Twee weken voorzitterschap
Donderdag 15 november
Vanavond is er gemeenteraad. Ik heb bandrepetitie, maar ik schuif tegen half acht aan bij de fractievergadering. De SP lijkt in een motie aan te sturen op alles of niets: of terug naar de tekentafel, óf de SP trekt zich terug uit het college. Het dilemma is groot. We delen de bezwaren van de SP tegen het Vlaardingse democratische experiment. Maar om nú de stekker eruit te halen? Laten we doorgaan tot de voorjaarsnota, vinden we. Dan moet duidelijk zijn of de nieuwe werkwijze, met het raadsprogramma als basis, is aangeslagen, of definitief tot mislukken is gedoemd. We hopen dat de SP zal bijdraaien en in het college blijft. De SP is een betrouwbare club, en Arnout is een goede, ervaren wethouder.
Er heerst spanning hoe het vanavond gaat verlopen. Dan sluit Corné aan bij de andere fractievoorzitters voor een overleg met de burgemeester. De fractie gaat uiteen. Ik loop naar Jacky, zeg haar dat ik stand-by sta tijdens de bandrepetitie. Mijn telefoon hou ik in mijn zak. Mocht het nodig zijn, dan voel ik hem trillen. De kans dat ik hem hóór is klein, met een meppende drummer, twee gitaristen en de basgitarist.
‘Je bent te laat’, grapt iemand
Na de repetitie geen biertje, maar linea recta terug naar het stadhuis. Als ik naar binnen loop, kom ik mensen tegen. “De vergadering is afgelopen, je bent te laat”, grapt iemand. Ik loop Corné tegen het lijf. Arnout is afgetreden, vertelt hij. Met de fractie en wethouder blikken we kort terug. Ik proef de teleurstelling. Ik besluit in het weekend een mail aan de leden te schrijven. De mail wordt langer dan ik wil, maar de leden hebben recht op goede informatie. Gelukkig krijgt Rik, onze secretaris, al gauw waarderende reacties.
Maandag 19 november
De maandag erna zit ik onverwacht weer bij de fractie. Nu vanwege Ron en Tim van ONS.Vlaardingen. We snappen er niks van: klappen uit vertrouwelijk overleg en verbreking van afspraken. Er moet snel wat gebeuren. De dag erna zetten fractie en bestuur de twee uit ONS.Vlaardingen, maar dat kunnen we nu uiteraard niet weten. Tim ken ik niet zo goed, Ron wat langer. Hij is ongepolijst, brutaal, soms echt niet netjes, maar het is ook een creatieve geest. Ik vind het jammer dat hij zijn stijl niet heeft kunnen polijsten.
Donderdag 22 november
Ondertussen dreunt het aftreden van Arnout na. De raadsvergadering van 22 november gaat onder meer over een externe adviseur. Marieke baalt: het gaat wéér over het proces en zij heeft juist allerlei inhoudelijke noten op haar zang, bijvoorbeeld over de verkeersveiligheid. We snappen haar goed: de inhoud, dáár gaat om. We willen als CDA concrete dingen doen voor onze stad.
Donderdag 29 november
Een week later is er opnieuw een raadsvergadering. Ik ben er niet bij; ik heb het repetitierooster van de band zo gemanipuleerd dat ik naar de ledenvergadering van het CDA Zuid-Holland kan gaan, in Oegstgeest. De leden bekrachtigen de kandidatenlijst voor de Provinciale Statenverkiezingen. Ik heb een dubbel gevoel. Ben chagrijnig dat Bram Keizerwaard, ondanks onze acties achter de schermen, op plek 11 is blijven staan. We moeten er als Vlaardingen, samen met CDA Schiedam en Maassluis, over vier jaar gewoon wél staan. Ik kijk op mijn telefoon. Marieke appt. Haar amendement over de verkeersveiligheid is aangenomen. Ze is blij, maar ontevreden over haar debat. Het is een mooi resultaat en denk: met dat debat zal het vast meevallen. En ik besef dat we het als CDA deze raadsperiode goed gaan doen. In de fractie zit er bij Corné, Marnix, Marieke en fractie-assistent Stephan een positieve drive. Wat een betrokkenheid bij de stad en bij de Vlaardingers! Ze gaan er samen voor. Jacky heeft het als wethouder goed gedaan bij de begrotingsraad en is veel present in de stad. Ik ben onder de indruk. Het klinkt misschien raar, maar soms voel ik zelfs een beetje ontroering.