Maandelijkse Columns

Onze ouderen tellen mee!
Samen bouwen aan een seniorvriendelijke gemeente Hoogeveen,
waarin het prettig oud(er) worden is.

Steeds meer inwoners van onze gemeente mogen zichzelf senior (65+) noemen. In de gemeente Hoogeveen is nu (peildatum 1 januari 2023) 20% van onze inwoners senior en dat zal de komende jaren alleen maar toenemen. Persoonlijk raakt deze groep mensen mij zeer. In de ruim twintig jaar dat ik werkzaam ben als bestuursadviseur in de (ouderen)zorg, en ook privé zie ik dagelijks waar mensen mee te maken hebben of kunnen krijgen als zij ouder worden. Steeds meer mensen worden gelukkig steeds ouder en dat brengt onder meer op het gebied van huisvesting en zorg nieuwe uitdagingen met zich mee. CDA Hoogeveen heeft hart voor onze oudere inwoners en wil samen met hen bouwen aan een seniorvriendelijke gemeente waarin het prettig oud(er) worden is.

De inzet voor onze senioren komt voort uit onze visie op de samenleving. Als partij van de samenleving staan wij voor een samenleving waarin iedereen telt en iedereen naar eigen regie en draagkracht mee kan blijven doen. Senioren zijn hierbij van grote betekenis. Zij brengen veel kennis en levenservaring met zich mee die volgens mij veel te weinig gewaardeerd en benut wordt. Het blijven laten meedoen van senioren vormt tegelijkertijd ook grote uitdagingen. Het aantal ouder wordende inwoners met gezondheidsproblemen neemt toe, wat meedoen in onze samenleving bemoeilijkt.

Het CDA wil deze uitdagingen integraal aanpakken. Het verbeteren van de levenskwaliteit gaat immers verder dan zorg, ondersteuning en het bieden van een vangnet. We zetten daarom niet alleen in op meer vroegsignalering van problemen, maar ook op het behoud van zingeving, waardigheid en eigen regie. Dit raakt bijna alle domeinen, zoals recreatie en toerisme, kunst en cultuur, wonen, veiligheid, financiën, mobiliteit, vitaliteit en gezondheid, onderwijs, vrijwilligerswerk en arbeidsparticipatie. De centrale vraag is: wat is hier nu echt voor nodig?

De gemeente kan een essentiële bijdrage leveren aan de kwaliteit van leven van huidige en toekomstige senioren in onze samenleving. Niet door te zorgen voor, maar te zorgen dat we prettig oud(er) kunnen worden in onze mooie gemeente. Senioren en lokale belangenbehartigers moeten wat CDA Hoogeveen betreft actief worden betrokken bij het maken van beleid door mee te denken en te praten vanuit een gezamenlijke opdracht. Daar wil ik mijn steentje aan bijdragen.

In de campagne schreef ik daarom met Femke Koekoek het manifest ‘Onze ouderen tellen mee’. In vervolg op het manifest kwamen we eind vorig jaar met de gelijknamige Motie ‘Onze ouderen tellen mee! Samen met ouderen voor een duurzaam, seniorvriendelijk Hoogeveen’, waarin we pleiten voor een seniorvriendelijke gemeente waar het prettig oud(er) worden is. Hiervoor hebben we het college verzocht om bestaand en nieuw beleid te bespreken met en/of te toetsen aan ouder wordende inwoners en kwetsbare groepen in het bijzonder.

De eerste vruchten hiervan zijn zichtbaar. Stichting Welzijnswerk Hoogeveen, Gemeente Hoogeveen, Senioren Platform Hoogeveen en Theater de Tamboer organiseren naar aanleiding van onze motie een bijeenkomst genaamd ‘Senioren aan zet!’ op de Nationale Dag van de Ouderen, op 6 oktober 2023. De bijeenkomst met en voor ouderen heeft als doel om ingebrachte kennis en kunde te verwerken in gemeentelijk beleid. Ik ben erg blij met dit resultaat. Senioren, zet deze datum alvast in uw agenda!

Daarmee is het natuurlijk niet klaar.  Onlangs deed ik een oproep in de ledenvergadering van het CDA Hoogeveen om mee te denken en te praten over wat voor senioren belangrijk is bij het ouder worden in onze gemeente. Het resulteerde in een geslaagde werksessie op 27 juni met een enthousiaste groep meedenkers. We hebben samen kansen verkend en grote knelpunten gedeeld en door alle aanwezige ‘seniore’ kennis en ervaring heb ik mooie ideeën en concrete suggesties opgehaald voor een seniorvriendelijke gemeente. Dit neem ik mee in mijn werk als volksvertegenwoordiger.  Samen met senioren, belangenorganisaties en de gemeente bouwen aan een seniorvriendelijke gemeente, daar blijf ik mij voor inzetten.

Doet u mee? Heeft u ideeën en suggesties voor een seniorvriendelijke gemeente Hoogeveen? Of ervaart u knelpunten bij het oud(er) worden in onze gemeente Hoogeveen die u met mij wilt delen? Mail dan naar [email protected]

Lees hier het manifest 'Onze ouderen tellen mee'. 

In de maand mei kwam het vlaggenprotocol aan bod in de gemeenteraad van Hoogeveen en daarmee ook de regenboogvlag – een vlag die steun uitdraagt aan kwetsbare groepen zoals de LHBT’ers. De discussie in den lande over regenboogakkoorden en regenboogvlaggen wordt nogal eens in perspectief van wel of niet woke-zijn geplaatst, in de verhouding regio versus stad, gewone hardwerkende burgers versus de culturele elite. Alle drie perspectieven waar ik niets mee heb. Mijn motto is: zie de mensch.

