De psychische zorg voor mensen die dag in dag uit in voor onze veiligheid en hulpverlening in de frontlinie staan, is niet goed geregeld. CDA Tweede Kamerlid Derk Boswijk presenteerde daarom op 27 november met Songül Mutluer (PvdA/GroenLinks) en Hanneke van der Werf (D66) een initiatiefnota voor de aanpak van PTSS bij geüniformeerde beroepen: militairen, boa’s, politie-, brandweer- en ambulancepersoneel. Met volledige erkenning van PTSS als beroepsziekte en één landelijk steunpunt wil hij de hulp en ondersteuning van alle geüniformeerden met PTSS verbeteren.
De Kamerleden pleiten voor het inrichten van een landelijk PTSS-loket voor geüniformeerde beroepen waar personen en hun naasten terechtkunnen die op hun werk PTSS hebben opgelopen. Daarnaast is landelijke erkenning van PTSS als beroepsziekte voor politie, brandweer, boa’s, defensie en ambulancepersoneel nodig voor een gelijke erkenning en juiste procedure bij hulpverlening voor deze groep. Om PTSS op tijd te signaleren, is ook gelijke aandacht voor het herkennen en bespreken van PTSS-klachten nodig. Tot slot roepen zij op om te onderzoeken of andere geüniformeerde beroepen zoals de douane en de kustwacht, maar ook vrijwilligers bij de KNRM of Reddingsbrigade Nederland, in aanmerking kunnen komen voor het loket.
Derk Boswijk: “Deze professionals staan dagelijks in de frontlinie en verdienen volledige steun en waardering. In een verantwoordelijke samenleving dragen we onze zorgplicht voor de mensen die voor ons klaarstaan. Eén landelijk loket voor geüniformeerde beroepen gaat van grote waarde zijn in de aanpak, ondersteuning en nazorg van PTSS.”
Mensen met PTSS herbeleven vaak de traumatische gebeurtenis door middel van nachtmerries of flashbacks die zo heftig kunnen zijn dat het dagelijks functioneren ernstig wordt belemmerd, en grote invloed kunnen hebben op de privé- en gezinssituatie. Op dit moment krijgt niet iedereen die een uniform draagt de juiste hulp en ondersteuning die zijn verdienen wanneer zij PTSS oplopen tijdens hun werk voor de samenleving door het ontbreken van een landelijke aanpak.
