Migratie en integratie: samen thuis
Het thema van het achtste Zij aan zij-verdiepingspakket is 'Migratie en integratie: samen thuis'.
Uit Zij aan zij:
“Pluriformiteit hoort bij Nederland, een ‘land van minderheden’. Katholieken, protestanten, joden, vrijdenkers: ze moesten het altijd met elkaar, met andersdenkenden zien te rooien. De afgelopen decennia zijn er nieuwe groepen bij gekomen. Vandaag de dag is de culturele of religieuze ‘ander’ niet meer een abstract figuur, maar een buurman of buurvrouw, een collega of medestudent. Wij kunnen en willen Nederland niet op slot zetten. Tegelijkertijd kan migratie nergens ter wereld ongeremd zijn. Het is zowel in het belang van de nieuwkomers als van de Nederlandse samenleving om een duidelijk integratiebeleid en een robuust migratiebeleid te ontwikkelen. ‘Democratisch burgerschap’ is het sleutelbegrip in het nieuwe integratiebeleid. Nieuwkomers kunnen op die manier vorm en inhoud geven aan het leven in ons gemeenschappelijk huis. Begrip voor en acceptatie van de democratische rechtsstaat zijn de basis van onze samenleving. Dat geldt voor alle inwoners van Nederland.‘’
Rapport | ‘Investeren in integratie'
Vraagstukken rond integratie bepalen in hoge mate de politieke agenda. Politieke partijen hebben het niet altijd gemakkelijk bij het vinden van antwoorden op kwesties waarvoor het integratievraagstuk hen stelt. Moet de concentratie van etnische minderheden in bepaalde wijken bestreden worden, of juist niet? Zijn eigen organisaties nu bevorderlijk voor de integratie, of juist niet? Het WI-rapport ‘Investeren in integratie’ uit 2003 biedt nog altijd een verrassend actuele doordenking van dit thema.
Lees hier ‘Investeren in integratie’
Artikel | ‘Een wenkend perspectief voor nieuwkomers’, CDV herfst 2011
Het jarenlang relativeren van culturele verschillen heeft ervoor gezorgd dat culturele verschillen zijn versterkt. Willen we het open, pluriforme, tolerante, solidaire en vrije karakter van de samenleving behouden, dan zullen we afscheid moeten nemen van het relativisme van de multiculturele samenleving’, stelt Piet Hein Donner. ''Dat is geen afscheid van pluriformiteit, verdraagzaamheid en veelkleurigheid, maar juist een bewuste keuze daarvoor.’’
Lees hier 'Een wenkend perspectief voor nieuwkomers'
Artikel | ‘Deltaplan voor integratie van vluchtelingen vereist’, CDV lente 2016
Het vluchtelingenvraagstuk dreigt nieuwe scheidslijnen te trekken: tussen Nederlanders en nieuwkomers, en tussen de zogeheten voorstanders van een ruimhartig vluchtelingenbeleid en tegenstanders daarvan. Hoe kan de balans worden gevonden tussen enerzijds de noodzaak om een veilige haven te bieden aan mensen in nood en anderzijds de noodzaak om rekening te houden met de draagkracht van en het draagvlak onder de Nederlandse bevolking?
Lees hier 'Deltaplan voor integratie van vluchtelingen vereist'
Artikel | ‘De tragische pervertering van het vluchtelingendebat’, CDV lente 2016
De taak van de ethiek is niet om antwoord te geven op de vraag wat we moeten doen, maar eerder om te voorkomen dat we laten verdwijnen wat we daaromtrent eigenlijk al wel weten, aldus Paul van Tongeren. Door het vluchtelingendebat in termen van aantallen te voeren, wordt deze morele impuls verduisterd en verdraaid. Deze pervertering van het vluchtelingendebat heeft een tragisch karakter: ze versluiert onze hulpplicht en ontneemt ons de durf de echt belangrijke vragen te stellen.
