Buma: Deze 4 mei ben ik in gedachten bij Wim Alosery

Tijdens de Nationale Herdenking herdenken we de Nederlandse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en oorlogssituaties en vredesmissies nadien. Dat is mooi en belangrijk. Maar het is ook heel breed. Op 4 mei heeft iedereen zo zijn eigen gedachten. Ik denk vandaag in het bijzonder aan Wim Alosery. Wim Alosery overleed eergisteren op 94-jarige leeftijd. Hij was de laatste die de hel van het concentratiekamp Neuengamme én de daaropvolgende ramp in de Lübecker bocht kon navertellen. Die ramp is een van de dramatische episoden in de laatste dagen van de oorlog. De laatste gevangenen van het concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg werden op een vreselijke tocht naar de Lübecker bocht gestuurd, waar ze op twee schepen werden gezet. Die schepen werden kort daarna door geallieerde vliegtuigen voor troepenschepen aangezien en gebombardeerd. Duizenden die de hel van het concentratiekamp hadden overleefd kwamen alsnog om het leven.

Vlak voor zijn dood vertelde Wim Alosery zijn verhaal. Meer dan zeventig jaar had hij met de vreselijke herinneringen rondgelopen. Maar afgelopen jaar schreef Frank Krake zijn verhaal op. Nog geen maand geleden werd het resultaat gepresenteerd: “De laatste getuige.” Een aangrijpend boek, met het verslag van een hel op aarde die voor ons in deze tijd bijna niet te bevatten is.

Vandaag zou Wim in de Nieuwe Kerk zijn verhaal doen. Hij keek er naar uit, ook om de Koning en Koningin te ontmoeten. Hij heeft het net niet mogen meemaken. Hij overleed woensdag in Hamburg, waar hij was voor de jaarlijkse herdenking van de ramp in de Lübecker bocht.

Ik maakte pas heel onlangs kennis met Wim. Ik mocht het voorwoord schrijven bij “De laatste getuige” en daarna het eerste exemplaar in ontvangst nemen. Het waren bijzondere ontmoetingen die mij bij zullen blijven. Hij kende geen wrok, hij wilde vooral bijdragen aan een wereld waar haat en geweld niet zouden bestaan.

Vanavond zal Frank Krake het verhaal van Wim Alosery in de Nieuwe Kerk vertellen. Een verhaal dat bewaard moet blijven omdat het ons herinnert aan de verschrikkingen van de oorlog zal zo toch verteld worden.

Met het boek “De laatste getuige” en met de woorden in de Nieuwe Kerk laat Wim Alosery voor de generatie van nu en van de toekomst een belangrijke erfenis achter. Deze 4 mei ben ik in gedachten bij Wim Alosery.

Sybrand Buma