Van de Wethouder

Er moet een frisse wind door Waddinxveen gaan waaien. Dat vinden de partijen die nu samen de coalitieonderhandelingen voeren. Ik ervaar de frisse wind vooral als een kille wind. De uitslag van de verkiezingen bracht geen aardverschuiving teweeg. Het aantal zetels in de huidige coalitie bleef gelijk, net als binnen de niet-coalitiepartijen. PCW verloor er één, VVD won er één. D66 verloor een zetel, PvdA/GroenLinks won een zetel. Het CDA bleef stabiel met drie zetels. We stegen wel een plek in de totale volgorde en werden de derde partij van Waddinxveen. We haalden geheel op eigen kracht onze drie zetels. Ik verwachtte op vrijdag 23 maart daarom een duidingsgesprek van de politieke partijen waarbij verzocht zou worden om een informateur om te kijken welke partijen het best met elkaar de komende vier jaar samen een college kunnen gaan formeren. Wie schetst mijn verbazing dat VVD, D66, WeWa en PvdA/GroenLinks in min of meer dezelfde bewoordingen direct aangaven op programmatische gronden graag met elkaar gelijk te willen gaan formeren. Met name van onze coalitiegenoot voelde dit als een dolkstoot in de rug. Twee jaar heb ik met hen samengewerkt in het college, het CDA en de PCW als politieke partijen al veel langer. Het was niet altijd gemakkelijk, maar dat ze er zo op gebrand waren om afstand te nemen van het huidige college en hun heil te zoeken bij de drie andere partijen, zonder informatieronde, dat voelde niet goed.

Bij mijn aantreden als wethouder, in januari 2016, wist ik dat dit een baan vol onzekerheid is. “Elke raadsvergadering kan je laatste zijn”, zei een collega. En zo is het. Wethouder is één van de meest ‘risicovolle’ beroepen als het op continuïteit aankomt. Ook tijdens de campagne was ik me daarvan bewust. Dat het CDA zoals het er nu naar uitziet, niet in het volgende college komt, vind ik heel erg jammer (je krijgt als partij ook minder voor elkaar), maar dat ons niet eens de kans is gegund om mee te denken en te praten over programmatische overeenkomsten en mogelijkheden voor samenwerking, dat valt me vies tegen. De vier die nu willen samenwerken hebben naast een gezamenlijk punt (volledige zondagsopenstelling) ook veel verschillen in opvatting. Denk aan onderwerpen als duurzaamheid, de aanleg van de Vredenburghlaan of ‘de luchtkastelen’ van D66 zoals Raymond Boer het tijdens een van de lijsttrekkersdebatten noemde.

Tijdens de campagne werd PCW en CDA verweten dat er al wethouderkandidaten werden genoemd. Vier jaar geleden was het een probleem dat het CDA nog niet wist wie er eventueel wethouder zou worden. Nu zou eerst de portefeuilleverdeling duidelijk moeten zijn. Die was blijkbaar heel snel geregeld, want nog geen uur na het duidingsdebat hoorde ik wie de kandidaat voor de VVD was en ook die van PvdA/GroenLinks en D66 werd snel bekend gemaakt. Een wethouder van buiten de gemeente zoals D66 nu in het vizier heeft (in 2014 ook reden voor veel commentaar op het CDA) is blijkbaar geen obstakel meer.

Een andere reden dat ik het betreur dat we geen kans krijgen om mee te denken over het toekomstige college van Waddinxveen is dat als het CDA en PCW inderdaad buiten het bestuur worden gehouden, er geen enkele sprake van continuïteit is. Vier verse wethouders treden dan aan, zonder ervaring. Ik merkte zelf twee jaar geleden hoe fijn het is als je ervaren collega’s naast je hebt staan. Het versnelt het inwerken en het helpt bij het collectieve geheugen. Je stapt immers niet in een blanco situatie, ook niet in de regio.

Het nieuwe college is nog geen feit. Wellicht blijken er toch onoverbrugbare verschillen. Je weet het nooit. Politiek blijft ongewis. Vooralsnog blijf ik me in ieder geval met volle overtuiging voor Waddinxveen inzetten.

