Afscheid Hans Wegman
Donderdag 14 februari nam Hans Wegman afscheid van de gemeenteraad. Hij kreeg daarvoor uit handen van commissaris van de Koning John Berends de versierselen die behoren tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.
Tijdens de raadsvergadering werd Hans toegesproken door John Berends en Jan Dirk van der Borg. De spreektekst van fractievoorzitter Jan Dirk van der Borg is hieronder te vinden:
Beste Hans, Ieteke, kinderen, kleinkinderen, verdere familie en vrienden, gemeenteraad, Vandaag nemen we afscheid jou als gemeenteraadslid. Maar hoe doe je dat, als iemand al sinds 1998 in Apeldoornse politiek rondloopt? Hoe bedank je iemand die zoveel voor de Apeldoornse bevolking en politiek heeft betekent? Hans, je was een markant politicus. Een politicus met een warm hart voor Apeldoorn. Eerst als raadslid en fractievoorzitter, later als wethouder en weer later als raadslid.
Je hebt een grote achterban. Elke verkiezingscampagne weer schreef je een persoonlijke brief aan een grote groep mensen om ze te overtuigen op jou te stemmen. Dat lukte elke keer weer. Elke verkiezingscampagne was je te vinden in verzorgingstehuizen en op verkiezingsmarkten. Het viel op dat je heel veel mensen herkende als oud-leerling. Of dat herkennen altijd wederzijds was weten we nog steeds niet zo goed…
Hans, ik weet hoe moeilijk je dit afscheid vindt. De afgelopen maanden zijn voor jou een soort rouwperiode geweest. Afscheid nemen van iets wat je lief en dierbaar is, Apeldoorn, politiek en het CDA. Het toont hoe betrokken je was als mens bij Apeldoorn en bij de partij. We hebben de afgelopen periode veel gesproken over je toekomst in de Apeldoornse politiek. Je wilde geen afscheid nemen, maar toch voelde je dat het tijd was om dat te doen.
Je hebt vele CDA’ers zien komen en gaan. Ik noem Henk van de Kolk, Jan van Beckhoven, Alex Bolhuis, Marja van der Tas, Gerben Smit, Arjan van der Plas, Ayhan Tonca, Alie Talsma, Greeth Dekkers, Gerhard Bos, Peter Buijserd, Paul Verhagen, Karin van Laar, Martin Fransen, Myrthe Kuiper, Jacomijn Zeijl, Hessel Dooper, Henk Verheul, Jose Bonenberg, Alinda Fredriks, Nathan Stukker en ondergetekende. 20 jaar mooie verhalen. 20 jaar jouw betrokkenheid en gulle lach. 20 jaar een vriendschappelijke klap op de schouder. Iemand zei het mooi: met Hans ben ik in de politiek opgegroeid.
Over geschiedenis gesproken: ik heb begrepen dat bij de invoering van het dualisme de wethouders niet meer in de CDA-fractie hoefden te komen. Jij was in die periode fractievoorzitter en je vond dat de fractie het zonder aanwezigheid van de wethouders wel afkon. Bij andere partijen waren de wethouders wel in fractievergadering aanwezig. Het kwam in die tijd wel eens voor dat veel partijen voor een voorstel van een CDA wethouder waren maar de eigen partij niet. De pers lustte daar wel soep van en wist te melden dat het oorlog was binnen het CDA.
Je maakte deel uit van de mannenclub. Een club mannen die jarenlang de dienst uitmaakte in de Apeldoornse politiek, een club waar het onderling kon schuren, maar die ook veel lol met elkaar heeft gehad. Het is een genot om de verhalen uit die periode van je te mogen horen. Je hebt ze meermalen aan ons verteld, en die verhalen werden ook steeds mooier. Om privacy van deze personen te waarborgen zal ik daar maar verder geen tekst aan wijden.
Het meest zullen we je herinneren als mens. Je bent sociaal bewogen. Of het nu gaat om senioren die een steuntje in de rug nodig hebben of je betrokkenheid bij het onderwijs. Je wist mensen te verbinden. Jij onderhield met veel mensen warme contacten. Je kent ook iedereen. In de samenleving, maar ook met oud-burgemeesters, met commissarissen van de Koning, met het Koninklijk Huis. Met trots kan je er over vertellen, maar je neemt vooral veel tijd voor mensen door ze te bellen of brieven te schrijven. Het tekent wie je bent.
Hans, beste jongen, de laatste jaren was je de senior en coach van de fractie. Een rol die je met verve hebt vervuld. Niet elke oud-wethouder lukt het om succesvol terug te keren in de raad. Maar jou wel. Dank voor je geduld, voor je feedback en hulp, je politieke slimheid en vooral voor je steun. We gaan je missen, Hans. We wensen jou, met Ieteke, je kinderen en je kleinkinderen een mooie tijd toe, samen in Scheveningen. Ik zou willen zeggen: vergeet Apeldoorn niet. Maar wij weten allemaal: jij gaat Apeldoorn nooit vergeten.