De regenboog en een pot met goud?
Morgen is het 11 oktober en dus wordt de internationale coming-out dag gevierd. Ieder jaar geven een toenemend aantal provincies en gemeenten hier zichtbaarheid aan door de regenboogvlag te hijsen. De provincie Groningen - die zich sinds vorig jaar, mede op initiatief van het CDA, officieel regenboogprovincie mag noemen - doet mee.
Het is mooi om te zien dat er op verschillende plekken in de provincie prachtige initiatieven zijn ontstaan. Voorbeelden hiervan zijn gemeenten die op deze dag in gesprek gaan met inwoners over acceptatie en tolerantie van de LHBTI-gemeenschap, de roze week die alweer voor de vierde keer wordt gehouden in Oldambt en het hartverwarmende project 'Aal goud? … elk en ain zichzulf?!' dat is opgezet voor 'roze ouderen' in verzorgingstehuizen. Ook ben ik aangenaam verrast door de regenboogviering die aanstaande zondag in de PKN-gemeente van Marum wordt gehouden. Dit zijn stuk voor stuk mooie ontwikkelingen, waar moedige mensen voor nodig zijn.
Eerder dit jaar nam ik voor de eerste keer actief deel aan de canalpride in Amsterdam. Als rasechte Grunninger, opgegroeid met de filosofie “doe maar gewoon dan doe je gek genoeg” was dat een behoorlijke stap. Dit jaar was er voor het eerst een politieke boot. Al varend sprak het mij aan dat er niet in politieke hokjes werd gedacht, maar werd gezocht naar verbinding. Die verbinding werd niet alleen gezocht, maar ook gevonden. Het was een prachtig feest, een feest waarbij je mag zijn zoals je bent, een feest van verschillen, van diversiteit maar bovenal van vreugde en verbondenheid. Hoe mooi!
Ik ben opgegroeid in een gezin waar dagelijks uit de bijbel werd gelezen. Op de school met de bijbel vertelde onze juf ons over de zondvloed en 'de Ark van Noach'. Een heel ander regenboogverhaal waar het niet ging om een pot goud, het materiële, maar om een simpel groen takje, door een duif gebracht als teken van hoop en leven. Ik herinner mij de laatste zin van het verhaal nog als de dag van gisteren: “Als je de regenboog ziet, dan weet je dat God zijn belofte houdt”. Deze boodschap overstijgt geloof. Het gaat hierbij niet over een maakbare wereld, de perfecte mens of over het vergaren van bezittingen. Het gaat over kwetsbaarheid, loslaten en verlies, maar ook over vertrouwen, hoop en liefde. Een boodschap die vandaag voor zovelen wordt gesymboliseerd door de regenboogvlag. Hoe mooi!
Sommige mensen vinden het hijsen van een regenboogvlag niet echt nodig, omdat 'ze' er toch gewoon bij horen. Die gedachte van 'erbij horen' klinkt sympathiek, maar wordt niet altijd zo ervaren. Het gaat nog altijd om een minderheid binnen een omgeving die is ingericht op de meerderheid. Hierbij wordt vaak onbewust voorbijgegaan aan hoe iets door die minderheid wordt ervaren. Naast deze onbewuste dingen bestaan helaas ook pijnlijke excessen, zoals uitsluiting, pesterijen en geweld op straat.
Ik denk daarom dat het altijd goed is om ervaringen en gevoelens te blijven delen, zodat er meer ruimte en begrip ontstaat voor verschillen. 11 oktober is een prachtige gelegenheid om even extra stil te staan bij de waarde van een kleurrijke, diverse en tolerante samenleving, waarin iedereen zichzelf mag zijn. Hoe mooi!
Ria Horenga,
Statenlid CDA Groningen