Brigitte Leferink, 4 april 2018

“Ga jij door als wethouder?” Dat is de meest gestelde vraag aan mij in de afgelopen weken. “Graag”, antwoord ik dan. Mijn werk is boeiend, afwisselend en ik ben nog niet klaar. Bij mijn sollicitatie naar de wethouderspost werd me gevraagd of ik voor een langere tijd dan de twee jaar die resteerden van de huidige collegeperiode beschikbaar zou zijn. “Ja”, was mijn antwoord en ook na twee jaar ervaring als lid van het college kan ik die vraag met een volmondig “ja” beantwoorden. De afgelopen tijd is veel in gang gezet. De eerste stukken die ik in 2016 mocht verdedigen in de gemeenteraadsvergadering waren de nota duurzaamheid (later overgenomen door collega Hofstra) en het vitaal sportbeleid. Enkele andere voorbeelden uit mijn portefeuille zijn het integraal huisvestingsplan voor de scholen voor primair onderwijs, het project Waddinxveen, dát werkt, bedoeld om mensen die nu nog afhankelijk zijn van een uitkering te helpen bij het vinden van een baan en de uitbreiding van het minimabeleid. Mooie initiatieven die de komende jaren verder uitgevoerd moeten worden. Er is genoeg te doen. Niet alleen op de terreinen waar ik nu bezig ben, maar ook op andere gebieden. Kijk alleen maar naar ons verkiezingsprogramma.

“Ga jij door als wethouder?” Albert Grooten, lijsttrekker van D66 vindt het aanmatigend om al aan te geven dat je beschikbaar bent als kandidaat. Jammer, want gezien het aantal keren dat de vraag aan mij gesteld wordt, zijn veel kiezers benieuwd of er kans op continuïteit is. Willen ze graag van tevoren weten wie straks kans maakt op een plek in het college. Houden ze van openheid en transparantie.

“Ga jij door als wethouder?” Als het aan het CDA en aan mij ligt wel. Daarom sta ik ook als lijstduwer, op plek 22 op de lijst van het CDA. Niet met het oog op een zetel in de gemeenteraad, maar om mijn betrokkenheid aan te geven en de ambitie van het CDA én van mij voor een plek in het nieuwe college.  maar daar gaan wij niet alleen over. Dat wordt voor een groot deel bepaald door de kiezer. Door u. Hoe meer stemmen op het CDA, hoe meer zetels in de raad en hoe sterker onze positie in de coalitieonderhandelingen. Vindt u ook dat ik nog een periode door moet gaan? Stem dan CDA. Ik ga graag weer voor u aan de slag.

Brigitte Leferink

Regelmatig staan we op het gemeentehuis stil bij de vraag: waar doen we het voor? In dit geval is ‘het’ het werk dat we met elkaar verzetten. Het antwoord is simpel. We doen ons werk voor de inwoners van Waddinxveen. Voor u dus. Maar wat vindt u er eigenlijk van? We kunnen wachten tot de verkiezingen en kijken welk hokje rood gekleurd wordt om te zien of we het goed hebben gedaan. Wat mij betreft is dat te mager. Ik hoor graag tussendoor wat er beter kan. Wat er onduidelijk is. Wat helemaal niet goed gaat en (het leukst) wat wel goed gaat.

Iedere maandag van 16.00 tot 17.00 uur is mijn agenda geblokkeerd voor ‘spreekuur’. Dat spreekuur is bedoeld voor inwoners van Waddinxveen die graag een gesprek met mij willen. Slechts twee keer is daarvan gebruik gemaakt in de bijna twee jaar dat ik nu in functie ben. Dat betekent niet dat ik slechts twee keer iemand heb gesproken, gelukkig niet, maar heel vaak schikt die maandagmiddag niet en maak ik voor een ander moment een afspraak, een andere dag in de week of een ander tijdstip. Bovendien lijkt de drempel wat hoog. Op social media reageren is zo gebeurd, een mail sturen lukt ook nog wel, maar de telefoon pakken en een afspraak maken blijkt lastig.

Om de drempel te verlagen bedenken we van alles. Werkbezoeken met het hele college, bijeenkomsten in de wijk, het sportcafé, overleggen met maatschappelijke organisaties, enzovoort. Daar spreken we vooral mensen rond een bepaald onderwerp of met een (bestuurlijke) functie. De ‘gewone’ inwoner komt ook dan nauwelijks aan bod. Daarom verplaats ik af en toe mijn werkplek. Al twee keer zat ik op vrijdag van 11.00 tot 13.00 uur in Cultuurhuys de Kroon. Dat flexwerken blijkt een schot in de roos. Mensen spreken me gemakkelijk aan. Maken even een praatje. Vragen wat ik er doe en als ze horen dat ik er gewoon zit te werken en ondertussen een soort spreekuur houd, vertellen ze wat ze dwars zit of waar ze enthousiast over zijn. Soms is het informatie die ik opsla voor later, soms kan ik er direct mee aan de slag maar altijd is het plezierig om in gesprek te zijn. 26 januari en 23 februari zit ik er weer. Komt u ook?