Zie de mensch betekent dat je in iedereen een mens ziet. Geen nummer, geen menselijk kapitaal, geen politieke tegenstander, geen niet-gelovige, geen verlorene. Zie de mensch is iemand zien en aanvaarden zoals iemand is. Zo is mijn kantoor een multiculturele organisatie met ruimte voor een ieder, houd ik rekening met de ramadan tijdens mijn colleges en werk ik als bestuurslid bij The Economy for the Common Good aan een ethische economie met ruimte voor diversiteit.

De diversiteit die hoort bij mijn motto raakt echter steeds meer in de knel. Paul van Dorst, voorzitter en oprichter van de Roze Kameraden, gaf onlangs in een interview aan dat hij als trouwe Feyenoord-supporter niet meer naar de Kuip kan. Hij voelt zich namelijk niet meer veilig: hij wordt uitgescholden voor kankerhomo, zijn sportschool wordt beklad en een brandbom is bij zijn onderneming tot ontploffing gebracht. De voetbalwereld is hiermee een voorbeeld van een niet- of minder-inclusieve samenleving.

Hoogleraar Paul Frissen constateert in Christendemocratische Verkenningen ook een afname in het draagvlak voor diversiteit. Frissen verklaart dit aan de hand van een liberale en seculiere meerderheid. Deze meerderheid zou ervoor zorgen dat de overheid denkt te weten wat goed is voor de burger en de burger vraagt om zich aan te passen aan het emancipatie-ideaal van het progressief-liberalisme. Het leidt tot een overheid die ver staat van Augustinus’ Civitate Dei. Augustinus (354-430) schreef over de Stad van God: “Liefde voor onszelf, naastenliefde en onze liefde tot God komen alleen tot bloei als ze onderling verbonden zijn.” Mensen uitsluiten met de woke-politie en de anti-woke-beweging helpen daar niet bij. De huidige overheid moet de breuk met de traditie van verscheidenheid en tolerantie herstellen. Hierin heeft het CDA ook een rol: het CDA zou te weinig afstand nemen van het liberale denken met als kernpunt zelfredzaamheid en intolerantie jegens mensen ‘die het licht nog niet hebben gezien’. Zeker als het gaat om kwetsbaren moet het CDA daar afstand van nemen – zonder elitair gedrag te vertonen.

Het is goed dat het CDA uitdraagt dat zij pal staan voor de LHBT’ers in Nederland. Het CDA staat immers voor gerechtigheid. Dat houdt in dat de overheid een bijzondere verantwoordelijkheid heeft, als het gaat om de zorg voor kwetsbaren en daartoe behoren ook de LHBT’ers. Om hen te laten weten dat zij welkom zijn, hang ik daarom de regenboogvlag op. De regenboogvlag hint tegelijkertijd ook naar vrede. Vrede voor iedereen: voor Roze Kameraden, voor LHBT’ers in Hoogeveen, voor Oekraïne, voor Rusland, voor Soedanezen. Daar bid ik voor. Vrede in onze wereld en daarmee ook ‘zie de mensch’. Daar wil ik als CDA’er voor strijden.

Zeggen wat je doet, doen wat je zegt

Bij ons is het de gewoonte om met kerst elkaar een boek te geven waarvan je vindt dat de ander dat zou moeten lezen als inspiratie voor het nieuwe jaar. Afgelopen kerst kreeg ik het boek “In Nederland”, geschreven door Wierd Duk. De gever had een betekenisvolle tekst meegegeven: “Wie weet wat de zwijgende meerderheid vindt, kan zonder angst besturen”.

Zonder angst besturen staat voor mij gelijk aan het uitdragen van je eigen overtuiging, met een rechte rug en sterke knieën. Vanuit je waarden en idealen bedrijf je politiek, ook bij tegenstand en onbegrip. Want je bent immers toch niet verkozen tot raadslid om mee te huilen met de rest van de raad, maar te staan voor je waarden en idealen? Of zie ik dat verkeerd?

Kritisch zijn in het debat en een afwijkend standpunt innemen, wordt in steeds mindere mate geaccepteerd in de culturele en bestuurlijke top van de samenleving. In deze elite heeft de afgelopen 30 jaar de stelling van Francis Fukuyama stevig postgevat dat we het einde hebben bereikt van een eeuwenlange ideologische strijd. Oftewel: er is geen debat meer nodig, er is geen behoefte meer aan verschillende ideologieën; alle weldenkende mensen en beschavingen zijn nu eindelijk op hetzelfde punt van liberale democratie uitgekomen. En dat vertaalt zich in het publieke debat; wanneer je niet gelooft in wat je volgens de elite hoort te geloven of hier kritische vragen over stelt, word je zelf mikpunt van kritiek, of je nu politicus of burger bent. Bij de vraag of je je daardoor terug moeten laten schrikken, moet ik denken aan een gedicht van Charles Mackay, een schotse dichter uit de 19^e eeuw:

Dus, jij hebt geen vijanden, zeg je?                                                                                                         Als je geen vijanden hebt, hoe klein zijn dan je werken?
Helaas, mijn vriend, wat een armzalige aanbeveling.                                                                             Je hebt geen verrader op de heup gestoten,
Hij, die zich heeft gemengd in de strijd van plicht die de moedigen voeren,                              je hebt geen beker van valse lippen geslagen, je hebt nooit het kwaad in goed veranderd,
moet vijanden hebben gemaakt.                                                                                                             je bent een lafaard in de strijd geweest.

