Kiezen en worstelen
De broers hebben samen alle keuzes de revue laten passeren en zijn eruit. Tijd om ons, de ouders (lees: het vervoer) te informeren wat het dit jaar is geworden. “Ze zijn wel heel enthousiast”, hoor ik mijzelf zeggen. Het past net in de agenda. Nou ja, dat denk ik. Zusje wil ook, maar mag niet. Nog niet. Diep van binnen vind ik dat voor nu helemaal niet zo erg.
Drie kinderen, drie sporten.
Tussen hockey, judo, zwemles, trainingen en wedstrijden vinden wij het een sport op zich om de agenda’s passend te krijgen. Ik ken ouders die dit moeiteloos lijken te doen. Met grote bewondering zie ik ze de kinderen strak in sporttenue overal op tijd brengen, halen en ondertussen draaien ze hun hand niet om voor een gezonde, creatieve pauzehap. Twee extra sporten vraagt van ons, zelfs al is het maar voor een paar weken, om een hoger niveau logistiek plannen.
Kinderen kiezen
Kies voor sport, daar gaat het over. Sinds dit jaar aangevuld met ‘kies voor cultuur’. Het zijn knappe cijfers op de website: 640 deelnemers, 356 inschrijvingen. Ook dit jaar kunnen alle basisschoolkinderen vanaf groep 3 kiezen uit introductielessen bij veel sportaanbieders: van voetbal tot ballet, van mixed martial arts tot korfbal. Het aanbod is indrukwekkend veelzijdig en veel. Bij de sport dan. Bij het cultuuraanbod is de keuze een stuk beperkter. Logisch omdat dit jaar voor het eerst culturele activiteiten gekozen kunnen worden. Het is al heel mooi dat er meteen aanbod is. En omdat Maassluis een rijk cultureel leven kent, kan het bijna niet anders dan dat de komende jaren het cultuuraanbod steeds groter wordt.
Voor iedereen
Het kennismaken kan zo aanstekelijk zijn, dat lidmaatschap volgt. Leuk voor de kinderen en mooi voor verenigingen. De jeugd is actief met sport of cultuur én leden brengen contributie binnen. Die contributie is belangrijk, omdat de inkomsten weer geïnvesteerd worden in de club, vereniging of sportschool. Win-win. Of toch niet?Niet iedereen kan het lidmaatschap betalen. Gelukkig houdt de gemeente hier rekening mee en worden contributiekosten tegemoetgekomen als ouders of verzorgers een laag inkomen hebben. Zo hoort het ook, want ieder kind wat wil leren handballen moet op handbal kunnen en ieder kind dat blokfluit wil leren spelen moet die kans krijgen.
Keuzes voor ouderen?
Bij het inschrijven word ik op de website plezierig verrast door een laagdrempelig sportaanbod voor senioren. Alleen ook dit aanbod steekt schril af bij het gebundelde ‘kies voor sport’ menu waaruit kinderen kunnen kiezen. Misschien liggen hier nog kansen. Want ook op latere leeftijd kan het heel leuk zijn om gelijktijdig met leeftijdsgenoten kennis te maken met een nieuwe teamsport of culturele activiteit.Het lijkt mij geen gek idee om een variant voor senioren op te richten. Want als we willen dat iedereen mee kan doen, geldt dit natuurlijk niet alleen voor jong maar ook voor senioren. Ook senioren met een beperkt inkomen. Waar we voor de jongeren zijn aangesloten bij het jeugd- sport en cultuurfonds, kennen we niet zo een fonds voor ouderen. Zonde. Want leeftijd of portemonnee moet niet uitmaken .
Thuis
Thuis is het onze agenda die het grootste obstakel vormt. De middelste heeft geluk. Hij en wij hebben genoten van de lessen bij honk- en softbalvereniging Gophers. Van de enthousiaste coaches die met veel geduld en een grote glimlach ballen bleven gooien tot het ‘raak’ was en daarna vriendelijk ‘rennen’ riepen. Waarnaar toe? Eerste honk!! Lidmaatschap lonkt.De oudste zorgt nog voor een uitdaging . Hij wil zo graag op schaken. Aan de gemeente en de sport- en cultuuraanbieders ligt dit zeker niet, Het komt door die andere sport waar wij thuis druk mee zijn: worstelen. Met agenda’s. Voor ouders.
Deze column verscheen op 19 oktober 2017 op maassluis.nu