19 december 2017, Brigitte Leferink

Wie door Waddinxveen rijdt en het nieuws een beetje volgt, ziet en weet dat we druk bezig zijn met nieuwbouw en renovatie van de scholen voor basisonderwijs. Op het terrein waar eerder voetbalvereniging WSE speelde, wordt de grond voorbelast voor de bouw van twee scholen (Koning Willem Alexanderschool en De Regenboog) en kinderopvang. In de wijk Triangel treffen we voorbereidingen voor de nieuwbouw van de Dick Brunaschool en de Kardinaal Alfrinkschool, eveneens in combinatie met kinderopvang. De leerlingen van de Theo Thijssenschool zijn vanaf september verspreid over drie gebouwen in het dorp, omdat begonnen is met de renovatie van hun school aan de Kerkweg-Oost. De komende jaren komen ook alle andere scholen voor primair onderwijs aan bod, zodat ze straks allemaal weer klaar zijn voor de toekomst.

Ondertussen denken we (wethouder De Jong van Financiën, de heer Rozema van het Coenecoop College en ik) ook na over de huisvesting van het Coenecoop College. Er worden onderzoeken gedaan naar de kosten van renovatie en nieuwbouw. We kijken naar de prognoses en de bestuurlijke stabiliteit. De bedoeling is om op korte termijn met het Coenecoop College een intentieovereenkomst te tekenen zodat we, als de huisvesting voor het primair onderwijs op orde is, we aan de slag kunnen met het voortgezet onderwijs.

6 november 2017

Brigitte Leferink

In Waddinxveen waren er eind juni 357 mensen met een uitkering. Dat is aanzienlijk meer dan een aantal jaren geleden. De economische crisis is één van de belangrijkste oorzaken van deze toename, net als de komst van meer vluchtelingen met een verblijfsvergunning. Nu de economie herstelt en de markt aantrekt zien we dat de vraag naar arbeidskrachten snel toeneemt, bijvoorbeeld in de bouw, transport & logistiek en in de installatietechniek. Er zijn zelfs al tekorten aan personeel zichtbaar.

De gemeenteraad heeft medio dit jaar het plan Waddinxveen, dát werkt…aan werk vastgesteld. Met dit plan beogen we het aantal mensen met een uitkering in de periode 2017-2020 sterk te verminderen. We doen dat op verschillende manieren, onder andere door een betere benadering van de cliënten en een professionele werkgeversdienstverlening. Eind september organiseerden we samen met het opleidingscentrum voor de bouw een eerste bijeenkomst met werkgevers uit de bouwwereld. Het eerste resultaat van dit overleg is de start van korte opleidingstrajecten om mensen kennis te laten maken met verschillende facetten van het werk en te kijken of ze hier geschikt voor (te maken) zijn. Het eerste groepje startte op 9 oktober. Twee hebben inmiddels een baan, twee gaan een vervolgopleiding doen. Een tweede groepje startte deze week en zo blijven we doorgaan.

Binnenkort start een brede campagne om de Waddinxveense werkgevers kennis te laten maken met onze cliënten. Hen het grote arbeidspotentieel dat in de kaartenbak van de gemeente aanwezig is te laten zien en aan te geven wat de gemeente concreet voor hen kan betekenen om aan hun (stijgende) vraag naar personeel te voldoen. We hebben het tij mee maar het vraagt een goede samenwerking om onze doelen te bereiken. Ik zet me hier graag voor in.

25 oktober 2017

Brigitte Leferink

Lezen, schrijven en rekenen. Voor velen van ons – zeker degenen die deze column nu lezen – is het vanzelfsprekend dat we die vaardigheden beheersen. Helaas geldt dat niet voor iedereen in Nederland. 2,5 miljoen volwassenen in ons land zijn laaggeletterd. Vaak wordt gedacht dat het vooral nieuwe Nederlanders zijn die een achterstand in de taalontwikkeling hebben, maar dat is een misvatting.