Eigenlijk zegt Mackay tegen ons: Maak je niet druk, je hoeft niet door iedereen aardig te worden gevonden. Sterker nog: laat je er vooral niet op voorstaan dat je geen vijanden hebt, want dan voeg je waarschijnlijk niets toe en ben je als mens, raadslid of partij vlak en kleurloos of heb je nooit echt ergens voor gestaan. Een pittig gedicht. Maar het blijft mij wel inspireren om voluit te willen staan voor onze waarden en idealen. Ik spreek dan ook graag van waardengedreven politiek. We zijn als politici geen managers, we nemen geen besluiten door enkel cijfers bij elkaar op te tellen al dan niet aangevuld door een extern advies. Of zoals ik zei over de motie Coffeeshop: “Over dit onderwerp kunnen we elkaar eindeloos bestrijden met feitelijke argumenten en onderzoeksrapporten, zonder elkaar daarbij te overtuigen. Want politiek gaat niet alleen over harde feiten. Als dat wel zo was, konden we ons werk gewoon aan wetenschappers over laten”.  

Volgens Ewout Kieft, schrijver van het boek “Vechten voor de democratie” moeten politici meer zeggen: “hier geloof ik echt in”. Politici moeten echt weer vechten voor de waarden waar voor ze staan, in het volle zicht, want als ze het debat blijven ontduiken, bloedt de democratie dood, is zijn stelling. Die stelling onderschrijf ik van harte. Ik kan niet nalaten om nog een citaat uit een interview met Ewout Kieft hier ten tonele te voeren: “Laten we afscheid nemen van confrontatiemijdend gedrag, weg met het sprookje van het eenvorming volk, dat bestaat uit mensen die het allemaal eens zijn. Het kan enorm veel energie geven als je de moeilijke gesprekken wel voert. Vragend, niet veroordelend, al moet je elkaar ook hard kunnen tegenspreken. Maar moffel verschillen niet weg”. Dat laatste zie ik veel in de politiek. Lokaal wordt dan vaak het argument gebruikt dat er lokaal niet veel verschillen zijn. Dat is onzin. Er zijn niet voor niets 10 verschillende partijen in de Hoogeveense raad. Maar als je niet het lef hebt om je waarden en je standpunten te laten horen in de raadzaal, ja dan lijken we allemaal op elkaar. Dan kunnen we wat mij betreft alle politieke partijen wel opheffen en overgaan naar een technocratie in plaatst van een democratie.

Een aantal keren heb ik in de raadzaal gezegd dat we als CDA een veelkleurige partij zijn. Het CDA vertegenwoordigt niet alleen het veelkleurige midden in onze samenleving, maar ís ook deze groep. Dit brengt mij bij de Gemeentewet die stelt dat de raad “de gehele bevolking” van de gemeente vertegenwoordigt. Dat is niet een feit, maar een zware verantwoordelijkheid van ieder individueel raadslid, de verantwoordelijkheid om alle meningen in de samenleving in te brengen in de raadzaal, ook en juist die meningen die niet stroken met de heersende gedachten. Een opdracht die ik ter harte wil nemen.

Politiek is lastig, ik zal de laatste zijn om dat te ontkennen. Soms maakt het me cynisch. Het maakt me moedeloos om steeds geconfronteerd te worden met een angst voor vijanden en daarom maar te kiezen voor de lieve vrede in plaats van de confrontatie. Terwijl ik geloof dat het anders kan, maar ook anders moet, voor de politiek in zijn algemeenheid en voor het CDA in het bijzonder. Als we voort blijven gaan op de weg die we ongeveer 30 jaar geleden zijn ingeslagen, dan is dat funest voor de politiek, voor het CDA en voor onze samenleving.

Hoe moet het dan anders? We moeten weer politiek leiderschap tonen, weliswaar gericht op verbinding om te komen tot consensus en oplossingen, maar altijd met onze idealen en waarden als startpunt en nooit ten koste van duidelijkheid en ruggengraat. We moeten als politiek duidelijk en eerlijk durven zijn, dat hoort daarbij. We moeten staan voor inhoudelijke en uitlegbare politiek en hierover het debat niet schuwen. Het debat is geen doel op zich, maar een middel om elkaars overtuigingen te begrijpen en gemene delers te vinden die kunnen dienen als bouwstenen voor echte bruggen in plaats van onbegrijpelijke onbediscussieerde compromissen. Zo’n debat kan hard gaan op de inhoud, maar gaat zacht op de persoon, omdat er interesse is in de ander. In zo’n debat kun je vijanden maken, niet als doel of om jezelf te bewijzen, maar omdat je het ook in onze tijd nog hartgrondig met elkaar oneens kunt zijn over het ideaalplaatje voor onze samenleving. Maar na een goed debat blijft de vijandschap achter in de raadzaal en vinden de personen elkaar weer bij de borrel. Politiek is geen spelletje, maar politiek wordt bedreven met een open houding om de beste oplossingen te bereiken. En gezien de grote opgaven die er liggen is de tijd van slappe compromissen voorbij. Als een plan niet bijdraagt aan een wezenlijke verbetering of het ideaalbeeld dat je voor ogen hebt, moet je als raadslid en als partij er niet aan mee willen doen. Als raadslid wil ik opkomen voor onze idealen en waarden. Niet alleen omdat ik erin geloof en omdat ik in deze positie zit dankzij de partij die op deze idealen en waarden gegrondvest is. Ook omdat ik ervan overtuigd ben dat dit dezelfde idealen en waarden zijn als die van een grote zwijgende meerderheid, het midden, die al sinds Pim Fortuyn een spreekbuis zoekt tegenover de allesoverheersende behartigers van de schreeuwende minderheden aan de flanken en in de bestuurlijke en culturele elite van ons land.

Terug naar het begin, het boek “In Nederland” heeft mij geïnspireerd en ik kan het van harte aanbevelen om het te lezen. Maar ook de boodschap van de gever is een inspiratie en een opdracht voor mij. Want als ik op een dag merk dat ik mij in het besturen laat tegenhouden door de angst om vijanden te maken, dan is het tijd om te stoppen als raadslid. Dan ben ik niet meer geloofwaardig en betrouwbaar, twee belangrijke waarden en uitgangspunten voor mij in mijn handelen als politicus.

