Bijzondere, heftige, bizarre en verwarrende tijd

Het is een bijzondere tijd, waarin ik mag werken.
Ja u hoort het goed ……MAG.

 Ik ben raadslid. Dat gaat nu ook allemaal anders en vraagt aanpassingen. Maar: ik werk ook in de zorg. Mooi werk, zoals het vaak wordt genoemd. En het geeft uiteraard heel veel voldoening, zoals altijd, maar in deze tijd nog een klein beetje meer. Het zijn heftige tijden, waarin gevoelens van verdriet, machteloosheid, twijfel en boosheid zich regelmatig voordoen.

Een tijd waarin ouderen worden afgesloten van hun dierbaren, die het leven voor hen juist zo waardevol maken. Om het verdriet te zien en te horen van familie en mantelzorgers die niet meer bij hun geliefde mogen komen: dat doet mij ook wat. Ik mag er wel zijn, dat is moeilijk en verwarrend.

Ik ben mij bewust van deze bijzondere tijd en dat wordt zichtbaar door talloze acties. De bloemen, plantjes, koekjes en ijsjes die worden gebracht, de mooie tekeningen en krijtboodschappen door de kinderen, maar ook de muzikale afleiding die rondom het verzorgingshuis worden verzorgd, dat maakt zichtbaar hoe bijzonder dit is en dat deze crisis een ongekende energie heeft losgemaakt in onze samenleving. Prachtig vind ik die aandacht, dat maakt deze bizarre tijd draagbaar voor de bewoners en voor mij en mijn collega’s.

Het woord verwarrend heb ik ook benoemd, omdat je niet meer weet waar je aan toe bent. Is het nu echt niet nodig om beschermende mondkapjes te dragen? Of wordt dit alleen geroepen omdat er niet voldoende mondkapjes zijn?! Wil ik die kapjes wel opzetten als ze er voorhanden zouden zijn? Of raken de bewoners daar juist van van streek? Hoe moeten we de 1,5 meter handhaven als een bewoner in jouw huiskamer in de war is en je arm om haar schouder nodig heeft? Dat wil je natuurlijk niet en gaat ook niet gebeuren, maar het voelt uiterst verwarrend.

Onze bewoners zitten in de laatste fase van hun leven en ik vind dat die zo rustig en comfortabel mogelijk moet worden doorgebracht, zonder angst en onzekerheden en met heel veel liefde en zorg. Daar doen we uiteraard ons uiterste best voor en we geven zeker niet op!

Ik wens alle mantelzorgers heel veel sterkte toe en wil ze het volgende laten weten: We moeten in deze tijd letterlijk afstand houden, maar figuurlijk zijn we meer met elkaar verbonden dan ooit.

Liefdevolle groet,

Trix de Kruijff-Los

Raadslid Trix de Kruijff-Los vertelt over haar werkzaamheden in de zorg.