Niet kunnen lezen, schrijven en rekenen levert problemen op. Denk aan bijsluiters, handleidingen, correspondentie van instanties, rekeningen, maar ook aan solliciteren, je (klein)kind voorlezen, geldzaken regelen. Om het probleem onder de aandacht te brengen, maar ook om te laten zien dat we er iets aan doen, is er jaarlijks rond 8 september de Week van de alfabetisering.

In Waddinxveen en in de regio Midden-Holland zijn er tal van initiatieven om mensen die laaggeletterd zijn een stap vooruit te helpen. We werken hierbij nauw samen met onder andere de bibliotheek en vrijwilligers. Denk bijvoorbeeld aan de VoorleesExpress, het taalhuis, de formulierenbrigade, de leeskring voor laaggeletterden.

Laaggeletterdheid gaat vaak gepaard met schaamte. Hierdoor blijft het te lang verborgen. Kent u mensen in uw omgeving die een steuntje in de rug kunnen gebruiken, wijs hen dan op de mogelijkheden die er zijn. Als je kunt lezen, schrijven en rekenen gaat er letterlijk een wereld voor je open. Dat gun ik iedereen.

4 september 2017

Brigitte Leferink

‘CDA wil meer aandacht voor geschiedenis op straat’ is de kop van een nieuwsbericht op deze website van 3 januari 2014. In december 2013 had het CDA een motie ingediend om € 5000,00 vrij te maken voor het benadrukken van historische plekken in Waddinxveen. Deze motie werd unaniem ondersteund en nog steeds plukken we de vruchten ervan.

De gemeente werkt samen met het Historisch Genootschap Waddinxveen om de geschiedenis van Waddinxveen zichtbaar te maken door het plaatsen van panelen met foto’s van vroeger. Vorig jaar onthulde ik twee panelen aan de Nesse en de Zuidkade, afgelopen week had ik opnieuw de eer. Samen met de heer Van den Berg, van de voormalige winkeliersvereniging ‘De Passage’, onthulde ik panelen op de hoek van de Passage (bij de rotonde) en aan de Kerkweg-Oost. De foto’s tonen de situatie in vervlogen jaren, met watergangen (die wellicht terugkeren) en prachtige panden die helaas om verschillende redenen verloren zijn gegaan. Naast de foto’s staat een korte tekst en een QR-code die je leidt naar de bijbehorende verhalen op de website van het Historisch Genootschap. De zogenaamde ‘vertelbank’ die bij het paneel staat, nodigt uit om plaats te nemen en herinneringen op te halen of op een andere manier het gesprek over de geschiedenis van Waddinxveen aan te gaan.

Het Historisch Genootschap Waddinxveen zoekt de plekken en de bijbehorende foto’s uit, schrijft de verhalen, bestelt de panelen en de vertelbanken. Voor de financiering ervan zoeken ze sponsors (zoals bij de laatste panelen de voormalige winkeliersvereniging ‘De Passage’) en de Cultuurprijs die het genootschap in 2016 won, wordt ook (mede) aan dit doel besteed. De gemeente zorgt voor de plaatsing en het onderhoud. Een vruchtbare samenwerking. Er zijn inmiddels zes panelen en vier vertelbanken geplaatst en er zijn nog volop plannen voor meer. Onder andere in het Weegje, waarvoor Wijkplatform Zuid & Oost in overleg met de Groenalliantie het initiatief nam. De uitvoering gebeurt ook weer samen met het Historisch Genootschap en de gemeente. Een mooi resultaat, mede dankzij de CDA-motie uit 2013.

3 mei 2017

Brigitte Leferink

Een lekker zonnetje, een aangename temperatuur en niet teveel wind. De lente is begonnen en dat betekent voor veel mensen dat de deuren open gaan en ze meer buiten leven. Voor mij geldt dat ook en niet alleen in mijn vrije tijd.

Op een van de eerste fraaie voorjaarsdagen maakten we met het college een fietstocht door de Bomenwijk en de wijk Groenswaard. Samen met leden van het wijkplatform bezochten we de actieve speeltuinvereniging De Paddenstoel, bewonderden we het prachtige narcissenlint, bekeken we de vernieuwde speelplek bij de Wingerdflats en namen we een kijkje in De Nieuwe School waar het wijkplatform iedere donderdagmiddag een inloop houdt. Een mooie manier om in één middag te horen en te zien wat er leeft in de wijk en enthousiaste vrijwilligers te ontmoeten. Natuurlijk brengen we (later dit jaar) ook een bezoek aan de andere wijken.