Na regen komt zonneschijn

Als ik dit stuk aan het schrijven ben, is het net gestopt met regenen. De zon schijnt weer. Vroeger leerde ik op school al dat na regen zonneschijn komt. Wanneer je je in een hoosbui bevindt, denk je helemaal niet aan de zon die mogelijk snel weer tevoorschijn komt. Nee, je zoekt een schuilplaats en zoekt dekking voor de regen en wacht geduldig tot de lucht weer opklaart. Als christendemocraten bevinden wij ons ook in die regenbui. Dat de zon weer komt daar ben ik van overtuigd, maar op dit moment bevinden wij ons in de regen. Het CDA heeft immers een forse verkiezingsnederlaag geleden. Het regent hard. Wij moeten schuilen en we zoeken elkaar op. We moeten wachten tot de bui weer overwaait. De regenbui geeft ons tijd om ons te bezinnen: Wie zijn we als christendemocraten? Waar staan wij voor? Wat zijn onze waarden en idealen? Wij geloven in de kracht van samen, maar wat betekent dit voor onze inwoners? Betekent samen dat wij altijd willen meeregeren, ook al moeten wij veel water bij de wijn doen?

Deze vragen zijn van belang, omdat een deel van de kiezers zich niet meer herkent in het CDA en in de politiek. De ouders van de toeslagenaffaire hebben geen vertrouwen meer in de bestuurlijke organen in Nederland. De Groninger weet wat er gebeurt als Mammon zich vestigt in het kabinet. En boeren maken zich zorgen over hun toekomst op ’t erf. Natuurlijk siert het ons CDA dat wij waar nodig bestuurlijke verantwoordelijkheid nemen. Maar hebben we tegelijkertijd ook niet kernwaarden waar wij voor staan, kernwaarden die voor ons niet op de onderhandeltafel thuishoren? Moeten wij niet te allen tijde de mens en niet het systeem centraal willen stellen? Moeten wij er niet voor zorgen dat de mens en de menselijke maat prevaleren boven het geld? Moeten wij er niet voor staan dat privé-eigendom gerespecteerd wordt?

Als Hoogeveense fractie van het CDA bezinnen wij ons periodiek op onze huidige koers en op de resultaten die wij behalen. In de fractie en in het bestuur hebben wij een club warme, betrokken en hardwerkende mensen. Ik zou haast wel zeggen dat de zon voor het CDA in Hoogeveen weer begint te schijnen. Nu maar hopen dat de geest van bezinning ook de top van het landelijke CDA bereikt. Dan zal de zon weer gaan schijnen voor de christendemocratie. Dan zal ‘minder ik, en meer wij’ bewaarheid worden. Dit is mijn wens en overtuiging. Nu heb ik genoeg getypt. Ik stap naar buiten, de zon tegemoet

Een luisterend oor, lokaal en in de waterschappen

Het zijn roerige tijden in de politiek. De Provinciale Staten en Waterschapsverkiezingen zijn in aantocht, waarbij partijen proberen om op alle mogelijke manieren zich te profileren. Billboards worden langs de weg geplaatst en de verkiezingsborden worden weer beplakt. Ook ik draag daar een steentje aan bij, omdat ik altijd nog vertrouwen heb in het CDA. Natuurlijk zijn er up- en downs, maar via het CDA-netwerk kan ik nog altijd een luisterend oor vinden.

Een luisterend oor voor de afstand tussen de Haagse politiek en het platteland. Ik vind het namelijk erg zorgelijk dat onze volksvertegenwoordigers niet goed weten wat er in het “veld” speelt. Daarom probeer ik die kloof kleiner te maken. Ik laat bijvoorbeeld Tweede Kamerleden en ministers tijdens werkbezoeken zien en horen hoe wij hier in Drenthe hun optreden ervaren. Zo is inmiddels Tweede Kamerlid Derk Boswijk al twee keer op werkbezoek geweest. Het eerste werkbezoek stond vooral in het teken van de wolvenproblematiek. Het tweede werkbezoek was enkele weken geleden. Samen met Derk zijn de waterschapskandidaten voor het CDA Drenthe op bezoek geweest bij Agrarisch Natuur Drenthe om in gesprek te gaan over de problemen die boeren ervaren bij agrarisch natuurbeheer. Het is mooi om te zien dat Derk onze ervaringen meeneemt naar politiek Den Haag. De volgende dag stelde Derk schriftelijke vragen over deze problemen aan de minister van Landbouw. Het balletje moet toch ergens beginnen te rollen.

Ook zoek ik een luisterend oor voor de stikstofproblematiek. Om onze steun uit te spreken aan de boeren heeft burgemeester Karel Loohuis afgelopen zomer het mooie idee overgenomen om een positieve “trots op onze boeren”-vlag in de top van het gemeentehuis te hangen. Er kwam vanuit sommige partijen in de raad veel commentaar op de vlag, maar toch heeft de vlag de hele zomer gewapperd. Het is een teken van dankbaarheid aan onze agrariërs die dag in, dag uit werken aan onze voedselvoorziening. Ook met Derk Boswijk en minister van Volkshuisvesting Hugo de Jonge hebben we uitgebreid over stikstof gesproken. We waren met een groep CDA’ers nogal verbolgen, toen Hugo de Jonge zijn ideeën en opvattingen uit de doeken deed tijdens de Algemene Ledenvergadering in Westerbork. Een paar weken geleden was dat reden om met een delegatie uit het noorden naar het partijbureau in Den Haag te gaan om hierover te praten. Soms duurt het even, maar de resultaten worden toch langzamerhand zichtbaar. De CDA-fractie in de Tweede Kamer laat steeds vaker een ander geluid horen.

