Blog van Ron: Mantel van zorg
Vandaag in Vlietnieuws:
Mantel van trouw
Met het ingaan van de wintertijd zijn we in de donkere dagen aangekomen. Dagen die we verlichten door bij elkaar te zijn en elkaar aandacht te geven. Zo werd op 31 oktober het uit het Amerika over gewaaide Halloween gevierd. En met enkele dagen zal de Hollandse Sinterklaas een kinderhart weer sneller doen kloppen. Voor deze week staan twee dagen met een thema omcirkeld. Op de elfde van de elfde start in het zuiden van het land het carnavalsseizoen. Al is, helaas, corona nog steeds een onzekere factor. In andere delen van het land is de elfde van de elfde de dag van Sint Maarten. In Voorburg wordt dan de Sint Maartensoptocht georganiseerd.
Sint Maarten was in de 4e eeuw bisschop in Tours in Frankrijk en in zijn jonge jaren een Romeins legerofficier. Uit deze periode stamt het verhaal dat hij, tijdens een winternacht in Amiens, bij de inspectie van de wacht tegemoet getreden werd door een in lompen gehulde, verkleumde bedelaar. Maarten had geen geld of voedsel bij zich. Met zijn zwaard deelde hij zijn mantel in tweeën en gaf de ene helft aan de bedelaar, waarop de bedelaar zei: ‘Gij hebt mij gekleed met een mantel van trouw’.
Op de dag voor Sint Maarten, dus op 10 november, is het de dag van de mantelzorg. En mantelzorg is geen keuze. Het overkomt je, zoals de verkleumde bedelaar, Maarten overkwam. Hij wachtte niet, hij liep niet weg. Nee, hij schonk de bedelaar de helft van zijn mantel. In Nederland schenken zo’n 3,5 miljoen Nederlanders hun hulp en ondersteuning aan dierbaren als ouders, kinderen, de partner of de buurman. Ze doen dat veelal dagelijks, langdurig en intensief. Mantelzorg is daarmee van onschatbare waarde. Tegelijkertijd vraagt het verlenen van mantelzorg ook veel van degene die het biedt. Mantelzorg is immers geen keuze. Je pakt het op omdat je naaste, je dierbare, ziek wordt, gehandicapt raakt, of anderszins hulpbehoevend wordt. De zorg voor je naaste is dan een vanzelfsprekendheid. Terecht dat we jaarlijks een dag van de mantelzorg houden en de gemeente hier aandacht aan besteed met de mantelzorgwaardering. Mantelzorgers doen hun werk in stilte en de afgelopen anderhalf jaar, waarin Corona ons leven beheerst, is ook voor hen niet makkelijk geweest.
De zorg voor de naaste is een mooi, menselijk thema dat ons verbindt. Voor het CDA past mantelzorg bij solidariteit en zijn we pas mens door met elkaar te leven en voor elkaar te zorgen, onze naaste bij te staan. We zien dat mantelzorg ook een thema is binnen de kerken en de kerken mantelzorgers ondersteunen met krachtgevende rituelen of bemoedigende en troostende woorden. Daarom staan ook de kerken, zoals de Koningskerk in Voorburg, deze week stil bij de dag van de mantelzorg. De zorg voor de naaste uit liefde voor de naaste is een kracht die er al eeuwen is en er nog eeuwen zal zijn en ons verbindt.
Tot slot, neem ik u nog even mee naar Sint Maarten. In onze gemeente is namelijk een kerk naar hem vernoemd, de Sint Martinuskerk in Voorburg. Het afgelopen jaar is er onrust ontstaan over het geluid van de kerkklokken. Voor een aantal bewoners is het geluid te hard, terwijl velen het geluid willen behouden zoals ze dat kennen. Het CDA heeft hierover vragen gesteld en het onderwerp besproken in de commissievergadering. In de vergadering heeft de burgemeester de toezegging gedaan dat hij met de klagers en het kerkbestuur wil gaan praten over het geluid van de kerkklokken. De burgemeester komt hiermee tegemoet aan het verzoek van ondermeer het CDA om tot een minnelijke oplossing te komen.
Ron van Duffelen, fractievoorzitter CDA