Lees hier 'De tragische pervertering van het vluchtelingendebat'
Artikel | ‘Benoem de bronnen van de rechtsstaat’, CDV herfst 2011
De reëel bestaande multiculturele samenleving is niets anders dan een test voor de liberale democratie: kunnen wij echt verschil aan? In de discussie over de consequenties van migratie moeten de bronnen van de rechtsstaat worden blootgelegd en opnieuw van bijval worden voorzien, aldus Gerrit de Kruijff in CDV.
Lees hier 'Benoem de bronnen van de rechtsstaat'
Artikel | '‘Naar een nieuwe grondslag voor het vluchtelingenbeleid, CDV lente 2016
De Europese toppen en speciale bijeenkomsten over het vluchtelingenvraagstuk tonen voortdurend hetzelfde beeld: nieuwe conclusies opschrijven is makkelijker dan oude afspraken uitvoeren. Steeds wordt duidelijk dat een Europese aanpak staat of valt met de politieke wil in de lidstaten om samen een gemeenschappelijk probleem op te lossen. De sleutel ligt in een eerlijk en rechtvaardig asiel- en migratiebeleid, het investeren in opvang in de regio en een modernisering van het vluchtelingenverdrag. Politici kunnen het zich niet veroorloven weg te kruipen in een schulp van angstig en bekrompen nationalisme, stelt Europarlementariër Jeroen Lenaers.
Lees hier 'Naar een nieuwe grondslag voor het vluchtelingenbeleid'
In gesprek met Gerd Leers | ‘Deze minister staat voor de open samenleving’, CDV herfst 2011
Gerd Leers, toenmalig CDA-minister voor Immigratie en Asiel, geeft in een veelbesproken interview met CDV in 2011 aan de positieve kanten van migratie te willen onderstrepen. ‘Migratie is in een kwaad daglicht komen te staan. Dat betreur ik zeer. Een samenleving die het tot haar verdienste zou rekenen om migratie als zodanig tegen te gaan, is op de verkeerde weg en ontneemt zichzelf kracht en creativiteit.’
Lees hier het interview 'Deze minister staat voor de open samenleving'
Uit 'Zij aan zij'
Op zoek naar nieuwe gemeenschappelijkheid
Voor onze toekomst zou dít wel eens de grootste uitdaging kunnen zijn: het vinden van een nieuwe gemeenschappelijkheid. Die mag niet alleen draaien om regels, apparaten en voorzieningen, maar om een samenleving waarin ieder mens zich gekend weet en ieder mens een fundament vindt om bij te kunnen dragen aan het goede samenleven. Het vinden van zo’n nieuwe combinatie van sociale zekerheid, gemeenschappelijke orde en persoonlijke vrijheid is een complexe opgave. Misschien wel even uitdagend als de opbouw van de verzorgingsstaat na de Tweede Wereldoorlog.
Eén ding weten we zeker: de huidige manier van leven, samenleven, besturen en geld verdienen moet veranderen. Het neoliberale idee van ‘vrijheid, blijheid’ en winstmaximalisatie is in instrumentalistische bestuurspraktijken lang dominant geweest. In dat verhaal zijn mensen zelf verantwoordelijk voor geluk en falen en geldt de overheid als een hindermachten moeten maatschappelijke problemen door marktwerking worden opgelost. Dit is geen houdbaar verhaal meer. We lopen met z’n allen tegen culturele, ecologische en economische grenzen aan en daarmee tegen de grens van een draagbaar bestaan. Zo’n verhaal is zo niet vol te houden en blokkeert een samenleving die verder moet en verder wil op weg naar een gemeenschappelijke toekomst.
Het rijkere verhaal is nodig. Het verhaal waarin begrippen als samenwerken, vertrouwen geven, waarderen en verbinden centraal staan. Vanuit de politieke filosofie van de christendemocratie wil dit verhaal klinken. Het verhaal over de mens in zijn gemeenschap,over vrijheid in gelijkwaardigheid en verantwoordelijk burgerschap. Niet óf staat óf markt, niet óf jij óf ik, maar zij aan zij.