Ik zoek ook naar een luisterend oor voor de toenemende regeldruk die het college op verschillende fronten wil opvoeren. Als CDA-fractie hebben we hier resultaten kunnen boeken. De voorgenomen meldplicht voor carbidschieten heeft het CDA bijvoorbeeld kunnen tegenhouden. Inwoners nemen hun eigen verantwoordelijkheid en daar moeten wij als CDA de ruimte aan geven.

Tweedeling in de maatschappij komt steeds vaker voor. Nuance ontbreekt vaak in het debat: je bent voor of je bent tegen. Soms zo fel dat het wordt uitgelegd als: je bent voor mij of tegen mij. Dat brengt mensen niet bij elkaar. Voor ons als christendemocraten is dat een lastig probleem. Wij staan juist voor de nuance en voor de verbinding. Niet voor niets is ‘minder ik, meer wij’ een leus die bij ons past. Wij moeten ons niet van slag laten brengen en bij onze eigen beginselen blijven. ‘Vake bu’j te bange’ zeg ik wel eens hier en daar binnen onze club.

Voor het CDA wil ik in het waterschap Drents Overijsselse Delta een luisterend oor bieden aan onze inwoners, onze agrariërs en onze ondernemingen. Daar wil ik ons geluid laten horen. Ons geluid is vrij eenvoudig: ‘Schoenmaker blijf bij je leest.’ Veel politieke partijen hebben nogal de neiging om plannen van het waterschap op te leuken. Het CDA wil daarentegen bij de kerntaken blijven: veiligheid, voldoende en schoon water. Extra taken leiden tot extra kosten en deze kosten moeten we allemaal doorberekenen in de belasting voor onze inwoners. Bovendien is de schuldenpositie van het waterschap voor ons een bron van zorg. Met de stijgende rentelasten mag je de schuldenpositie niet uit het oog verliezen. Wij willen daarom blijven bij de primaire taken.

Ik probeer een luisterend oor te zoeken en te bieden voor de ideeën en zorgen van onze inwoners. Ik bied een luisterend oor aan onze inwoners en onze agrariërs die mij vertellen wat er speelt in hun omgeving en op het erf. Ik zoek een luisterend oor voor deze problemen, voor de kloof tussen Den Haag en de regio, voor de stikstofproblematiek en voor regeldrift. Langzaam maar zeker worden er resultaten geboekt. Zo kan ik lokaal en in het waterschap een steentje bijdragen aan onze samenleving.

De kloof voorbij

De kloof voorbij geeft de verhaallijn aan die achter de campagne van CDA Drenthe zit voor de aanstaande Provinciale Statenverkiezingen: kunnen we als Nederlanders nog steeds gezamenlijk onze problemen oplossen? CDA Drenthe wil werken aan het verkleinen van de kloof. Drenthe zou wat ons betreft dé provincie mogen zijn, waarbij de verandering begint of beter gezegd doorgezet wordt. We willen samen met andere partijen op zoek naar gezamenlijke oplossingen; oplossingen die eerlijk, realistisch en gedragen zijn. Dat is niet nieuw. CDA is geen middenpartij omdat de partij zelf niet weet waarvoor ze staat, maar omdat de partij vaak oplossingen weet aan te dragen die werken aan verbinding, aan evenwicht, oplossingen die werken. En ook oplossingen die soms van partijen vraagt om stappen te zetten om in ‘het midden’ uit te komen, om iets los te laten van zijn of haar standpunt, zodat de ander ook zo’n stap kan doen en we een compromis kunnen sluiten.

Een compromis is voor het CDA geen vies woord. Ik doel daarmee niet op een slap of flauw compromis, maar een goed compromis. Een compromis is pas goed, wanneer het echt iets kan oplossen en wanneer de oplossing voor een probleem ook wetenschappelijk is vastgesteld. Dat vraagt om feitenkennis. Compromissluiters zijn hierdoor geen zachte heelmeesters. Het eerlijke verhaal moet immers verteld worden. Over pandemieën, over klimaatverandering, over natuur en landbouw, over armoede en rijkdom, over de relatie tussen de overheid en burgers, tussen de Randstad en de regio.

Deze kloven zijn grote opgaven voor Nederland. Inwoners kijken voor deze opgaven naar de overheid, naar marktpartijen, maar vooral naar de politiek. Het CDA vindt dat ook de samenleving een rol hierin heeft. Nederlanders hebben volgens een onlangs rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) veel vertrouwen in de directe leefomgeving, in onze samenleving. Nederlanders zijn tevreden over de onderlinge hulpvaardigheid en twee derde is van mening dat andere mensen te vertrouwen zijn.

Tegelijkertijd is het vertrouwen in de politiek laag en maken Nederlanders zich zorgen over polarisatie, over de omgangsvormen in het politieke en maatschappelijke debat. Nederlanders zouden zich volgens groepsgesprekken van het SCP ergeren aan het vasthouden aan het eigen gelijk, extreme uitingen en de harde toon van het debat. Een gepolariseerde samenleving kan op den duur de sociale cohesie en het functioneren van de democratie aantasten. Het is daarom belangrijk en aan ons de taak als politieke partijen om het politieke vertrouwen en de verbinding te herstellen. We moeten de kloof voorbij door te luisteren, te vertrouwen, te verbinden, op te lossen en dat moeten we samen doen.

Dat vraagt om een harde toon en een vijandige houding te vermijden en juist de inhoud, de feiten centraal te stellen. Bovendien doen zowel media als politiek er goed aan om meningsverschillen niet meteen als polarisatie neer te zetten. Verschillen in meningen en opvattingen zijn er immers altijd en horen bij een democratie. Het benadrukken van tegenstellingen kan echter verschillen onnodig uitvergroten.  CDA Drenthe wil graag vanuit een goed gesprek over meningsverschillen werken aan eerlijke, realistische oplossingen. In samenwerking. Tussen partijen maar vooral tussen overheid en inwoners van Drenthe.

