Tijdens het zomerreces lees ik graag boeken. Bij voorkeur lees ik boeken waarvan ik iets kan opsteken. Zo las ik deze zomer ‘Misschien moet je iets lager mikken?’ van Milio van de Kamp. Het beschrijft een persoonlijk en rauw verhaal over de impact van armoede en kansenongelijkheid. Het gaat over iemand die in zijn jeugd van incident naar incident leeft. Iemand die, als eerstegeneratiestudent, meerdere malen tegen de muren van ons onderwijs aanloopt. Desondanks lukt het hem om uiteindelijk zijn universitaire diploma te behalen. Dit in een wereld die niet de zijne is.
Maatschappelijke ongelijkheid
In het boek neemt de schrijver je mee in zijn wereld. Een wereld vol (symbolisch) geweld, depressies en schulden. De combinatie van onwetendheid, mee willen doen in een consumptiemaatschappij en een gebrek aan langetermijnperspectief vormen voor de schrijver een giftige cocktail voor armoede. Daarmee legt Milio glashelder de complexiteit van de huidige maatschappelijke ongelijkheid bloot. Het toont het leven van een gezin met kinderen die al van jongs af aan geconfronteerd worden met hun ongelijke startpositie in het leven.
Lichamelijke en geestelijke armoede
Door zijn aansprekende manier van schrijven geeft Milio een inkijk in een andere wereld. Als ook hoe anderen minderwaardig naar die wereld kijken. De schrijver maakt daarmee heel concreet wat armoede voor hem en zijn jeugd heeft betekent. Het heeft mij kennis laten maken met een diepere betekenis van armoede. Een betekenis die politici te denken moet geven. Arm. Niet alleen in de zin van geld. Maar ook arm in kansen, arm in mogelijkheden, arm in reputatie, arm in representatie en arm in macht. Armoede zo schrijft Milio, gaat letterlijk in je lichaam zitten. “Je voelt je minderwaardig, niet alleen omdat je misschien niet de duurste kleding draagt, maar omdat mensen anders naar je kijken en je anders behandelen. Daarbij benadrukt onze samenleving dat al deze problemen en gevoelens je eigen schuld zijn. Je had immers zelf beter moeten nadenken en niet in de schulden moeten raken. Dat mensen geacht worden dingen te weten die ze nooit hebben geleerd, zoals de betekenis van een zorgverzekering, wordt dan voor het gemak maar even buiten beschouwing gelaten.”
Oproep mede-raadsleden
Het is aan mij en mijn mede-raadsleden om deze vormen van ongelijkheid in onze stad te erkennen en te helpen voorkomen. Ieder kind heeft immers het recht om op te groeien in een warm en liefdevolle omgeving. Wie verdient jouw warmte?
Voor wie het boek ook wenst te lezen: Misschien moet je iets lager mikken - Atlas Contact
Marco van Zandwijk
Fractievoorzitter CDA Culemborg
