Standpunten CDA Zuidplas met betrekking tot bezuinigingen
De meerjarenbegroting van de gemeente Zuidplas laat een sluitende begroting zien in het jaar 2021, maar een tekort op de daaropvolgende jaren. Om deze begrotingsopgave in te vullen is richting nodig. Het is aan de raad om kaders aan te geven. Op basis hiervan kan het college invulling geven aan de opgave. Om die reden zijn afgelopen dinsdag ter bespreking een aantal richtinggevende kaders voorgesteld, welke worden besproken aan de hand van een aantal stellingen. We geven graag een toelichting op hoe het CDA heeft gereageerd op de stellingen.
Als fractie kregen we een aantal stellingen voor onze neus. Die mochten we vervolgens een ‘cijfer’ geven. Van helemaal eens, tot helemaal oneens. Maar hoe lees je die stellingen dan? Nou, we lazen ze allemaal anders. Dus bij vijf mogelijkheden kozen we alle vijf gerust een andere ranking. Hoe moeten inwoners onze keuzes dan interpreteren? Om meer duiding te geven aan onze kleurkeuze lichten wij het graag toe.De enquete is ons gestuurd om zo op zoek te gaan naar nieuwe bezuinigingsopties. Het gaat dus om AANVULLENDE OPTIES. Met dat in het achterhoofd zijn wij aan de slag gegaan met de stellingen.
Het eerste blokje inclusiviteit. Er wordt gevraagd om meer financiële ondersteuning voor de meest kwetsbaren. Als CDA zien we dat, binnen het huidige beleid, de kwetsbaren juist al beschermd worden. Als dit niet goed gebeurt, dan moet daar naar gekeken worden. Dan hoeft er niet meer geld voor gereserveerd te worden. Bij de keuze voor alleen maar geld uit trekken voor communicatie met de kwetsbaren geldt voor het CDA: dat ligt aan de doelgroep. Wanneer er kwetsbaren bereikt moeten worden, moeten er de juiste middelen gebruikt worden. Maar hetzelfde geldt natuurlijk voor iedere inwoner van Zuidplas die bereikt moet worden. Eén van de stellingen zegt dat de sterke schouders de meeste lasten moeten dragen. Maar wat zijn de sterke schouders? Mensen met een hoog inkomen? Zij dragen vaak al veel meer. Werk moet ook lonen. Daarbij kunnen we niet achter voordeuren kijken. Wie is feitelijk de sterke schouder? Diegene die tijd en mogelijkheid heeft om meer vrijwilligerswerk te doen? Diegene die heel veel geld over houdt aan het einde van de maand? Die persoon met heel veel liefde in het hart? Wat heeft de samenleving nodig.
Dan het blokje zelfredzaamheid. Bij de vraag of inwoners zelf meer taken uit moeten voeren hebben wij hier neutraal naar gekeken. Als CDA vinden we dat initiatief van inwoners gestimuleerd mag worden. Zelf plantsoenen, perkjes etc bijhouden? Graag! Maar wel op vrijwillige basis. Natuurlijk moeten wij hen dan wel actief
benaderen om hen te laten weten wat de mogelijkheden zijn. Tot slot wordt er gevraagd of de gemeente naar haar taken moet kijken. Ja natuurlijk moet de gemeente dat. Zeker in een tijd van bezuinigingen moet gekeken worden naar dat wat de gemeente doet. Is het nog nodig? Moeten de gemeente nu een stapje terug doen om geld over te houden om
zorg te bieden aan mensen die dat echt nodig hebben? Ja, het CDA vindt van wel.
Bij een andere wijze van dienstverlening. Natuurlijk moeten we gaan kijken of er digitale wegen die goedkoper zijn voor de inwoner. Fijn toch, als producten online aangevraagd kunnen worden en thuisbezorgd worden? Dan mensen de deur niet uit hoeven om hun vraag aan de gemeente te stellen. Maar! Hierbij moet wel ruimte geboden worden voor mensen die niet digitaal vaardig zijn. Dat is misschien wel de belangrijkste doelgroep bij de digitale ontwikkeling.Werken op afspraak is efficiënter en bespaart dus kosten. Dit vinden wij een logische keuze. Toch hopen wij dat er enige ruimte blijft voor mensen die van een afstand komen rijden en vergeten zijn een afspraak te maken.
De gebruiker betaalt is het vierde kopje. Hier wordt gevraagd om nieuwe belastingen. Daar zijn we het als CDA NIET mee eens. Geen nieuwe belasting waarbij een kleine groep oneerlijk belast wordt. Wat willen we dan gaan belasten? Mensen die blauwe ogen hebben, die een tuintje hebben. Als de lasten omhoog moeten, dan moeten deze gedeeld worden over alle inwoners. De leges zijn al kostendekkend. Sterker nog, de gemeente vraagt teveel voor de leges. Het CDA roept al jaren dat het niet eerlijk is dat we als gemeente verdienen op de leges. Alleen afval is vrijwel niet kostendekkend te maken. Hiervoor zouden de kosten teveel moeten stijgen voor de inwoners. Dit wil het CDA niet. Laten we als gemeente dan gaan zoeken hoe we meer betaalbaar afval kunnen verwerken.