Voor CDA Drenthe is dat niet nieuw en wij hebben onze bewindspersonen gelukkig ook weer op die weg gekregen. Het CDA is namelijk geen top-down partij, maar een partij van onderop. We moeten luisteren naar de mensen in de regio, in onze provincie. Partijleider Wopke Hoekstra heeft laten zien dat hij luistert en niet bang is om het geluid van de regio in dit kabinet te brengen. Dat is succesvoller dan vanaf de zijkant te roepen als een one-issue partij. Dat heeft meer effect dan alles in de Tweede of straks Eerste Kamer te blokkeren. Dat helpt bij het oplossen van de grote problemen. Dat werkt verbindend en dat vermindert de polarisatie.

Natuurlijk stellen velen de vraag: “CDA, waar was je toen het stikstofkaartje werd verspreid? Hoe wij als CDA Drenthe hiermee omgingen zegt veel over de verbindende partij die we willen zijn en over onze lijsttrekker Henk Jumelet die als verbinder acteert. Johan Remkes waardeerde immers het handelen van Jumelet in het stikstofdossier.

CDA Drenthe gaat door met verbinden. CDA Drenthe wil de kloof voorbij! Mijn oproep is dan ook: Stem op partijen die helpen de kloof voorbij te komen. En stem dan ook niet op partijen die werken aan het vergroten van de kloof. Met je stem kun je werken aan verkleinen van de kloof!

Met vertrouwen het nieuwe jaar in

Als ik dit schrijf zijn de Kerstdagen net voorbij. Ik hoop dat u/jij net als mij hele prettige, gezellige dagen hebt gehad. Als u/jij dit leest ligt ook de jaarwisseling achter ons en kijken we reikhalzend uit naar alles wat het nieuwe jaar ons gaat brengen. Allereerst wil ik u/jou het beste toewensen voor het nieuwe jaar. Ik wens ons allemaal een jaar vol prachtige, heerlijke momenten en vooral een jaar in goede gezondheid samen met elkaar.

Niets is immers zo kwetsbaar en waardevol als je gezondheid. Daar ben ik me inmiddels goed van bewust, nadat ik afgelopen voorjaar de diagnose hartfalen kreeg. Ziek worden en niet weten of je beter wordt is verschrikkelijk. Dan staat letterlijk alles stil. Dan realiseer je je hoe belangrijk de mensen om je heen voor je zijn. Dan voel je dat een beetje aandacht van anderen, een beetje omzien naar elkaar, van enorme betekenis is. Dan weet je wat er echt toedoet.

Rugzak
Gelukkig gaat het nu goed. Met een andere leefstijl, de nodige wilskracht en veel steun en liefde van de mensen in mijn omgeving, heb ik mijn dagelijkse werkzaamheden weer nagenoeg op kunnen pakken. Daarnaast ben ik ook weer voorzichtig politiek actief als raadslid voor het CDA Hoogeveen. Met mijn nieuwe rugzak heb ik vertrouwen in het komende jaar en heb ik er ook zin in.

Ik ga me deze raadsperiode bezig houden met het sociaal domein, het onderwijs en de mooie wijken en dorpen die onze gemeente rijk is. Daarbij wil ik mij in het bijzonder inzetten voor de leefbaarheid, de gezondheid en het prettig oud kunnen worden in onze gemeente. Onderwerpen die goed bij mij passen. Een rondje langs de velden heeft al hele leuke en interessante gesprekken opgeleverd. Als raadslid leer je elke dag weer wat nieuws en spreek je een heleboel verschillende mensen. Dat vind ik er zo leuk aan. Ik kijk uit naar de ontmoetingen die volgen in het nieuwe jaar.

Mogelijkheden en kansen
Een nieuw jaar staat voor nieuwe mogelijkheden en kansen. Er zijn al een paar mooie mogelijkheden voorbij gekomen die ik in 2023 nauwlettend blijf volgen op uitvoering.

Een van deze mogelijkheden is prettig oud worden. In onze gemeente neemt het aantal mensen dat steeds ouder wordt namelijk snel toe en dat heeft gevolgen voor gemeentelijk beleid. Van gezondheid en zorg, prettig wonen tot aan eenzaamheid, behoud van mobiliteit en verlichting van lasten, het raakt onze oudere inwoners vrijwel allemaal. Mijn motie ‘Onze ouderen tellen mee!’ werd eind 2022 met een positief advies van het college aangenomen in de raad en borgt de aandacht voor en inspraak van ouderen in (toekomstig) beleid. Dit blijf ik volgen in 2023.  

Aandacht voor en inspraak van ouderen in beleid is ook nodig, als het gaat om openbare toiletvoorzieningen. Steeds meer oudere mensen durven immers hun huis niet meer uit, omdat ze bang zijn dat er geen toilet aanwezig is. De gemeente Hoogeveen heeft als een van de weinige gemeenten geen toegankelijk openbaar toilet, maar wil wel een inclusieve samenleving zijn. Met mijn motie Toegankelijk openbaar toilet in het centrum van Hoogeveen, die unaniem is aangenomen door de raad, hoop ik dat vooral ouderen, mensen met een chronische ziekte en mensen met een beperking hier profijt van gaan ervaren. Dit wordt vervolgd in 2023!

Tot slot behandelden we eind december de Nota Volksgezondheid Hoogeveen 2023-2027 in de raad – een document waarmee de gemeente beleid kan opstellen. Dat gaat niet over zomaar iets, dat gaat over de kern van ons bestaan: onze gezondheid! Ik ben erg blij dat in de laatste raadsvergadering van 2022 mijn amendement Ziekenhuis Bethesda is aangenomen. Ziekenhuis Bethesda heeft voor veel inwoners van de gemeente Hoogeveen en voor de regio grote waarde en betekenis. De laatste jaren is dit ziekenhuis onder meer door overheidsbeleid, de afschaling van regionale Spoedeisende Hulp (SEH’s) en de concentratie van specialistische zorg- en dienstverlening naar locaties elders veranderd van een volwaardig ziekenhuis naar een weekziekenhuis. Dit geeft nog steeds veel onrust en zorgen bij inwoners van onze gemeente als in de regio. Daarom vond ik het onacceptabel dat juist dit onderwerp ontbrak in de Nota Volksgezondheid.

