(Stik)stof tot nadenken
Als lokaal raadslid sta je soms lijnrecht tegenover de landelijke politiek. Zo vindt mijn partij, het CDA Gennep, de stikstofplannen van het kabinet onverteerbaar. Die zullen er volgens ons toe leiden dat de veehouderij in de regio grotendeels zal verdwijnen. Er ligt voor ons een stikstofreductie van 70%. Zien we straks geen koeien en kalfjes meer grazen in onze weien? Geen jonggeboren lammetjes meer dartelen?
De gestelde doelen op het gebied van natuur zijn niet realistisch en onuitvoerbaar. Uiteraard sta ik volledig achter goede natuurwaarden. Maar wij hebben hier land- en tuinbouw die past, en de omgeving versterkt. Aanpassingen zijn noodzakelijk. Wij willen meer perspectief voor boeren, meer ruimte voor innovatie om de stikstofuitstoot te verminderen en een eerlijker bijdrage van andere sectoren zoals de industrie.
In onze visie is het zo dat het terugdringen van de uitstoot van stikstof alleen noodzakelijk is om specifieke natuurdoelen te halen, zoals droge en schrale graslanden. Maar de ontwikkeling daarvan is op de voedselrijke bodem van Maasduinen niet mogelijk, ook niet met de voorgestelde reductie. Daarnaast zitten wij met een stikstofprobleem dat men in de ons omringende landen niet kent. Zo is aan de andere kant van de grens in het Duitse Reichswald op dit moment helemaal geen sprake van een te hoge uitstoot van stikstof. Dat heeft te maken met de keuze voor andere natuur en regelgeving.
Andere haalbare, minder schrale soorten natuur die veel minder stikstofgevoelig zijn, zijn wel prima inpasbaar in de regio Maasduinen. Daarmee kunnen bestaande natuurgebieden nog steeds behouden blijven en waarschijnlijk ook beter en goedkoper beheerd worden. Want ook het beheer van natuurgebieden is de afgelopen jaren tekort geschoten.
Met andere, minder schrale natuurdoeltypen kunnen natuur en agrarische sector prima naast elkaar blijven functioneren. En zien wij volgend voorjaar het vee weer vrolijk in onze weien rennen. Wat is ons platteland zonder akkers, koeien en schapen?
Ronnie Rutten