In Memoriam: Piet Berghoef

Op 6 maart 2017 is van ons heengegaan Piet Berghoef, in de leeftijd van 93 jaar. 'Na een actief leven met veel aandacht voor kerk en politiek, tot op het laatst scherp van geest', zo stond op de rouwkaart te lezen. Piet Berghoef heeft veel voor het CDA betekend. Vanaf zijn bestuurslidmaatschap voor de AR-kiesvereniging Nederland en Oranje te Amstelveen tot aan zijn lidmaatschap voor de landelijke partijraad van het CDA . Als tweede secretaris van de AR-Kamercentrale Rotterdam heeft hij, zoals zijn toenmalige collega-bestuurder Leo van Atten het uitdrukte 'op rustige, aimabele en weloverwogen wijze mede leiding gegeven aan de gesprekken die hebben geleid tot de vorming van het CDA. Met gevoel voor nuance, altijd zoekend naar compromissen die werkbaar zijn, Gereformeerd en modern, niet behorend bij de groep radicalen uit de tijd die de fusie niet zagen zitten.' Hij was o.a. lid van het Algemeen Bestuur van het CDA Rotterdam en voorzitter van de onderafdeling Noord, voorzitter van het CDA Rotterdam en lid van de werkgroep Politieke Zaken.

Naast zijn werkzaamheden in de politiek was hij onder meer kerkelijk zeer actief in Rotterdam. Ook werd hij actief voor de cliëntenraad van Laurens vanaf de tijd dat zijn vrouw Corry van Pelt daar verbleef (overleden op 8 januari 2015). In 1990 werd hij onderscheiden met de Erasmusspeld als teken van verdienste voor de stad Rotterdam. Hij werkte vanaf het eerste uur voor het dagblad Trouw, en klom daar op van boekhouder tot directeur van het district Zuid-Holland. Daarna trad hij in dienst bij de Cebeco Handelsraad en bleef daar tot aan zijn pensionering.

Hij was vast van plan nog zijn stem uit te brengen voor de verkiezingen van 15 maart en regelde vanuit het ziekenhuisbed nog een machtiging. Zijn stem heeft hij niet meer kunnen laten gelden, maar zijn stem klinkt door in de levens van velen van ons. Voor mij, als redacteur van het kwartaalblad Christen Democratische Verkenningen, had hij altijd een theologische of politieke boekentip paraat. Of een stuk uit de krant dat ik moest lezen om 'bij' te blijven. Gewoon omdat dat hoort bij het bijhouden van je vak en bij je verantwoordelijke taak als burger in deze samenleving. Zijn actieve betrokkenheid bij politiek, kerk en wereld, tot op de laatst van zijn leven, werkte voor mij aanstekelijk en stimulerend. Hij was leermeester en vriend. Wij zijn hem voor zijn politieke inzet en voor zijn betrokkenheid bij kerk en samenleving veel dank verschuldigd. Een inzet die, zoals hij zelf in toenemende mate besefte, ook ten koste was gegaan voor aandacht aan familie en gezin. We wensen Piet rust en vrede toe, en de nabestaanden veel sterkte met het verwerken van het verlies van een van een vader, schoonvader en opa.

Jan Prij