Hoewel de gemeente geen zeggenschap heeft over de bedrijfsvoering of de geboden zorg- en dienstverlening vanuit het ziekenhuis, kan de gemeente namelijk wel lobbyen of meer inzetten op regionale samenwerking. De beschikbaar- en bereikbaarheid van acute en gespecialiseerde zorg moet daarbij centraal staan. Zeker nu de discussie over streekziekenhuizen, Spoedeisende Hulp en concentratie van specialistische zorg weer volop in de actualiteit is gekomen verdient dit onze aandacht.

Samen aanpakken

CDA Hoogeveen is de ‘Partij van de samenleving’ en wij geloven in democratische waarden, geïnspireerd op de Bijbelse boodschap van gerechtigheid. Na het ingewikkelde en onzekere jaar dat achter me ligt, voel ik me er meer dan ooit thuis. Of onze nieuwe rol als oppositiepartij anders is dan voorheen? Ik hoop van niet. Samen geven we nog steeds met een enorme betrokkenheid inhoud aan de lastige uitdagingen die op ons pad komen. Samen wegen we nog steeds voortdurend de belangen die er zijn vanuit de vier CDA-uitgangspunten. En samen blijven we ons nog steeds keer op keer dezelfde vragen stellen: ‘doen we recht aan iedereen?’ (Gerechtigheid), ‘doen we recht aan wat iemand zelf kan?’ (Gespreide verantwoordelijkheid), ‘zijn we voldoende solidair als iemand echt niet mee kan doen?’ (Solidariteit) en is het beleid op langere termijn ook nog houdbaar voor onze kinderen en kleinkinderen?’ (rentmeesterschap).

Dat kunnen en willen we niet alleen doen, dat doen we graag met anderen. Dat is het CDA eigen. Door samen te  werken met inwoners, lokale ondernemers, het onderwijs, partners in het sociaal domein, organisaties, het college en de raad, willen we onder meer onze verkiezingsbelofte aan u/jou waarmaken. Daar gaan we voor. Ook als zeer gedreven en gemotiveerde oppositiepartij!

Hartelijke groeten,

Annette Jansen-Brandsema
Raadslid CDA Hoogeveen

Ik wens u en jou een fantastisch nieuw jaar.
Vol prachtige momenten, samen met elkaar.

Nieuw in Jeruzalem

Daar sta je dan als nieuw gekozen lid van de gemeenteraad van Hoogeveen. Wel een noorderling, maar géén Drent. Vanuit mijn jonge jaren weet ik nog dat Hoogeveen werd beschouwd als ‘het Jeruzalem van het Noorden’ (en Drachten als een goede tweede). Dat betekent: een actief kerkelijk leven en een burgerlijke gemeente met een sociaal gezicht. Opvallend genoeg ook met gezonde industriële bedrijvigheid aan de ene kant en een duidelijke plattelandsomgeving, die de cultuur kleurt.

Als nieuwbakken raadslid sta ik soms te knipperen met mijn ogen over de grote hoeveelheid dikke rapporten, de veelheid van vergaderingen en de vele hypes die voorbij komen. Het vraagt van mij dat ik goed bij de tijd ben en alert reageer, om de wegen in het hart van Jeruzalem, het gemeentehuis en de omliggende straten, te leren kennen en te doorgronden.

Na een half jaar kom ik, ‘stamelend en zoekend’, tot een paar observaties die me raken.

CDA Hoogeveen is in deze periode een oppositiepartij geworden, maar wel één die verschil kan maken voor onze inwoners. We staan echt voor onze eigen agenda en zijn gericht op samenwerking met andere partijen. Sterk en sociaal hoort bij het CDA, net zo goed als het nemen van eigen verantwoordelijkheid en een dienstbare overheid die zich richt op haar kerntaken.

Met onze agenda zetten wij sterk in op het verbeteren van de veiligheid in onze gemeente, want daar valt nog veel te winnen. Een onderdeel daarvan is de verkeersveiligheid: het beter onderhouden van wegen en fietspaden. Zo hebben we ons ingezet om de problemen bij de Wijsterseweg, de Boekweitlaan en nu de Domeinweg onder de aandacht te brengen bij politieke bestuurders en op te lossen. Je houden aan de maximale snelheid en dat gedrag stimuleren is daarbij van belang.

Maar veiligheid omvat ook de sociale veiligheid in onze gemeente. In de gemeente Hoogeveen vinden in vergelijking met andere Drentse gemeenten de meeste vernielingen in de openbare ruimte plaats. Abri’s en prullenbakken zijn het doelwit van zinloos geweld dat steeds normaler lijkt te worden en de gevoelens van onveiligheid versterkt. Wij pleiten daarom voor meer cameratoezicht en lik-op-stuk aanpak van daders.

Wat de veiligheid niet ten goede kan komen is het normaliseren van drugsgebruik. De niet-confessionele partijen hebben zich op dit moment verenigd om coffeeshops in Hoogeveen toe te staan, terwijl hulp- en zorgverleners al moeite genoeg hebben om de problemen die uit drugsgebruik voortvloeien het hoofd te bieden. De meest voorkomende klacht bij de politie is huiselijk geweld dat zich juist vaak onder invloed van verslavende middelen afspeelt. Is het normaliseren van softdrugs dan de juiste stap? Willen we dat het in onze gemeente, bij onze kinderen, het gewoon wordt om halverwege de lesdag even de stad in te gaan om een nieuwe voorraad in te slaan? Laten we niet naïef zijn: ook zonder een coffeeshop is het drugsgebruik in Hoogeveen een probleem. Maar laten we niet doen alsof drugsgebruik normaal en onschuldig is. Laten we ons bewust zijn dat nagenoeg alle drugsverslaafden zijn begonnen met het gebruik van softdrugs. Wij blijven tegen coffeeshops en zullen streng zijn op het aankomende beleid.

