Ze zijn BOOS!
De laatste weken van school zijn goed gevuld. Juffendagen, gekke-haren-dag, naar het Centrum voor Milieu Natuur en Educatie, op pad naar Koningshof voor de afronding van de muzieklessen. Al dit leuks is natuurlijk extra, naast alle lessen én de rapporten. De juffen en meesters hebben het druk. En hoewel je het niet merkt, zijn ze boos. Ze zijn boos en ze voeren een prikactie. Aankomende dinsdagmorgen, één uurtje. Dit is niet veel. Misschien zelfs wat weinig als je kijkt waarvoor ze 60 minuten hun werk neerleggen. Inzet: een eerlijke salariëring en minder werkdruk in het primair onderwijs.
Heel misschien moeten niet alleen de juffen en de meesters actie voeren. Misschien is het tijd dat ook de ouders de stoute schoenen aantrekken. Op straat actievoeren of spandoeken, dat past niet bij mij. Niet mee grootgebracht, niet mijn stijl. We kunnen vast iets anders bedenken. Want uiteindelijk verdienen de onderwijzers waar zij om vragen, maar zeker ook de kinderen die naar school gaan. Nu en in de toekomst. Want voor de volle klas staat de juf of meester, maar in die volle klas zitten onze kinderen.
Het is aan onze Rijksoverheid in Den Haag om de salarissen omhoog bij te stellen. Ik ga ervan uit dat dit belang ook daar eindelijk is doorgedrongen. Het gaat het onderwijzend personeel niet alleen om een eerlijk salaris. Het gaat net zo goed om werkdruk en werkbeleving. Daaronder valt ook het administratieve monster. Het verplicht bijhouden van allerlei informatie van onze kinderen. Testen, toetsen, lijstjes invullen en afvinken. Meten is weten, maar moeten we echt alles meten om het te weten?
Volgens mij hebben veruit de meeste docenten prima in beeld wat een kind kan en nog niet beheerst. Als er nu eens minder administratie hoeft te worden bijgehouden, iets minder lijstjes hoeven te worden afgevinkt. Kortom: als we de juf of meester gewoon vertrouwen. En als we afspreken dat we er als ouders op kunnen rekenen dat als er dan toch twijfel is, bij de leerkracht of de ouders, dat er dan actie wordt ondernomen. We dan pas alle lijstjes gaan afvinken om het echt helemaal scherp te krijgen.
Dat scheelt dan tijd. Veel tijd, die aan al onze kinderen kan worden besteed. Het biedt tijd om onze kinderen datgene dat ze niet helemaal begrijpen, nog een keer uit te leggen. Tijd om kinderen die het allang snappen die extra uitdagende les te geven. Meer tijd voor de leerkracht om na schooltijd een aansprekende nieuwe lesmethode voor te bereiden. Of tijd om gewoon een keertje extra buiten te spelen en de natuur in te gaan. Daar knappen volgens mij niet alleen de juffen en meesters, maar zeker ook de kinderen van op.
Voor nu, nog geen ludieke ouder-actie. Wel een mogelijkheid om de juffen en meesters te ondersteunen door een petitie te tekenen:
PRIMAIR ONDERWIJS FRONT – PETITIE
Doen! Dan weten ze in Den Haag dat het niet alleen de juffen en meesters zijn maar ook de ouders het beter met elkaar willen regelen: voor degene voor én in de klas, nu en in de toekomst.
Deze column verscheen op 22 juni 2017 op maassluis.nu