Raymond Gradus over de Republikeinse kandidaten
In zijn derde weblog over de Amerikaanse presidentsverkiezingen in 2012 gaat Raymond Gradus in op de mogelijke Republikeinse kandidaten. Is de winst van Bachman in Iowa een goede indicatie voor de overwinning of komt deze eerste opiniepeiling veel te vroeg?
Dat de democraten Barack Obama ondanks gemopper over het recente schuldenplafond zullen kandideren staat min of meer vast, interessant is de discussie over wie van de Republikeinse zijde het op zal nemen tegen deze incumbent. Afgelopen zaterdag werd de eerste opiniepeiling onder leden van de Republikeinse partij in de staat Iowa verrassend gewonnen door Michele Bachman, de droomkandidaat van de Tea-party. Zou dan toch de Tea-party definitief bezit hebben genomen van de Grand Old Party? Toch moet mijn inziens niet al veel waarde aan deze informele opiniepeiling werden geschonken. Iowa is een conservatieve en streng christelijke staat en het verleden geeft aan dat een overwinning hier geen enkele garantie is om de kandidatuur van de Republikeinse partij te krijgen. Bovendien duurt het nog lang voordat de voorverkiezing op 7 februari 2012 plaatsvindt en zijn de voorverkiezingen in New Hampshire een week later en op Super Tuesday een maand later van groter belang.
Amerikaanse verkiezingen worden gewonnen in het midden
Veel zal ook afhangen van de vraag of de Republikeinse kandidaat in staat is om de kiezers in het midden te binden. In het tweepartijenstelsel van de VS worden verkiezingen nu eenmaal gewonnen in het politieke midden. Michele Bachman lijkt niet bepaald kansrijk en dit geldt eveneens voor Sarah Palinn, en ook de top van de Republikeinen lijkt zich maar al te zeer te beseffen dat de kiezers in het midden de doorslag zullen geven en daarvoor een minder controversiële kandidaat noodzakelijk is. Van de huidige kandidaten moeten Mitt Romney en Jon Huntsman in staat zijn om aantrekkingskracht op het midden uit te oefenen en bovendien hebben zij een sterk economisch profiel, maar beiden liggen minder goed bij delen van de Republikeinse achterban. En verdeelde partij is natuurlijk geen visitekaartje. Interessant is dan ook de kandidatuur van de huidige gouverneur van de staat Texas, Rick Perry. Zou hij dan in staat zijn om de beide flanken in de partij te verenigen? Zijn optreden de komende maanden zal uiteraard onder een vergrootglas gelegd worden. Zou zijn kandidatuur nog iets te vroeg zijn en loopt hij risico onderdeel te worden van het gekibbel in plaats van daar boven te staan? De toekomst zal het leren.
Tovert men nog een konijn uit de hoge hoed?
Een week na de voorverkiezing in Iowa staat op 14 februari in New Hampshire volgens velen de eerste echte primary van het verkiezingsjaar 2012 op de agenda. In 2008 speelde New Hampshire een cruciale rol. Voor de Republikeinen betekende de winst van John McCain in deze staat eerherstel na zijn tegenvallende vierde plek in Iowa en uiteindelijk een opmaat voor zijn kandidatuur. Overigens biedt winnen in New Hampshire ook nog geen zekerheid. Echt essentieel is de voorverkiezing op Super Tuesday in negen staten en een kwart van de kiesmannen. Ook in 1992 gebeurde dit met de latere president Clinton, die laat het deelnemersveld compleet maakte en de voorverkiezing in New Hampshire verloor maar uiteindelijk Super Tuesday en de nominatie won en George Bush sr. versloeg op het thema economie. Met dit in het achterhoofd hopen sommigen dat later dit jaar Marco Rubio, de veelbelovende 40-jarige senator uit Florida met roots in Latijns-Amerika, zich alsnog kandidaat zal stellen. Strategen daarentegen in de Republikeinse partij vinden dit nog te vroeg en zien hem als de droomkandidaat in 2016. Maar dit scenario gaat uit van een overwinning van Obama en niet van de afbladdering zoals die de afgelopen maanden heeft plaatsgevonden. Uiteraard is zes maanden een lange tijd, zeker in campagne-uren. En Obama staat bekend als een sterke campagner, maar volgens Karl Rove de bekende strateeg aan Republikeinse zijde zal het ook nu weer ongemeend spannend worden. Dezelfde voorspelling deed hij ook in 2000. De Democraten kunnen in ieder geval hun borst nat maken.
Bekijk hier de weblog op publiekrechtenpolitiek.nl