Op net zo’n fraaie dag verzamelden ruim 250 Waddinxveners zich om met zijn allen ons dorp schoner te maken. Nationale opschoondag was een groot succes. Grootouders met kleinkinderen, gezinnen, jonge meiden en jongens, volwassenen, ‘loslopend’ of in verenigingsverband, alle leeftijden waren vertegenwoordigd. Een ochtend flink aan de slag, gewapend met prikkers en vuilniszakken en het dorp ziet er weer prima uit. Een aantal mensen gaf zich spontaan op als zwerfafvalambassadeur. Zij zijn bereid het hele jaar hun/een straat of gebied schoon te houden.

Nu iedereen meer naar buiten gaat, hoop ik ook dat velen de moeite nemen om een burgerschouw te doen. Via je smartphone, tablet (of thuis op de computer) kun je je mening geven over de kwaliteit van de buitenruimte. De resultaten van elke schouw worden verwerkt en doorgegeven aan het serviceteam van de gemeente. Kleine zaken worden direct opgelost, grotere zaken worden gebruikt bij het opstellen van het gemeentelijk beleid. Doe ook mee! Samen voor een mooier, beter en schoner Waddinxveen.

4 april 2017

Brigitte Leferink

Kunt u ze nog? De Positvoos? Twee typetjes van Kees van Kooten en Wim de Bie. Gisteren zag ik hun filmpje over de Chrislam weer eens. Hoewel decennia geleden gemaakt, is het verrassend actueel. In een tijd waarin om het gewin van kamerzetels de tegenstellingen tussen politieke partijen, tussen (hun opvattingen over) moslims en christenen worden uitvergroot, is het een verademing om de Positivoos de verbinding te zien maken. Denken in kansen in plaats van bedreigingen. Het gemeenschappelijke zoeken in plaats van de verschillen te benadrukken.

Positief denken, ik hou er van. Bij mij is het glas altijd half vol in plaats van half leeg. Het klinkt misschien simpel, maar met een opgewekte levenshouding bereik je meer en is het leven leuker. Helaas zijn er ook veel mensen die liever schoppen dan werken aan een oplossing. Dat wordt extra duidelijk op social media. Ik ben een fervent gebruiker van Facebook, Twitter en LinkedIn. Met name de eerste twee verworden steeds meer tot een platform voor ontevreden mensen. Schelden en roepen lijkt de norm. Genuanceerd reageren in 140 tekens (Twitter) is niet gemakkelijk, maar als je niets anders bij te dragen hebt dan ongenoegen, laat het dan achterwege. Of neem contact op voor een goed gesprek, waarbij je face to face je zorgen en twijfels kunt uiten.

Ik heb me voorgenomen dit jaar te richten op positief nieuws. Weg met het negativisme. Een initiatief als Tevredenlander waarbij mensen worden uitgenodigd te vertellen waarover ze tevreden zijn in Nederland, spreekt me erg aan. Er is immers genoeg om tevreden over te zijn, ook hier in Waddinxveen. Nu kan ik opsommen waar ik blij mee ben, ik hoor juist graag waar u tevreden over bent. En voor het evenwicht: natuurlijk ook wat u vindt dat we nog kunnen verbeteren. Wat we niet op korte termijn (deze collegeperiode) kunnen regelen, kan wellicht meegenomen worden in het verkiezingsprogramma van het CDA. Vanavond hebben we de eerste bijeenkomst voor de totstandkoming daarvan. Inbreng van inwoners is daarbij onontbeerlijk. Mijn mailbox staat voor u open. Klik hier om direct naar mij te mailen. Laat weten wat u belangrijk vindt, waar wij ons – samen met u – voor moeten inzetten.

Brigitte Leferink

28 februari 2017

Lezen, leren, informeren, kunst & cultuur en ontmoeting & debat: dat zijn de vijf kernfuncties van een bibliotheek. Dat is iets anders en veel meer dan een verzameling boeken. Dat komt tot uiting in de titel van dit blog, dat ook de titel is van het advies van de commissie Toekomst Lokaal Bibliotheekbestel dat deze week op mijn bureau terecht kwam. In dat advies staan praktische handvatten voor een goede invulling van die vijf kernfuncties in de lokale omgeving. Als ik kijk naar Waddinxveen, dan zijn we goed op weg.

