Samenwerken
In dit eerste Zij aan zij-verdiepingspakket staat een van de leidende gedachten uit Zij aan zij centraal: samenwerken, polderen, zij aan zij-besturen.
Uit Zij aan zij:
"Nederlanders zijn altijd polderaars geweest. Ze moesten wel. Nederland is immers een deltagebied. De polders, steden, havens en kades in de delta zijn afgedwongen op de realiteit van de natuur en de geografie. De inwoners moesten samenwerken om zich te beschermen tegen de gevaren van het water. Zij aan zij. Heer en boer, arme sloeber en rijkaard, koopman en dominee, stedeling en dorpeling. Elkaar uitsluiten, kleineren of elkaar het licht in de ogen niet gunnen, is niet alleen asociaal, het is ook heel dom als je met elkaar moet zien te overleven."
Rapport | 'Lang leve het verschil, weg met de fragmentatie'
De samenleving dreigt in toenemende mate uit ‘gescheiden werelden’ te bestaan, analyseerdenadviesorganen SCP en WRR in 2014. Hoe kan de sociale cohesie worden versterkt? Het WI kwam nietlang daarna met een antwoord in het rapport 'Lang leve het verschil, weg met de fragmentatie'.
Lees hier het rapport 'Lang leve het verschil, weg met de fragmentatie'
Artikel | ‘Toekomst voor christelijk geïnspireerde politiek’, CDV herfst 2012
Christendemocratische politiek doet in feite weinig anders dan een door vele eeuwen heenopgedane expertise in samenleven aanbieden aan de samenleving, stelt Govert Buijs in ChristenDemocratische Verkenningen (CDV).
Lees hier 'Toekomst voor christelijk geïnspireerde politiek'
Artikel | ‘Instrumentele rationaliteit: zuurbad voor menselijke relaties’, CDV herfst 2015
De instrumentele rationaliteit is een ‘zuurbad voor menselijke relaties’, betoogt Steven Vanackere inCDV. De westerse politiek zou meer oog moeten krijgen voor de indrukwekkende kracht van mensenals ze zich in vrijwillige solidaire netwerken organiseren.
Lees hier ‘Instrumentele rationaliteit: zuurbad voor menselijke relaties'
Artikel | ‘Naar een jazzy samenleving: pleidooi voor de heruitvinding van subsidiariteit, CDV lente 2013
Erik Borgman vindt dat het subsidiariteitsbeginsel, een ankerpunt in de christendemocratie, vraagtom een praktische en theoretische heruitvinding. Subsidiariteit is de uitdrukking van eenmaximalistische visie op menselijke waardigheid, schrijft hij in CDV: er zijn mensen mogelijkhedenverborgen die zij nog niet hebben laten zien, maar die zij in verbondenheid met anderen moetenkunnen ontwikkelen.
Lees hier 'Naar een jazzy samenleving: pleidoor voor de heruitvinding van subsidiariteit'
Interview | Podcast Betrouwbare Bronnen met CDA-minister Hugo de Jonge
Hugo de Jonge wil terug naar de geboortepapieren van de christendemocratie: omzien naar elkaaren een betrouwbare overheid. ‘De overheid moet een schild voor de zwakken zijn, een hoeder tegenhet onrecht’, zegt hij in de podcast Betrouwbare Bronnen: https://art19.com/shows/betrouwbare-bronnen/episodes/103c5869-813f-461b-8da3-0e298fd87493 (vanaf 01:45:57)
Gesprek | Podcast Betrouwbare Bronnen: Pieter Gerrit Kroeger over het Nederlandse poldermodel
Pieter Gerrit Kroeger looft het Nederlandse poldermodel. Hij gaat in de podcast BetrouwbareBronnen in op de lange historie van het polderen. Het poldermodel is springlevend, concludeert hij:https://art19.com/shows/betrouwbare-bronnen/episodes/9052a9fc-235a-493c-aa5f-104e61d25ddd(vanaf 00:03:13)
Uit 'Zij aan zij'
Op zoek naar nieuwe gemeenschappelijkheid
Voor onze toekomst zou dít wel eens de grootste uitdaging kunnen zijn: het vinden van een nieuwe gemeenschappelijkheid. Die mag niet alleen draaien om regels, apparaten en voorzieningen, maar om een samenleving waarin ieder mens zich gekend weet en ieder mens een fundament vindt om bij te kunnen dragen aan het goede samenleven. Het vinden van zo’n nieuwe combinatie van sociale zekerheid, gemeenschappelijke orde en persoonlijke vrijheid is een complexe opgave. Misschien wel even uitdagend als de opbouw van de verzorgingsstaat na de Tweede Wereldoorlog.
Eén ding weten we zeker: de huidige manier van leven, samenleven, besturen en geld verdienen moet veranderen. Het neoliberale idee van ‘vrijheid, blijheid’ en winstmaximalisatie is in instrumentalistische bestuurspraktijken lang dominant geweest. In dat verhaal zijn mensen zelf verantwoordelijk voor geluk en falen en geldt de overheid als een hindermachten moeten maatschappelijke problemen door marktwerking worden opgelost. Dit is geen houdbaar verhaal meer. We lopen met z’n allen tegen culturele, ecologische en economische grenzen aan en daarmee tegen de grens van een draagbaar bestaan. Zo’n verhaal is zo niet vol te houden en blokkeert een samenleving die verder moet en verder wil op weg naar een gemeenschappelijke toekomst.
Het rijkere verhaal is nodig. Het verhaal waarin begrippen als samenwerken, vertrouwen geven, waarderen en verbinden centraal staan. Vanuit de politieke filosofie van de christendemocratie wil dit verhaal klinken. Het verhaal over de mens in zijn gemeenschap,over vrijheid in gelijkwaardigheid en verantwoordelijk burgerschap. Niet óf staat óf markt, niet óf jij óf ik, maar zij aan zij.