Er is tot slot ook veel te winnen op het gebied van asielbeleid. Hoe zorgen we ervoor dat de mensen uit Oekraïne snel de Nederlandse taal kunnen leren om zo volwaardig in deze samenleving hun plaats in te kunnen nemen? De kerken hebben vooropgelopen, ook in de gemeente Hoogeveen, om de nieuwkomers te verwelkomen. In veel kerkelijke gemeenten vinden de vluchtelingen uit Oekraïne ook een geestelijk thuis in deze voor hen barre tijden. Dat verdient onze waardering én onze steun. Het CDA staat er voor dat de overheidsgelden die voor hen zijn bedoeld, ook bij hen terecht komen. Dat is barmhartig én rechtvaardig.

Ik zet mij in voor een barmhartige en rechtvaardige wereld. Dat staat centraal in mijn politiek werk en blijft mij motiveren om in Hoogeveen politiek actief te zijn. Ook al moet ik nog dikwijls om de weg vragen in Jeruzalem.

Haaije Feenstra-Paas,

woordvoerder veiligheid, bestuur en lobby

Tienduizend redenen tot dankbaarheid

Tienduizend redenen tot dankbaarheid. Een lied dat de laatste tijd veel door mijn hoofd gaat en dat ik thuis uit volle borst zing. Ik voel me dankbaar; ik mag gelukkig zijn met Peter, een mooi huis, een goede opleiding, leuk werk en een prima inkomen. Ik ben niet met een gouden lepel in mijn mond geboren. Maar door kansen te krijgen en hard te werken sta ik waar ik nu sta. Dat is geen reden tot zelfgenoegzaamheid en om te zeggen dat het dus ook aan je zelf ligt als je minder succes hebt. Toch gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik dat toch wel lang heb gedacht. Hoe dat veranderd is? Wellicht heeft dat te maken dat ik niet meer in de Randstad-bubbel woon waarin ik dacht dat je in dit land van een dubbeltje een kwartje kon worden.

Ik schrik ook als ik aan de benzinepomp sta of een kar boodschappen afreken. Ik zie bij mijn eigen vrienden en familie dat mensen het steeds moeilijker krijgen en wekelijks hoor ik op de markt ook genoeg. Juist de mensen die tot nu toe met kansen pakken en hard werken zich prima redden, komen nu in de knel door ontwikkelingen waar zij geen enkele grip op hebben. Dus hoezo: verantwoordelijk voor je eigen succes?

In onze gemeente leeft een grote groep inwoners in een positie waarin bij de minste tegenslag grote problemen ontstaan, zoals schulden of werkloosheid en alles wat daarmee samenhangt. Armoede is bepaald geen nieuw fenomeen in Hoogeveen. Vaak zijn problemen al van generatie op generatie doorgegeven. Als gemeente hebben we daar nog steeds geen antwoord op gevonden. We moeten aan de slag om deze generatiearmoede te doorbreken en op te komen voor het verbeteren van bestaanszekerheid. Maar waar dat vroeger gold voor de laagste inkomens, gaat het nu ook om de groep daarboven.

Die groep is de groep die thuishoort bij het CDA, de partij van Abraham Kuyper, de man van de ‘kleine luyden’. In  Trouw van 10 september pleitte een groep CDA’ers voor een radicale terugkeer van het CDA naar deze kleine luyden. Deze groep werd omschreven als ‘die mensen die van een uitkering afhankelijk zijn, een te klein pensioen hebben, die banen moeten combineren en de mkb’er die de kosten niet meer kan opbrengen’. En uiteraard moeten we oog houden voor die groep. Maar ik wil daarnaast pleitbezorger zijn voor Kuypers kleine luyden. In zijn tijd waren dat de ambachtslui, lage ambtenaren, kleine kooplieden en boeren. In onze tijd zijn dat de timmerman, de MKB’er, de ZZP’er, de boer, de doktersassistent en de docent. De groep inwoners die nooit afhankelijk was van de overheid. Diegenen die op eigen benen willen staan en dat ook konden maar die dat steeds meer onmogelijk wordt gemaakt. De zwijgende meerderheid die Nederland op de achtergrond draaiende hield, terwijl wij bezig waren met het optuigen van ingewikkelde schuldhulpverlening, minimaregelingen en arbeidsparticipatiewetten.

Er is geen tijd te verliezen. Er zijn oude en nieuwe sociale kwesties te bestrijden in de politiek. En wie zich nog afvraagt waar mijn prioriteit ligt als raadslid en fractievoorzitter, dan is dit het thema. Het raakt ons allemaal omdat onze samenleving op het spel staat. Het raakt mij zelf, omdat de menswaardigheid hiermee gemoeid is. Armoede trekt dwars door je leven heen, heeft effect op je gezondheid, zelfbeeld en sociale leven. Maar armoede kost de samenleving ook veel geld. Het zijntTwee redenen om ons hard te maken voor een menswaardig financieel bestaan voor iedereen, zonder daarbij de eigen verantwoordelijkheid uit het oog te verliezen. 

Terugkomend op het lied “Tienduizend redenen tot dankbaarheid”. Dankbaar ben ik zeker. Je mag dankbaar zijn als het je goed gaat. Maar ik ben niet naïef, want ik zie de problemen om ons heen. Dus ja, er zijn tienduizend redenen voor dankbaarheid. Maar er zijn ook redenen voor zorg, misschien wel tienduizend en een.