De Rotterdamse Wijkbasisbaan
“We moeten spreken van een arbeidsmarkt met grote afstand tot sommige mensen in plaats van mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt. (Erik Dannenberg, 2016)”
“Vanwege de grote betekenis van werk voor het welzijn van mensen zou niet de bijstand het vangnet van de verzorgingsstaat moeten zijn, maar het recht op een basisbaan. (WRR, 2020)”
Een grote groep Rotterdammers is langdurig werkloos of arbeidsongeschikt. Zij leven van een bestaansminimum en gevoelsmatig staan ze aan de zijlijn. Ze zouden wel willen werken en hun steentje bijdragen aan de maatschappij, maar hier is geen mogelijkheid voor. Deze groep wordt in de steek gelaten door het huidige sociale stelsel.
Het hebben van nuttig werk is een belangrijke factor in de gezondheid en het welbevinden van de mens. Werken leidt tot persoonlijke groei en ontwikkeling. Tijdens het werken vormen mensen relaties, heeft men sociaal contact en leert men samen te werken, in voor- en tegenspoed. Daarom heeft langdurige werkloosheid ook een ingrijpende impact op de mens, het raakt aan de zingeving en aan de psychische gezondheid. Werklozen voelen zich langs de kant staan, niemand rekent op ze, ze voelen zich nutteloos en missen sociaal contact.
Daarom pleit het CDA Rotterdam voor een herziening van het sociaal zekerheidsstelsel dat niet alleen focust op de bescherming van inkomen, maar evengoed op de bescherming van werk.
Er blijft heel veel nuttig werk liggen in de stad. De roep om sociale cohesie en solidariteit in Rotterdam wordt steeds groter. Daarom willen we, samen met de Rotterdammers, de vraag stellen: wat verstaan we onder maatschappelijke waarde? Is dat bijvoorbeeld de koffiedame in het huis van de wijk, de beheerder van de lokale speeltuin, de buurtwacht, of de huiskamer assistent in de zorg?
Dit soort banen kunnen niet door de markt in stand gehouden worden, maar kunnen voor de Rotterdammers wel het verschil maken in hun beleving van leefbaarheid, veiligheid, solidariteit en sociale cohesie. Hierbij staat de koppeling van het bieden van een serieus perspectief en participatiezekerheid voor mensen in een uitkeringssituatie, en daarnaast het tegelijkertijd oplossen van maatschappelijke kwesties centraal. Een wijkbasisbaan is dus een baan die van toegevoegde waarde is voor de mensen uit de wijk waar deze wordt uitgeoefend. De kracht van een basisbaan is dat deze aansluit bij de mensen in de wijk.
Daarom heeft het CDA Rotterdam tijdens de raadsvergadering van 30 januari 2020 een voorstel ingediend om een haalbaarheidsonderzoek uit te voeren naar de Rotterdamse wijkbasisbaan, waarbij gekeken wordt naar de volgende punten:
• experimenteerruimte binnen de (uitbetaling van) bijstand;
• financiering van het gat tussen bijstandsuitkering en minimumloon door maatschappelijke partners en/of marktpartijen (sluitende business case);
• de duur van verplichtingen die tussen partners worden aangegaan;
• de surveytool van de Start foundation;
• en varianten waarbij publieke financiering of een combinatie van publieke en private financiering mogelijk is voor het gat tussen bijstandsuitkering en minimumloon;
Bekijk het hele voorstel hier: https://rotterdam.raadsinformatie.nl/document/8404338/1#search=%22wijkbasisbaan%22