Gezinnen zijn het hart van onze samenleving.
‘Dat mijn kinderen het goed hebben’ is voor veel mensen het antwoord op de vraag wat het belangrijkste is in hun leven. De verantwoordelijkheid voor je kind verandert je kijk op de wereld, op de samenleving. Een gezin is voor ons elk verband waar een kind liefdevol kan opgroeien. De plek waar mensen onvoorwaardelijk voor elkaar zorgen en kinderen zich veilig voelen. Het is je basis en je thuis.
Maar hoe staat het met onze gezinnen? Hoe gaat het met onze kinderen? Daarover bericht een hele stroom van monitors over de jeugdzorg, rapporten over kinderarmoede, benchmarks van schoolprestaties of studies naar de stress bij ouders om werk en zorg te combineren. Stuk voor stuk belangrijk, maar ze behandelen allemaal slechts een deel van het hele plaatje.
Voor veel gezinnen is het altijd spitsuur. De combinatie van werk, zorg en tijd voor elkaar is topsport en veel ouders voelen de spanning van alle ballen in de lucht moeten houden. Maar over de vraag hoe we gezinnen daarbij beter kunnen ondersteunen, hebben we het maar weinig in Den Haag; te weinig als je het mij vraagt.
De laatste nota gezinsbeleid van een kabinet stamt uit 2008: 15 jaar geleden. Het kenmerkt de terughoudendheid van de politiek om zich in te laten met datgene wat van waarde is voor gezinnen én de samenleving als geheel. Gezinnen zijn er de afgelopen jaren te veel alleen voor komen te staan.
It takes a village to raise a child; oftewel je hebt een gemeenschap nodig om je kinderen op te laten groeien. Daarover gaat deze visie. Over een samenleving die gezinnen de ruimte laat maar ondersteunt waar dat nodig is. Het is tijd voor gezinsbeleid!
Hilde Palland
Tweede Kamerlid CDA
