Blog van Diederik: Mantelzorgers, stille helden

Op vrijdagmiddag schaak ik. Bijna elke week stap ik op mijn fiets om een uurtje of twee de degens te kruisen met P.  Mijn buddy, P. –privacy staat voorop- , is een ruim 80 jarige man die niet meer over al zijn functies beschikt en rolstoelgebonden is. Zijn verzorging ligt in handen van zijn even oude echtgenote en de thuiszorg die een paar keer per dag aan huis komt.  De aandacht die mijn buddy omringt is een typerend voorbeeld van vrijwillige en/of noodzakelijke solidariteit. Vrijwillig omdat deze onvoorwaardelijk is, getuigend van liefde en/of aandacht voor een familielid. Dit is zorg die ik met de grootste bewondering aanschouw. Familieleden die, soms kort maar vaak jarenlang, soms zelfs ten koste van zichzelf, liefdevol verzorgen. We hebben er te weinig oog voor maar het zijn de kurken waar onze gezondheidszorg op drijft. Neem de mantelzorg weg en het systeem van betaalde zorg raakt overbelast. EN nog belangrijker: betrokkenheid en de –ongeclausuleerde- aandacht zonder wat een hulpbehoevend medemens verpietert. Mantelzorger zijn onze aandacht meer dan waard zijn.

Solidariteit en noodzakelijke solidariteit. 

Thuishulpen zijn goud waard. Het grootste verschil met een mantelzorger ligt bijna uitsluitend in het feit dat er een, vaak te lage, vergoeding tegenover staat. Met inzet en aandacht voor een patiënt geven ze de zorg die het mogelijk maakt om iemand in zijn eigen, vertrouwde omgeving te laten verblijven. 

Via buddynetwerk.nl kan ik met mijn buddy schaken. Een fijn beetje solidariteit dat voelt als verrijking van mijn leven. P. beleeft er veel plezier aan en voor zijn echtgenote is er een moment van zorgloze rust. Zoals ik zijn er velen. Vrijwilligers die met plezier een beetje tijd besteden aan iemand die dat soms hard nodig heeft. 

Samen een beetje aandacht voor zorg, want samenleven doe je niet alleen.