Waarom ik doe wat ik doe!

Mijn jeugd. Het beeld staat nog vlijmscherp op mijn netvlies ,mijn ouders maandelijks gebogen over het budgetteren van de maandelijkse uitgaven en het reserveren voor noodzakelijke uitgaven als kleding maar ook voor de aanschaf van witgoed. Stel dat er iets kapot gaat. Hoe dit zo gekomen is? Er is maar één woord dat naar boven komt: ziekte en arbeidsongeschiktheid. Ziekte van beiden. Een grote aanslag op het inkomen, een leven lang. Anno 2018 is dit beeld ook herkenbaar. Een life event kan je leven totaal veranderen, buiten iemands schuld om. Ziektes doen een aanslag op het inkomen.

1992. Pleegzorg: een kind aan onze zorgen toevertrouwd. Een kwetsbaar kind, zo geworden door een rugzak vol ellende. Anno 2018 is dit beeld ook herkenbaar. Ontwrichte gezinnen, ouders met psychische problemen, kinderen vaak de dupe.

2000. Een woning aantreffen waarin niets meer staat: ontruiming! Anno 2018 is dit beeld ook herkenbaar. Ontruimingen, schulden zijn dagelijkse praktijk.

2004. In aanraking gekomen met de vrouwen die op straat hun lichaam (moeten) verkopen om zo in je levensonderhoud te kunnen voorzien. Anno 2018 is dit beeld ook herkenbaar. Dakloosheid en leven op straat, geen inkomen.

2011. Betrokken geraakt bij vluchtelingen en hun problematiek. Anno 2018 is dit beeld ook herkenbaar. Problematiek is een rugzak vol met verleden en onzeker heden.

Bovenstaande “verhalen” hebben in een groot deel van mijn leven een (vormende) rol gespeeld. Waarom ik doe wat ik doe is geen vraag meer, denk ik. Voor die 700 monden (anno 2018), voor die 352 kinderen, voor die vluchtelingen die in Maassluis een thuis zoeken.

Doet u mee? Samen kunnen we het verschil maken.

Joke Cats, actief voor/in Voedselbank-Non Foodbank – Taalfront – Taalhuis – Diaconaal Platform-PKN