Interview collegeleden Teunis-Jacob en Lizanne

Op 23 februari, een mooie zonnige dag, loop ik samen met Lizanne en Teunis Jacob een rondje in het prachtig opgeknapte park van Giessenburg. Hoe is het na 2 jaar met onze wethouders?

Het vorige interview was in 2019, toen werd je 'geleefd'. Hoe is het nu?

Lizanne: Ik word niet meer geleefd maar het is nog steeds heel druk. Ik heb nu veel meer overzicht, weet wat te doen en wat belangrijk is en kan beter doseren.
TJ: Je hebt wel 2 jaar nodig om volwassen in je rol te komen. Je denkt,  na een half jaar lukt het wel. Maar je blijft leren om strategisch vooruit te kijken. Ook heb ik geleerd: Als je initiatief neemt in plaats van te zitten wachten heb je ook de ruimte om te handelen.
 
Beide vertellen: Alles was nieuw. Nieuw college, Raad en ambtelijke organisatie. Twee gemeenten met eigen culturen samensmelten tot een nieuwe cultuur in 2 jaar tijd is een knappe prestatie.
In de organisatie gaat nog niet alles goed maar er is een goede basis, een prima samenwerking tussen college, raad en organisatie. Het afstandswerken door corona valt niet mee.
We missen in de Raad het debat, het informele. Hopelijk komt dat snel weer terug.
 
Lizanne: Ik heb heel veel geleerd. Er is een wereld voor mij open gegaan. Molenlanden is een grotere speler geworden. Mensen verwachten nu ook van Molenlanden wat.

Wat is het grootste dilemma waar jullie het afgelopen jaar mee te maken hebben gehad? Wat heeft je daarbij richting gegeven?

Lizanne: Er is altijd een bepaalde spanning om voor ieder het beste te bereiken met beperkte middelen. Tegelijk blijf je dan ook zoeken naar nieuwe oplossingen. Een ander dilemma is het feit dat de overheid één van de partners in het sociaal domein is. Er zijn veel meer partijen waarmee we moeten samenwerken. Maar ook zoeken naar de rol die je als overheid wilt innemen. Richting vind ik in mijn eigen kompas, moreel besef. Door vooral te praten met mensen. Er is wel eens gezegd of ik niet te veel een mensenmens ben om een ​​goede bestuurder te zijn. Maar ik ben er van overtuigd dat je geen goede wethouder kunt zijn als je geen contact met de mensen hebt waar het over gaat.
 
En de jeugdzorg natuurlijk, daar moet meer geld bij. Waar gaat dat heen? Actueel is dat gezondheidszorg een verdienmodel is geworden. Ik denk dat de zorgmarkt te veel op geld is gebaseerd. Nu stellen we in Molenlanden steeds meer de vraag of bepaalde zorg nog wel nodig is en door moet gaan. Spanning tussen zorg en de verantwoordelijkheid om een ​​organisatie in stand te houden is bij zorgverleners zeker aanwezig. Wij zijn op zoek naar innoverende aanbieders die mee willen bouwen aan transformatie en kijken of het ook met minder kan. Maar dat is bijna een onmogelijke vraag aan een ondernemer. Zullen bedrijven zich zelf opheffen?
 
TJ: Door samen te werken in de regio komen we het verste. We hebben het dus niet over jullie (de ander), maar over ons (samen). Dan ben je zelf ook medeverantwoordelijk voor het resultaat. Mijn dilemma is ook dat zaken zo lang doorlopen. Geduld moet je hebben. Maar tijd geeft ook ruimte om het groter en mooier te doen en sterker te maken.

Waar ben je trots op als je terug kijkt? Waardoor ondervind je de meeste voldoening?

TJ: Van de energie bij de inwoners. Van vrijwillige deelname aan de maatschappij, bv 30 mensen die zich inzetten voor de Slingelandse plassen. Molenlanden is een grote gemeente in de regio. We merken dat andere gemeenten naar ons kijken. Dat is ook een prestatie, dat we in de regio van betekenis zijn geworden.
 
Ondertussen spreken we Guus de Jong in het park op een bankje in de zon. Met de vraag hoe het gaat met het CDA. Guus: we zijn natuurlijk nooit tevreden, gereformeerde en hervormde mensen. Het is ook een hele rare tijd. (Dat is toch wel het ware CDA-gevoel, kritisch met een beetje zelfspot)
 
Lizanne: ik word blij van mensen die in mogelijkheden denken. Maar we moeten ook blijven luisteren naar kritische mensen. Onder elke kritiek zit een verlangen. Daar moet je achter zien te komen .
Trots ben ik op Avres bijvoorbeeld. Een kleine organisatie die heerlijk flexibel is. Daar wordt als voorbeeld naar gekeken. De formule van grenzeloos samenwerken werkt. Mooi om te zien dat Molenlanden er toe doet, ook in de regio. Waardering voor onze ambtenaren, wat ze doen en wat ze presteren.

Wat is een moeilijk dossier waar je mee worstelt? Hoe ga je daar het komende jaar mee om?

Lizanne: Ik denk in uitdagende dossiers. Jeugdzorg is een moeilijk uitdagend dossier. Moet nog veel integraler aangepakt worden in verbinding met alle actoren in dat zorgveld. 
TJ: Duurzaamheid in zijn algemeenheid. Vertakt in allerlei vormen. Duurzaamheid komt dicht bij mensen. De energietransitie is niet alleen een technische transitie maar ook zeker een sociale. Mensen bij de transitie betrekken is van groot belang.

We komen nog meer CDA’ers tegen in het park. De wethouders wordt succes gewenst. Onder de Molenlandse blauwe voorjaarslucht nemen we weer afscheid van elkaar.