Geen blockbuster-tentoonstellingen meer in De Lakenhal, die boodschap slingerde Meta Knol, directeur van De Lakenhal via NRC Handelsblad en De Volkskrant de wereld in. Ze zijn met name vanwege de kosten voor beveiliging en verzekering te duur, trekken een zware wissel op de organisatie en zijn bovendien niet duurzaam, zo gaf Knol aan. CDA Raadslid Joost Bleijie is daarvan geschrokken en heeft verantwoordelijk cultuurwethouder Van Delft (GL) om opheldering gevraagd over de uitspraken van Knol. “We hebben de afgelopen jaren flink geïnvesteerd in De Lakenhal, juist om het een museum een stap omhoog te laten zetten en om juist wel dit soort publiekstrekkers te huisvesten. De tentoonstelling De Jonge Rembrandt zou het begin zijn van de nieuwe Lakenhal. De uitlatingen van de directeur van De Lakenhal voelt als het tussentijds wijzigingen van de spelregels en dat voelt niet goed” zo zegt Bleijie. Hij is benieuwd of wethouder Van Delft, verantwoordelijk voor De Lakenhal, de nieuwe koers van het Museum steunt. “Als dat zo is dan ben ik hele benieuwd hoe de wethouder denkt de gestelde doelen voor De Lakenhal in de toekomst te realiseren.” Tevens is Bleijie benieuwd wat de bijstelde ambities betekenen voor de subsidierelatie die de gemeente Leiden heeft met De Lakenhal.
Het afgelopen decennium is er veel te doen geweest rondom Stedelijk Museum De Lakenhal. Het museum hikte al decennialang aan tegen een noodzakelijke renovatie en verbouwing om het museum weer ‘van deze tijd’ te maken. De Gemeenteraad heeft de afgelopen jaren veelvuldig gesproken over De Lakenhal, met name over de financiering van de noodzakelijke renovatie en verbouwing en de extra kredieten die daar nodig voor waren. Tijdens deze discussies is er telkens een tweeledig beeld geschetst: investeren we niet in De Lakenhal dan glijdt het museum af tot het niveau van een oudheidkundige kamer. Een mooie plek om de geschiedenis van Leiden te laten zien, maar niet meer dan dat. Investeren we wel in De Lakenhal dan kan het museum de parel van de stad worden die het hoort te zijn. Een museum dat pas bij een ambitieuze Stad van Ontdekkingen, een museum dat jaarlijks circa 70.000 bezoekers zou mogen ontvangen en een museum waar grote tentoonstellingen van (inter)nationale allure eerder regel dan uitzondering zouden zijn. “De Raad heeft 3x een besluit genomen waarin het de ambitieuze lijn van De Lakenhal heeft ondersteund. We hebben daar ook de buidel voor getrokken en nog eens extra krediet verleend. Nu komt De Lakenhal terug op de ambities en dat is niet zoals dat hoort, zeker niet als daar niet van te voren met elkaar over gesproken is.”
Is er dan niets voor de lijn van De Lakenhal te zeggen. “Tuurlijk wel” zo zegt Bleijie, “ik snap ook wel dat de hoge kosten voor bijvoorbeeld de verzekering van de in bruikleen gegeven museumstukken duur is en ik snap ook dat het laten invliegen van museumstukken een zware wissel trekken op het milieu en dus verre van duurzaam zijn. Dit is echter niet nieuw, want we weten dit al jaren. Frappant is dat deze argumenten geen overweging zijn geweest bij de discussie over de verbouwing en renovatie van De Lakenhal en het beschikbaar stellen van het extra krediet. Wellicht was de afweging dan wel heel anders geweest.” “Het CDA is altijd een groot fan geweest van De Lakenhal en hebben het museum en het college keer op keer gesteund in de opgestelde ambitie en financiering om van De Lakenhal een stedelijk museum met nationale en (op z’n tijd) internationale allure te maken, juist ook met grote blockbuster-tentoonstellingen die bij een ambitieuze Stad van Ontdekkingen hoort. Nu wordt er een terugtrekkende beweging gemaakt. Nogmaals, dat voelt niet goed.”