Bibliotheek de Groene Venen heeft in Waddinxveen een centrale plek, gehuisvest in Cultuurhuys de Kroon met daarbij Stichting Vonk, Stichting Vrijwilligerswerk en natuurlijk de theaterzaal. Een mooie combinatie die als vanzelf uitnodigt om meer gezamenlijk te doen. Ik zie dat ook. Als wethouder van onder andere kunst & cultuur kom ik er regelmatig. Gisteren nog voor het nationaal voorleesontbijt. Gezeten in een knaloranje stoel las ik kinderen van peuterspeelzaal Kiekeboe die tegenover me zaten op en net zo oranje ‘tribune’ voor uit prentenboek De kleine walvis. Vervolgens aten we beneden in de foyer van het theater en voor de ouders hun kroost kwamen halen, konden de kinderen zelf boeken bekijken in de bibliotheek. Net als de VoorleesExpress een mooi voorbeeld van kernfunctie één: lezen.

Leren en informeren gebeurt door middel van cursussen als Digisterker (om mensen meer computervaardig te maken), Walk & Talk (informatie- en netwerkbijeenkomsten voor mensen op zoek naar werk), de CoderDojo (waar jeugd van 7 tot 17 jaar leert programmeren) en de Formulierenbrigade waar iedereen die moeite heeft met het invullen van formulieren een beroep op kan doen.

Invulling van de kernfunctie kunst & cultuur gebeurt onder andere door (kinder)voorstellingen gerelateerd aan boeken en lezingen door schrijvers. Een voorbeeld daarvan is de komst van schrijfster Annejet van der Zijl op vrijdag 10 maart. In de zaal van Cultuurhuys de Kroon ga ik haar interviewen. Leuk om te doen. Mijn ervaring als hoofdredacteur bij Vrouwen van Nu komt daarbij goed van pas.

Ontmoeting & debat is de laatste kernfunctie. De grote leestafel nodigt uit om met elkaar in gesprek te gaan, bijvoorbeeld met de voorzitter van één van de kamers van de Participatieadviesraad, die er een vaste stek heeft. Door huisvesting van de bibliotheek in Cultuurhuys De Kroon is er meer contact met toevallige voorbijgangers, is de bibliotheek meer open geworden.

Hoewel ik een enorme boekenwurm ben, kom ik door mijn werk als wethouder nauwelijks meer aan lezen toe. Datzelfde werk zorgt er echter voor, dat ik heel regelmatig in de bibliotheek te vinden ben. Bij de start van één van bovengenoemde activiteiten, om certificaten uit te reiken aan geslaagden, om deelnemers en vrijwilligers te bedanken of om te vertellen wat de gemeente kan betekenen. De bibliotheek: een vitale schakel in het dorp. Ik ben het met die conclusie van de commissie Toekomst Lokaal Bibliotheekbestel van harte eens.

Brigitte Leferink, 26 januari 2017 

Een emotioneel moment: langs een rij van wachtenden naar de winkel van de voedselbank. Waddinxveners met een tas in de hand, die geen andere mogelijkheid meer zien dan aan te kloppen bij de voedselbank. Ik wist van het bestaan, was buiten openingstijden al een paar keer bij Care for Family geweest, maar als je oog in oog staat met de mensen om wie het gaat, is het toch anders. Ik ben bij de voedselbank van Care for Family om de nieuwe minimaregelingen van de gemeente onder de aandacht te brengen.

De minimaregelingen zijn verruimd en we willen graag dat iedereen die er recht op heeft er gebruik van maakt. Het bereik is nu (nog maar) 45%. Dat moet omhoog. Daarvoor zoeken we nieuwe wegen. Zo’n 150 organisaties (kerken, scholen, sportverenigingen, enzovoort) zijn aangeschreven met het verzoek hun achterban te informeren. We geven informatie via themapagina’s in Hart van Holland en zoeken potentiële gebruikers op. Zoals bij de voedselbank.

Niet alleen de rij maakt indruk. Ook de vele vrijwilligers die hun handen uit de mouwen steken en er al 13 jaar met initiatiefneemster Suzanne Hetyey klaar staan. Samen met twee medewerkers van de gemeente ga ik met ze in gesprek.

