Overdenking nieuwjaarsreceptie CDA Groningen Ria Horenga

Op 17 januari sprak ons fractielid Ria Horenga onderstaande overdenking uit tijdens de nieuwjaarsreceptie van het CDA Groningen.

Partijgenoten, vriendinnen en vrienden,

We leven in roerige tijden. Onze boeren zijn boos, leraren staken, verpleegkundigen voelen zich ondergewaardeerd, taxichauffeurs worden geschoffeerd en de handhavers van de wet zijn soms hun leven niet zeker.

Maar waar gaat het nou om? Gaat het nu echt om tijd of geld, is het een roep om aandacht of is het de passie die telt? En gaat het eigenlijk om zien en gezien worden?

Ik snap het heel goed. Als je oprechtheid in twijfel wordt getrokken en je inzet verdwijnt in een bodemloze bureaucratische put, dan is op een gegeven moment gewoon de maat vol. Dan is het toch ook geen wonder dat veel mensen bang, boos en verdrietig zijn. Is er nog uitzicht, is er nog hoop?

Ons aller Dries van Agt leerde ons al dat we niet kunnen leven van brood alleen, hoe mooi?

Behalve partijiconen kunnen we ook kracht putten uit grote denkers die ons zijn voorgegaan. Albert Einstein is voor mij zo iemand. Hij gaf de wereld de volgende boodschap mee, die ik graag met jullie deel.

De intuïtieve geest is een Godsgeschenk
De ratio haar dienaar
Wij hebben een wereld gecreëerd
Waar de dienaar wordt vereerd
En… het Godsgeschenk is vergeten

Voor mij gaat over de strijd tussen ons gevoel en ons verstand. Tussen hart en hoofd. We kunnen veel met argumenten verklaren maar dat hoeft nog niet te betekenen dat we het ook zo voelen en ervaren.

Er wordt steeds vaker geroepen om de menselijke maat. Dit horen we bijvoorbeeld in de stikstofdiscussie wanneer we het hebben over gezond boerenverstand. En bij de onmacht die we voelen bij de steeds groter wordende kloof tussen arm en rijk en de trieste noodzaak van voedselbanken.

In 2015 signaleerde Rien Fraanje (als oud-directeur van het wetenschappelijk instituut) in zijn Rapport “Lang leve het verschil, weg met de fragmentatie”, dat de traditionele zuilen steeds verder naar de achtergrond zullen verdwijnen en dat de samenleving opnieuw gefragmenteerd wordt.

Hij zegt dat het verstandig is, dat we verschillen koesteren en dat, dat alleen kan door ze onder ogen te zien, te benoemen en te delen. Vooral in het licht van het pas verschenen rapport Zij-aan-zij-maatschappij over het christendemocratisch gedachtengoed, is het goed om ons af te vragen of we dat wel kunnen en zo ja; hoe dan?

Verschillen uitvergroten, polariseren is niet zo ingewikkeld, maar hoe zit het met de overeenkomsten? En hoe en waar leggen we dan de verbinding?

Een goede vriend van mij heeft als lijfspreuk: ‘Als je je hoofd met je hart verbindt, dan doen je handen vanzelf de goede dingen.’ Dat is prachtig, maar nogmaals hoe realiseren we dat?

De sleutel ligt naar mijn idee bij het godsgeschenk waar Einstein over spreekt: de intuïtieve geest. Of de verschillen van Rien Fraanje. We hoeven niet gelijk te zijn, we mogen ook anders zijn, het is juist een groot goed dat we mogen leren van verschillen.

Dat gaat niet zomaar, hier is vertrouwen voor nodig. Als ons vertrouwen de basis is, dan kunnen we mens zijn, soms krachtig en sterk maar soms ook zo kwetsbaar. Gewoon een volledig mens en dan kunnen en mogen we onze emoties ook leven. Zijn we bang, boos, verdrietig of blij? Alles mag er zijn!

Ds. Okke Jager vatte dit samen in de kernboodschap; “Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens?”

Voor kwetsbaarheid is kracht nodig en als er een partij is waar dit zou moeten kunnen zijn wij dat, ons Christen Democratische Appel!

Wat ik al zei: daar is vertrouwen nodig, vertrouwen in jezelf, in elkaar maar bovenal in de liefde van de God voor alle mensen.

Dat brengt mij tot mijn wens voor eenieder; Laat vertrouwen, open, vrij, vredig en vooral een liefdevol vertrouwen, voor ons allen de leidraad zijn voor 2020! 

Veul heil en zegen