Trots op onze Molenlandse boeren

Molenlandse trekkers en boerendemonstranten rijden keer op keer naar Den Haag. Het gevoel van onmacht is de grote aanleiding. Terechte onmacht. Want welke andere beroepsgroep wordt zonder schroom halvering toegewenst. Er is waardering nodig. Herstel van vertrouwen door vergunningen te respecteren. En het moet helder zijn dat als ‘niet alles kan’ in Nederland je niet alleen naar boeren moet kijken bij de oplossing van het stikstofprobleem.

Molenlanden plattelandsgemeente

Molenlanden is een echte plattelandsgemeente. Zo’n 14.500 hectare grond, tachtig procent, wordt beheerd door Molenlandse veehouders, fruittelers en tuinbouwers. Zij onderhouden het landschap, , vangen het water op en verdienen de kost met hun boerenbedrijf. Honderden boeren zijn actief lid van het natuur en landschapscollectief Alblasserwaard / Vijfheerenlanden en lid van natuur-en landschapsvereniging den Hâneker. Melkfabriek de Graafstroom participeert in het project Groene Cirkel ‘Kaas en Bodem’. Boeren in dit gebied willen met de tijd mee en maken plannen voor hun bedrijf en voor de Waard. Ze zijn verbonden aan de grond en aan de poldernatuur. 

Onmacht

De onmacht, het gevoel van rechtsonzekerheid, is groot. Uitspraken waarbij zonder blikken of blozen door landelijke partijen de veestapel (en daarmee het aantal boeren) halvering wordt toegewenst overkomt momenteel alleen de boerenstand. Woon je als boer naast een Natura2000 gebied dan bepaalt de overheid of je mag blijven of niet. Zo voelt dat.

Wat is nodig

Wat nodig is, is uitspreken dat het niet bespreekbaar is om zonder integraal plan aan verleende stikstofvergunningen te tornen. Het is niet de bedoeling dat industrieën uit de rest van Zuid-Holland stikstofrechten van Molenlandse boeren kopen. Er is geen ruimte voor gedwongen onteigening van boeren. Het is pertinente onzin om als oplossing voor het stikstofprobleem, de veestapel te halveren. Dit staat voor CDA Molenlanden als een paal boven water. En wat is ook nodig is om plannen die het gebied zelf inbrengt gericht op het vakmanschap en de streek te verwerken als inbreng vanuit de boeren.

En nu

De provincie is zo ver nog niet om aan het begin van een herstel aan vertrouwen te werken. Dat bleek uit het Zuid-Hollandse Statendebat van deze week. Er wordt gewacht. En dat wachten frustreert. Als ‘niet alles kan’ zoals Remkes in zijn eerste stikstofrapport schreef dan moet alles bespreekbaar zijn. Dan moeten ook andere bedrijven, (natuur)organisaties, overheden en burgers een duit in het zakje doen. Maar het begint bij erkenning van rechten en waardering voor de Molenlandse boer.  

CDA Molenlanden vatte deze inhoud samen in een brief die met steun van het college van burgemeester en wethouders, DoeMee, ChristenUnie, Progressief Molenlanden, SGP en VVD aan de provincie is gestuurd. Vanuit de provincie moet nu een oplossing komen.

CDA Molenlanden is trots op de Molenlandse boeren.