Vrijwilliger Irma Pietersen vertelt: ”Wij helpen de mensen voor wie de nood soms hoog is. Er komen bijna 185 gasten regelmatig boodschappen halen. Voor hen is dat soms een grote drempel. We doen er veel aan om mensen op hun gemak te stellen”

Vrijwilliger Govert-Jan Bos haalt veel versproducten bij boeren uit de omgeving.

“Ik heb 8-10 adressen waar ik regelmatig aan mag kloppen. Velen geven vanuit  geloofsovertuiging” stelt Govert-Jan vast. “Het is nu extra druk’, vult vrijwilliger Dicky Hoogerbrugge aan. “Er is extra ingezameld door kerken en supermarkten, waar we heel blij mee zijn.” Ondertussen is vrijwilliger Kees Weerheim druk bezig in het magazijn. “Alle lagen van de bevolking komen hier, door faillissement, andere tegenslag of gewoon pech. Die zijn er tijdelijk. Maar ook mensen met psychische problemen, die gaan nooit meer weg”, vertelt Kees.

Ons bezoek eindigt met een gesprek met Suzanne Hetyey en de vrijwilligers Monique Bosboom en Frank Winter schuiven aan. We zijn het met elkaar eens dat het fijn en jammer tegelijk is dat de voedselbank er is. Het mooist zou natuurlijk zijn als niemand er meer een beroep op hoeft te doen. De nieuwe, uitgebreide minimaregelingen zijn daarbij hopelijk een steun in de rug.

Alle informatie over de nieuwe minimaregelingen vindt u hier.

Brigitte Leferink

8 december 2016

Participeren lijkt het nieuwe toverwoord. Iedereen moet kunnen meedoen. Werken, sporten, hobby’s uitoefenen, meedenken en meepraten over alles wat je raakt… we vinden het belangrijk dat iedereen volwaardig lid is van de maatschappij. Gisteravond bij de bijeenkomst van de Particpatie Advies Raad (PAR) spraken we over de vraag wat participatie is en waarom je het wel of niet zou doen.

‘Meedoen’ was het eerste woord dat opkwam. Als je daar vervolgens dieper op ingaat, heeft iedereen een eigen invulling. “Ik werk 60 uur per week en betaal veel belasting. Op die manier draag ik mijn steentje bij” of “Ik ben vrijwilliger bij (vul maar in) en doe op die manier mee.”

Voor een geoliede maatschappij is het droombeeld dat mensen op meer fronten meedoen: én betaald werken om financieel onafhankelijk te zijn, én vrijwilligerswerk doen zodat verenigingen vitaal kunnen blijven, én mantelzorg verrichten zodat iedereen zo lang mogelijk thuis kan blijven wonen, én meediscussieren over plannen van de gemeente zodat die zo goed mogelijk aansluiten bij de wensen en noden van de inwoners. Het is nogal wat, dat gevraagd wordt. U kent ze vast wel, mensen die hun hand er niet voor om lijken te draaien om al die ballen in de lucht te houden, maar helaas ook de andere kant, de mensen die niets doen. Die het al moeilijk vinden om hun eigen huis uit te komen. Die erg op zichzelf zijn en (dreigen te) vereenzamen.

In mijn werk kom ik allerlei aspecten van participeren tegen. Rondom werk en inkomen kennen we de zogenaamde participatieladder, waar de hoogste sport ‘betaald werk’ is. We spannen ons in om mensen een tree op de ladder te laten stijgen. Bij sport en kunst & cultuur zien we vooral veel vrijwilligers en kijken we met de betrokkenen hoe we alles kunnen laten doordraaien ondanks het moeilijker vinden van mensen die klussen willen klaren. We betrekken belanghebbenden bij de plannenmakerij op het gemeentehuis en we nodigden alle inwoners uit om mee te praten over de toekomstvisie 2030 voor onze gemeente. Natuurlijk hebben we ook oog voor de mensen die helemaal niet mee (kunnen) doen en proberen we hen te bereiken en te activeren.

Ik word blij als ik zie hoeveel mensen betrokken zijn bij ons dorp en op welke manier dan ook een bijdrage leveren. Ik ben trots op Waddinxveen. Op wat we dankzij de inbreng (participatie) van zovelen met elkaar voor elkaar krijgen en in stand houden.

2 november 2016

Brigitte Leferink