Coöperatieve samenleving en stoeptegeldemocratie

Coöperatieve samenleving en stoeptegeldemocratie, twee zaken die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben. Toch wil ik een poging wagen om deze twee aan elkaar te koppelen.

De stoeptegeldemocratie is ook wel een ander woord voor ombudspolitiek. Het heeft een beetje een negatieve lading. Men zegt wel eens dat ombudspolitiek kan leiden tot cliëntelisme (politieke klantenbinding). Bovendien zou het vaak om kleine zaken gaan die als ‘’minder belangrijk’’ worden gezien vanuit bestuurlijk perspectief. Ik zie dat niet zo. Als volksvertegenwoordiger wil ik terechte zorgen die spelen onder de inwoners aankaarten en proberen op te lossen. Juist dat is wat mij betreft betrokken politiek. Natuurlijk, garanties dat alles snel opgelost zal worden kan ik niet geven maar ik kan in ieder geval mijn best doen. Dat blijf ik de komende jaren dan ook zeker voor u doen.

Dan de coöperatieve samenleving. Dat is een samenleving waar samenwerken, relaties en gemeenschapszin centraal staan. Initiatieven vanuit inwoners worden dan bijvoorbeeld door de gemeentelijke organisatie ondersteund. Je kunt hierbij aan heel veel zaken denken: samen energie opwekken, het draaiende houden van een buurthuis of het helpen van buren. Een mooi voorbeeld in onze gemeente vind ik de Z-ambassadeurs. Dit zijn mensen die hun eigen leefomgeving schoonhouden door zwerfafval op te ruimen. Een keer per week gezamenlijk maar verder daar waar men zwerfafval tegen komt ook natuurlijk! De gemeente stelt materiaal beschikbaar, de inwoners maken hun buurt schoner!

Hoe kun je deze twee zaken nu met elkaar verbinden? Ik neem als voorbeeld het groenonderhoud in een wijk. Daar zijn in bepaalde buurten regelmatig klachten over. Hoe mooi zou het zijn dat inwoners zelf de handen ineenslaan en (een deel van) het groenonderhoud voor hun rekening nemen? De gemeente faciliteert met materiaal en bijvoorbeeld plantjes. Een wijk knapt op, mensen werken samen en het versterkt de sociale samenhang in een buurt. Hoe mooi is dat?

Je zou dus kunnen stellen dat op het moment dat er meer samen opgepakt gaat worden door inwoners, er minder ombudspolitiek nodig is.

Ik denk dat een combinatie van beide nodig blijft. Volksvertegenwoordigers die blijven aankaarten wat er speelt bij inwoners en inwoners die samen de schouder eronder zetten voor mooie en leefbare wijken. Laten we daar samen aan werken.