Blog: Maurits de Haan

De eerste weken tijdens het reces gebruik ik altijd om ‘oude’ afspraken na te komen. In de loop van het politieke jaar maak je immers regelmatig de afspraak: “laten we het er op een rustiger tijdstip nog eens over hebben…”. Recent kon ik zo’n afspraak nakomen en ging ik op bezoek bij een echte Alblasserwaardse boer in Hoogblokland. Op een, zoals hij zelf aangaf, appelworp afstand van wat straks de provincie Utrecht wordt en dus midden in de karakteristieke polder.

Het werd voor mij, geboren en getogen aan de randen van de polder, een indrukwekkend bliksem college over duurzaamheid, rentmeesterschap, biodiversiteit, bodemdaling en weidevogelbeheer. Waar je in de provincie veel over leest, je mening over scherpt, maar nu dus de soms weerbarstige praktijk meekrijgt. Een meerwaarde. Je ziet de uitvoering van het beleid en wat dit in de succesvolle praktijk betekent, maar tegelijkertijd wordt je mening ook getoetst en gescherpt waar we als provincie het verschil kunnen maken. Voor inwoners, maar ook voor agrarische bedrijven en dus ondernemers.

En ja, het kán: één van de hoogste melkopbrengsten per koe genereren, zeer goed weidevogelbeheer en met een kloppend hart voor het in stand houden en beheren van biodiversiteit voor alle flora en fauna rondom de boerderij. Ook op relatief grote schaal. En ik ben er van overtuigd dat niet alleen bij deze top-agrariër invulling gegeven wordt aan alles wat belangrijk is, er zijn heel veel voorbeelden in Zuid-Holland van toonaangevende bedrijven die vooruitlopen als het gaat om duurzaamheid en de daarbij horende vooruitziende blik! Als CDA hebben we het over het land dat we door willen geven, maar in dit geval gaat het ook echt letterlijk op. Van generatie naar generatie met een passie voor het vak en het ondernemerschap.

Iets om over na te denken in de politieke luwte van het reces.

Maurits de Haan