Door: Manon van Dijk
Eind vorig jaar werd ik benaderd door Hans Van Ek, Voorzitter van het CDA Teylingen met de vraag of ik eventueel interesse zou hebben me in te gaan zetten voor de partij. Ik zal eerlijk bekennen, ik moest het even laten landen. Ik? Waarom zou ik daarvoor geschikt zijn? Kan ik dat eigenlijk wel? Ik heb zo het vermoeden dat iedereen die deze blog leest wel eens een zelfde soort situatie heeft meegemaakt. Zo’n moment waarin je jezelf aanpraat, ik ben daar niet belangrijk genoeg voor, ik ben maar een gewoon persoon.
Maar gaat politiek niet juist over iedereen? Iedereen mag stemmen, iedereen in de gemeente kan en mag inspreken tijdens vergaderingen. En iedereen mag zichzelf beschikbaar stellen als kandidaat voor een gemeenteraadsplek. Nu hoor ik u denken, die afstanden tussen gemeente en burger zijn zo groot, ik kom er nooit tussen. En dat is nu juist de reden waarom ik de stoute schoenen heb aangetrokken, mijzelf voor de komende vier jaar ga binden aan deze prachtige partij met in mijn optiek de juiste normen en waarden. Juist wel ertussen komen. Samen met U! Elkaar opzoeken, elkaar kritische vragen stellen, elkaar uitdagen en elkaar een helpende hand bieden. Laten we de politiek dichtbij brengen.
Ik ga de komende vier jaar niet de staat, maar de burger centraal stellen. Nadenken over ouderen, jeugdproblematiek, wegen, duurzaamheid en toerisme. Zo kan ik nog wel een aantal onderwerpen op de agenda noemen, maar deze kunt u zelf ook teruglezen via ons verkiezingsprogramma. En wanneer u zich aansluit en met mij meedenkt geloof en weet ik dat we dingen gedaan kunnen en gaan krijgen!
Vorige week heb ik via een post op Facebook heel veel input mogen ontvangen van hele diverse mensen. Ik ben daar dankbaar voor. Met die input ga ik aan de slag. Bij mij geen drempels hoor, de deur staat open. Bel me op of schrijf me.
Ik sluit dan ook graag af met een verhaal van iemand die via Facebook haar mening heeft gegeven. Haar dochter had kanjertraining op school en mocht mee stemmen. Natuurlijk werd de nodige aandacht besteed aan de uitleg over het verschil tussen democratie en dictatuur. Toen het over een dictator ging zei het meisje: ‘Nou, die heeft dan niet goed opgelet met kanjertraining, want daar speelt niemand de baas’! En zo is het precies. De onschuldige woorden van het meisje slaan de spijker op zijn kop. In een gemeente is niemand de baas. We maken Teylingen samen mooier en beter. Daarvoor hebben we elkaar nodig!