zegt hij: ‘Ik nodig het parlement uit om naar de aarde te kijken. De relatie tussen de mens en de planeet. Er móét iets veranderen.’ Het lijkt bijna alsof de panelen speciaal zijn gemaakt voor een debat over de toekomst van de landbouw in gedachten, al werd in het debat over het uitgelekte rapport van het Planbureau voor de Leefomgeving, waarin wordt onderzocht of het nuttig is boeren te onteigenen, dat verband niet gelegd.

Aardig

Het kunstwerk in de tijdelijke Tweede Kamer, waar wij de komende (minimaal) zes jaar thuis tegenaan zitten te gluren, is letterlijk Aardig te noemen. De Boer Burger Beweging zal zich vast thuis voelen bij de vijf aardse tableaus. Slaat de overheid met dit uit de kluiten gegroeide kunstwerk een modderfiguur? De muur is bedoeld als inspiratie. Of is het klimaatpropaganda? Meteen werd er gezanikt over de kosten. Ruim twee ton. Er is budget voor gereserveerd, sterker, het is zelfs verplicht om bij grote verbouwingen geld te besteden aan kunst. Er is ook een heuse Kunstcommissie Tweede Kamer die beslist over welke kunst er moet komen. 

Grappen

Natuurlijk worden er al typisch Haagse grappen over de muur gemaakt, zoals de Kaagmuur. Sommigen vinden de gevel te veel kitsch – het lijkt volgens hen eerder op de ingang van een schimmig casino. Anderen vinden het een congrescentrum. Wat wij er van vinden, ach, daar kunnen we ons de komende zes jaar dagelijks over opwinden. Ikzelf vind het kunstwerk een magisch realistische verbeelding van datgene waar de Tweede Kamer zich primair mee bezighoudt: met modder gooien. De kluiten zijn nu dichtbij en het gooien kan weer beginnen.