Dan wordt er gevraagd om minder subsidie voor sport. Dat lijkt ons als CDA onmogelijk. Als het minder kan, dan moeten we dat doen. Maar we willen de sportverenigingen in alle dorpen in stand houden. Zeker nu er zoveel nieuwe woningen gebouwd worden is het van belang dat we de verenigingen, die al die nieuwe inwoners op moeten vangen, sterk genoeg houden. Fysieke gezondheid gaat gelijk op met mentale gezondheid. En wanneer we een club in laten storten, krijgen we deze niet meer terug. Voor cultuur is wellicht iets makkelijker om omkeerbare keuzes te maken. Maar gaat ook om wettelijke taken. Wanneer het gaat om de keuze om minder te subsidiëren aan wijk en buurtactiviteiten moeten we ons realiseren dat dit alle activiteiten zijn die voor jongeren georganiseerd worden. Dit is het enige dat we in deze gemeente actief doen om jongeren bij ons te houden.
Tot slot is het natuurlijk makkelijk om te zeggen dat we geen algemene lastenverzwaring willen. Dit klinkt politiek heel fijn. Maar natuurlijk begrijpen inwoners dat we, wanneer de lasten zo stijgen en we de zorg niet meer kunnen betalen, linksom of rechtsom iets moeten. Dat is niet leuk. Maar als we met 45000 mensen een rekening betalen, dan betalen we een stuk minder dan wanneer 1000 mensen dezelfde rekening moeten betalen. Dus natuurlijk klinkt het leuk als we zeggen… ‘We geven jullie allemaal 100 euro kado en de lasten hoeve zelfs niet omhoog!’ Inwoners begrijpen echt wel dat dit niet kan. Hoe spijtig ook!
Dat brengt ons bij de aanpassingen op voorzieningenniveau. Als CDA hebben we altijd gezegd, ieder dorp moet sterk blijven. De dorpen liggen geografisch niet bij elkaar in de buurt. Dus voor ons is het geen optie dat we in het ene dorp voorzieningen weghalen om vervolgens mensen alle dorpen door te sturen. Het gemis van het afvalstation in Zevenhuizen is al een GROOT gemis! Wanneer het mogelijk is om regionaal keuzes te maken waardoor de lasten omlaag gaan op een ander gebied dan is dat natuurlijk wel goed. Dan kunnen kosten gedeeld worden. Wat het CDA beperken we ons inderdaad zo veel als mogelijk alleen tot de wettelijke taken. Alles wat we extra doen, kost geld. De andere kant is wel dat we hierbij keuzes moeten maken die omkeerbaar zijn. Het kan niet zo zijn dat we onze verenigingen om laten vallen! Veiligheid is heel belangrijk. Daar heeft de gemeente een omvangrijke taak in. Natuurlijk moeten we als gemeente nu niet gaan investeren in nieuwe recreatiemogelijkheden of landschapsontwikkelingen. We moeten wel oog houden voor de groei gemeente die we als Zuidplas zijn.
Het bouwen aan de dorpen en een vijfde dorp legt een druk op de voorziening en recreatieve mogelijkheden. Stilstaan blijft achteruitgang in dit geval. Ook hier zal iedereen begrijpen dat de mens nu voor het groen gaat. Daarbij kunnen we het huidige groen laten groeien en op die manier genieten van een nieuw landschap ;-) Zo kan er meer geld naar zorg voor de meest kwetsbaren. Ambities zijn mooi, maar we kunnen geen geld uitgeven dat we niet hebben!
Tot slot wordt gevraagd om de aanvullende uitgangspunten. Deze zijn heel abstract. Wanneer wij thuis gaan bezuinigen kijken we natuurlijk ook naar de inkomsten en de uitgaven. Het is logisch dat dit met het huishoudboekje van de gemeente ook gedaan wordt. Daarbij moeten we knokken om meer geld vanuit het rijk te krijgen. Zij hebben ons opgezadeld met deze grote tekorten, dit houdt in dat zij ook over de brug moeten komen. Daar moeten we voor blijven lobbyen. Tot slot wordt gesteld dat de kosten voor de baten uitgaan. Dit is natuurlijk slechts deels zo. Enerzijds zijn er kosten die voor de baten uit moeten gaan. Soms moet er zorg verleend worden, voordat de verzekering de kosten gedekt heeft… Natuurlijk wordt die zorg dan geboden. Maar we gaan geen geld uitgeven waar dat niet nodig is. Maar voor een huis moeten we thuis ook een hypotheek aan gaan. Zo zijn er kosten die gemaakt moeten worden voor de baten er zijn.
Samengevat, we komen miljoenen tekort. We moeten keuzes maken. Hierbij wil het CDA ervoor kiezen om geen onomkeerbare keuzes te maken. De voorzieningen in de dorpen moeten we in leven houden. De lasten moeten we samen dragen. Bezuinigen moet, daar waar dat mogelijk is. Liever een iets verwilderd landschap, een ambtenaar minder en allemaal een minimaal bedrag extra betalen dan dat we mensen die hulp nodig hebben moeten laten vallen!