“Het is duidelijk dat de huidige aanpak om mensen aan werk te helpen niet goed genoeg werkt. Mensen komen onvoldoende aan het werk. Bij veel gemeenten bestaat er dan ook de behoefte aan ruimte binnen de wet om te kijken hoe het beter kan. Door uit te gaan van stressreductie bij mensen, door te zoeken naar maatwerk, door innovatief bezig te zijn. We leven momenteel weer in een periode van hoogconjunctuur. Maar als we er zelfs in zulke perioden niet in slagen mensen aan werk of een zinvolle dagbesteding te helpen, dan sluiten we grote groepen mensen definitief uit. En dat kan en mag nooit de bedoeling zijn.” Dat zei CDA woordvoerder René Peters tijdens een debat in de Tweede Kamer over een experiment met soepelere bijstandsregels in Amsterdam.
Aanleiding voor het debat was het feit dat Amsterdam zou weigeren om zich aan delen van de bijstands- dan wel participatiewet te houden. Maar volgens de staatssecretaris berustte dat op een misverstand.
Veel gemeenten zetten de beperkte middelen die ze hebben in bij de meest kansrijke groepen. En helemaal niet meer bij de mensen die eigenlijk de meeste hulp nodig hebben. Peters: “In de praktijk laten gemeenten een hele grote groep mensen effectief met rust. Anderen zouden zeggen: ze laten die mensen in hun eigen sop gaar koken. Behalve uiteraard wanneer er een vermoeden is van oneigenlijk gebruik of fraude. Dan zijn deze mensen snel gevonden. Maar zit je in de hoek van de kansarmen en val je verder niet op, dan zie je vrijwel nooit iemand van de gemeente of de sociale dienst. Dan ben je opgegeven.”
Peters maakte duidelijk dat voor het CDA drie uitgangspunten belangrijk zijn:
- Iedereen houdt zich aan de wet, zelfs Amsterdam.
- Maatwerk staat voorop. En het is uitdrukkelijk de bedoeling iedereen te helpen en niemand ‘af te schrijven’. Zelfs niet als die persoon dat zelf graag lijkt te willen.
- Experimenteren? Ja graag! Over de inhoud van experimenten gaat wat het CDA betreft de gemeenteraad.
